Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό, πᾶνε τώρα χρόνια, σ᾿ ἕνα τόπο μακρινό, ζοῦσαν μέσ᾿ στὰ χιόνια. Πάγωναν τὰ λούλουδα, μίσευαν τ᾿ ἀηδόνια, καλοκαίρι ζύγωνε κι ἦταν ὅλο χιόνια! Μάτια πάντα σκοτεινά, μέτωπα σκυμμένα, κι ἄνθρωποι δὲ βάδιζαν μὲ ρυθμὸ κανένα… Μιὰν ἀγάπη πέρασε, -μετὰ πόσα χρόνια;- καὶ τὰ μάτια δάκρυσαν κι ἕλιωσαν τὰ χιόνια… ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ Εικόνα: https://fineartamerica.com/shop/canvas+prints/sad+eyes...
“Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι, αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη – δεν αγαπώ, του λέει, εγώ παιδιά – μα αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας σου να φέρεις την καρδιά, να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου… Τρέχει ο γιος τη μάνα του σκοτώνει και την...
Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα Στ’ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ’ ομολογώ Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα ‘ναι...
"… Κι επειδή συλλογίστηκεν: ωραία που είναι στην αγκαλιά ο ένας του άλλου γέμισαν έρωτα οι μεγάλες γούρνες αγαθά σκύψανε τα ζώα μοσκάρια και αγελάδες σαν να μην ήτανε στον κόσμο πειρασμός κανένας και να μην είχαν γίνει ακόμη τα μαχαίρια Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις είπε και στροφή γύρω του...
(Ο Victor Hugo έγραψε αυτό το ποίημα μετά από μία επίσκεψή του σε γαλλική φυλακή.) Κάθε παιδί που μορφώνουμε είναι ένας άνθρωπος που κερδίζουμε Ενενήντα από τους εκατό κλέφτες που βρίσκονται στη φυλακή Δεν έχουν πάει ποτέ στο σχολείο Και δεν γνωρίζουν ανάγνωση, ούτε να υπογράφουν με σταυρό. Είναι σ'αυτή τη σκιά που συνάντησαν...
Στο κύμα πάει να κοιμηθεί δεν έχει τι να φοβηθεί Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει γλάρος είναι και πηγαίνει Από πόλεμο δεν ξέρει ούτε τι θα πει μαχαίρι Ο Θεός του ’δωκε φύκια και χρωματιστά χαλίκια Αχ αλί κι αλίμονό μας μες στον κόσμο το δικό μας Δε μυρίζουνε τα φύκια δε γυαλίζουν τα χαλίκια Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε...
Αφού με το μολύβι αλλά και με το χρώμα την τέχνη κάνατε ισότιμη της φύσης, κι ίσως και μ’ έναν τρόπο ανώτερή της, τις ομορφιές της ξαναδίνοντας σ’ εμάς πιο όμορφες ακόμα, τώρα που το σοφό σας χέρι αφιερώσατε σε έργο ευγενέστερο, τη συγγραφή, τη μόνη που σας έλειπε δική της...
Βαδίζω σ' ένα δρόμο μοναχός ο μόνος που γνώρισα στη ζήση Μήτε και ξέρω που θα βγω μα είναι σαν εμένα και μόνος τον περνώ Σεργιανώ σ' αυτή την άδεια στράτα στη Λεωφόρο Των Χαμένων Ονείρων όπου η πόλη ήσυχη κοιμάται. Κι είμαι μόνον εγώ και περπατώ μονάχος περπατώ μονάχος, περπατώ μονάχος Μ' ακολουθεί...
NON EBUR Δεν λάμπει στο σπίτι μου ελεφαντόδοντο ούτε χρυσό φάτνωμα ούτε επιστύλια από μάρμαρο Υμηττού πιέζουν τους κίονες, τους λιθοτομημένους στην έσχατη Αφρική. Δεν κληρονόμησα απροσδόκητα το ανάκτορο του Αττάλου ούτε υφαίνουν για μένα λακωνικά πορφυρά ενδύματα οι ευγενείς πελάτισσες. Διαθέτω όμως αξιοπιστία και πλούσια φλέβα ευφυίας και ενώ είμαι πτωχός, ο πλούσιος ζητεί την...
Άλλοι, ας καυχηθούν για τις σελίδες που έχουν γράψει. εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει. Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος, ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις, τις εγκλίσεις τις δύσκολες μεταφωνίες των γραμμάτων, το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ την ισοδυναμία του χι με το κάπα, αλλά, χρόνο με...
