12 Ιαν ΚΑΤΑΠΛΟΥΣ Ἤ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ | Μέρος Γ’
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Ξέρω, Χάροντα, και μάλιστα πολλά. Αλλά όπως βλέπεις μας, μας ανταγωνίζονται στη φωνή αυτοί εδώ κλαίγοντας. Θα προκαλέσουνε λοιπόν στο τραγούδι μας μεγάλο αντιπερισπασμό.
ΠΛΟΥΣΙΟΙ
Αλίμονο, τα υπάρχοντά μου! – Αλίμονο, τα χωράφια μου! – Τρισαλίμονο, τι σπίτι άφησα πίσω μου! – Πόσα τάλαντα θα παραλάβει και θα σπαταλήσει ο κληρονόμος μου! – Συμφορά τα νεογέννητα παιδιά μου! – Ποιος άραγε θα τρυγήσει τα αμπέλια μου, που τα φύτεψα πέρσι;
ΕΡΜΗΣ
Μίκυλλε, εσύ δεν θρηνείς καθόλου; Κι όμως, δεν είναι σωστό να πλεύσει κανείς απέναντι χωρίς να δακρύσει.
ΜΙΚΥΛΛΟΣ
Όχι δα! Δεν βλέπω για ποιο λόγο να θρηνήσω, όσο το καράβι ταξιδεύει μια χαρά.
ΕΡΜΗΣ
Ωστόσο, για τη συνήθεια, βγάλε μερικούς στεναγμούς, έστω και λίγους.
ΜΙΚΥΛΛΟΣ
Θα θρηνήσω λοιπόν, Ερμή, επειδή έτσι σου φαίνεται σωστό.
Αλίμονο, οι σόλες μου· αλίμονο οι παλιές μου μπότες· τρισαλίμονο, τα φθαρμένα παπούτσια μου!
Ποτέ πια ο κακόμοιρος δεν θα μείνω νηστικός από το πρωί ως το βράδυ, ούτε τον χειμώνα θα τριγυρνάω ξυπόλυτος και μισόγυμνος, με τα δόντια μου να χτυπάνε από το κρύο.
Ποιος άραγε θα πάρει το κοπίδι και το τρυπητήρι μου;
ΕΡΜΗΣ
Αρκετός θρήνος ακούστηκε. Και σχεδόν το καράβι μας έφτασε στον προορισμό του.
ΧΑΡΟΝΤΑΣ
Ελάτε λοιπόν, πληρώστε μου πρώτα τα ναύλα. Δώσε και συ. Τα μάζεψα ήδη από όλους.
Δώσε κι εσύ τον οβολό. Μίκυλλε.
ΜΙΚΥΛΛΟΣ
Ασφαλώς αστειεύεσαι, Χάροντα, ή γράφεις πάνω στο νερό, που λένε, περιμένοντας να πάρεις οβολό από τον Μίκυλλο. Και πρώτα απ’ όλα εγώ ούτε καν ξέρω αν ο οβολός είναι κάτι τετράγωνο ή στρογγυλό.
ΕΡΜΗΣ
Ας προχωρήσουμε, φίλοι μου· ή καλύτερα ακολουθήστε με όλοι με τη σειρά.
ΜΙΚΥΛΛΟΣ
Ηρακλή μου, τι πυκνό σκοτάδι! Όλα είναι ίσα και ομοιόχρωμα, και τίποτε δεν είναι ούτε ωραίο ούτε ωραιότερο, αλλά ήδη και το τριμμένο πανωφόρι μου, που πρωτύτερα μου φαινόταν άσχημο, τώρα έγινε ισάξιο με το πορφυρό ένδυμα του βασιλιά· γιατί και τα δυο είναι δυσδιάκριτα και βυθισμένα στο ίδιο σκοτάδι. Κι εσύ, Κυνίσκε, που στο καλό βρίσκεσαι;
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Εδώ λέω πως είμαι, Μίκυλλε. Αν θέλεις, ας περπατήσουμε παρέα.
ΜΙΚΥΛΛΟΣ
Καλά λες· δώσε μου το χέρι σου. Για πες μου – ασφαλώς θα έχεις μυηθεί, Κυνίσκε, στα Ελευσίνια –
δεν σου φαίνονται αυτά εδώ πέρα όμοια με εκείνα;
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Καλά λες. Να λοιπόν που πλησιάζει κάποια κρατώντας δάδα, και μας κοιτάζει με ένα βλέμμα τρομακτικό και απειλητικό. Λες τάχα να είναι καμιά Ερινύα;
ΜΙΚΥΛΛΟΣ
Έτσι μοιάζει, από την εμφάνισή της τουλάχιστον.
ΕΡΜΗΣ
Παρέλαβε αυτούς εδώ Τισιφόνη, χίλιους τέσσερις.
ΤΙΣΙΦΟΝΗ
Ασφαλώς· άλλωστε ο Ραδάμανθης από δω σας περιμένει από ώρα.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Οδήγησέ τους κοντά, Ερινύα. Κι εσύ, Ερμή, ανάγγειλέ τους και προσκάλεσέ τους.
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Ραδάμανθη, για όνομα του πατέρα σου, κάλεσε και εξέτασε εμένα πρώτα.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Για ποιο λόγο;
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Θέλω οπωσδήποτε να κατηγορήσω κάποιον τύραννο για όσα κακοήθη ξέρω καλά ότι έκανε στη ζωή του. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να θεωρηθώ αξιόπιστος, αν πρωτύτερα δεν γινόταν φανερό τι λογής άνθρωπος είμαι και με τι λογής τρόπο έζησα.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Και ποιος είσαι εσύ;
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Ο Κυνίσκος, εντιμότατε, φιλόσοφος ως προς τη σκεψη.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Έλα εδώ και παρουσιάσου πρώτος για δίκη.
Κι εσύ προσκάλεσε τους κατηγόρους.
ΕΡΜΗΣ
Αν κατηγορεί κανείς αυτόν εδώ τον Κυνίσκο, ας πλησιάσει εδωπέρα.
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Δεν πλησιάζει κανείς.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, Κυνίσκε· ξεντύσου λοιπόν, για να σε εξετάσω από τα σημάδια των εγκαυμάτων.
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Και από πού κι ως πού έγινα εγώ σημαδεμένος;
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Για όσες κακοήθειες κάνει κάποιος από σας στη ζωή του, για καθεμιά απ’ αυτές κουβαλάει στην ψυχή του αόρατα σημάδια από εγκαύματα.
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Να λοιπόν, στέκομαι μπροστά σου γυμνός· ψάξε λοιπόν να βρεις αυτά τα σημάδια για τα οποία μίλησες.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Αυτός εδώ είναι γενικά καθαρός, εκτός από αυτά τα τρία ή τέσσερα θαμπά και δυσδιάκριτα σημάδια. Αλλά τι είναι τούτο; Υπάρχουν πολλά ίχνη και σημάδια των εγκαυμάτων, αλλά δεν ξέρω τι έγινε και εξαλείφτηκαν, ή καλύτερα απολεπίστηκαν.
Πώς έγινε αυτό, Κυνίσκε;
Και πώς εμφανίστηκες καθαρός ξανά από την αρχή;
ΚΥΝΙΣΚΟΣ
Εγώ θα σου το εξηγήσω. Στο παρελθόν υπήρξα κακοήθης από έλλειψη παιδείας. Και γι’ αυτό απέκτησα πολλά σημάδια, από τη στιγμή όμως που άρχισα να ασχολούμαι με τη φιλοσοφία, σταδιακά έλουσα και καθάρισα την ψυχή μου από όλες τις κηλίδες.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΗΣ
Καλό λοιπόν και πολύ αποτελεσματικό φάρμακο χρησιμοποίησες, φίλε μου. Πήγαινε τώρα στα νησιά των Ευλογημένων, για να έχεις συντροφιά τους πιο λαμπρούς ανθρώπους, αφού πρώτα κατηγορήσεις τον τύραννο που μνημόνευσες προηγουμένως.
Άλλους προσκάλεσέ μου.
Ακολουθεί δ’ μέρος
Μέρος Α’: http://www.lecturesbureau.gr/1/tyrant-loykianos-part-a-1120/
Μέρος Β’: http://www.lecturesbureau.gr/1/tyrant-loykianos-part-b-1121/
Σάτιρα θανάτου και κάτω κόσμου
ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ
Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ
