Απέτυχα σε όλα. Μη έχοντας κανέναν σκοπό, ίσως πράγματι όλα να ήταν ένα τίποτα. Γνωρίζοντας τι έχω, γλίστρησα από το παράθυρο στο πίσω μέρος του σπιτιού, κι ύστερα ξεχύθηκα στον κάμπο με προσδοκίες μεγάλες, αλλά δεν βρήκα παρά δέντρα και χόρτα, κι όταν υπήρχαν άνθρωποι δεν ήταν παρά ίδιοι μ’ όλους...
Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη. Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους. Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο. Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη. Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία. Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία. Αν σπείρεις συγχώρεση, θα θερίσεις συμφιλίωση. Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις. Αν σπείρεις υπομονή,...
Απ’ τες εννιά Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, και κάθησα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω, και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό. Το είδωλον του νέου σώματός μου, απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, ήλθε και με...
Όταν μ' αφήνεις να πας στον δικό σου κόσμο εγώ ουρλιάζω σαν φοβισμένο αγρίμι στον παγωμένο χιονιά Όταν το βλέμμα μου δεν συναντά τη μορφή σου η σκέψη μου θολή τσακίζεται σε αδιέξοδα τούνελ Όταν εσύ λείπεις εγώ ζω χωρίς φως χωρίς τραγούδι χωρίς αγέρα χωρίς ουρανό προσπαθώ ν' αντέξω αλλά δεν βρίσκω...
Σ' είχα ξεχάσει, μα απόψε τι να πω, πάνω απ' το στίγμα σου περνώ κι έχεις μπουνάτσα, ένα τσιγάρο αναμμένο σου πετώ, ...
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον...
Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει. Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι κι αν γίνει! Aντώνης Σαμαράκης Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/221802350387354432/...
Από τα τελευταία του ποιήματα, συγκινητικό στην πρώτη του γραφή, είναι το «Νύχτωσε», γραμμένο στην Αθήνα την 1.1.88: Ακόμη ένας χρόνος… είπε· Ενας χρόνος περισσότερο στο χρόνο του Ενας χρόνος λιγότερο απ’ το χρόνο του. Απ’ το παράθυρο είδαμε Βαρέθηκε τα ποιήματα, Βαρέθηκε τη μουσική. Τ’ αγάλματα κωφάλαλα. Να πιω τον καφέ...
Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο, που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος, άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως· η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε. Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακριές χαίτες κουνούσαν, την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν τον...
Μη σπας τα φτερά ενός πουλιού κι έπειτα του ζητάς να πετάξει . Μη θρυμματίζεις μια καρδιά κι έπειτα της ζητάς να αγαπήσει. Μη συνθλίβεις μια ψυχή κι έπειτα της ζητάς να είναι ευτυχισμένη. Μη βλέπεις ασχήμια στους ανθρώπους και περιμένεις εκείνοι να δουν ομορφιά σε σένα. Μην κρίνεις...
