Ευχαριστώ όλους όσους με ειρωνεύθηκαν για τα όνειρά μου , Τρανώσατε την φαντασία μου . Ευχαριστώ όλους όσους προσπάθησαν να με εγκλωβίσουν στις επιθυμίες τους , Μου δίδαξαν την αξία της ελευθερίας . Ευχαριστώ όλους όσους γέμισαν τις στιγμές μου με ψέματα , Μου αποδείξατε τη δύναμη της ειλικρίνειας . Ευχαριστώ...
«Ο Ιουλιανός εν τοις Μυστηρίοις» (1896) Πλην σαν ευρέθηκε μέσα στο σκότος, μέσα στης γης τα φοβερά τα βάθη, συντροφευμένος μ’ Έλληνας αθέους, κ’ είδε με δόξες και μεγάλα φώτα να βγαίνουν άυλες μορφές εμπρός του, φοβήθηκε για μια στιγμήν ο νέος, κ’ ένα ένστικτον των ευσεβών του χρόνων επέστρεψε, κ’ έκαμε τον...
Η μητέρα του Wayne Dyer, Hazel Dyer, αφιέρωσε στον γιο της ένα ποίημα από το οποίο αποκομίζουμε ένα σημαντικό μήνυμα : Να καθοδηγούμε τα παιδιά μας και μετά να παραμερίζουμε διακριτικά, αγαπώντας τα όμως πάντα στοργικά ...
Όταν ένας ηλικιωμένος άντρας πέθανε στη γηριατρική πτέρυγα ενός γηροκομείου σε μια πόλη της Αυστραλίας, θεωρήθηκε πως δεν είχε αφήσει τίποτα αξίας. Αργότερα, όταν οι νοσοκόμες έψαχναν ανάμεσα στα λιγοστά υπάρχοντά του, βρήκαν αυτό το ποίημα. Η ποιότητά του και το περιεχόμενό του εντυπωσίασαν τόσο...
Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ’ η πλαγινή για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κ’ εμπόρων, κ’ Εταιρείες. Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι. Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κ’ εμπρός του ένα τούρκικο χαλί· σιμά το ράφι με...
Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Υπήρξα περίεργη και μελετηρή. Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς. Όχι, δεν είμαι λυπημένη. Πέρασα μέρες με βροχή, εντάθηκα πίσω...
Σχήμα Δεν είναι φωτεινότερο πράγμα από την Αλήθεια ψάχνεις μ' έρωτα και μανία να τήνε βρεις; είναι η έρευνά σου σαν τη Νύχτα καρποφόρα, που έχει ασφαλές, ότι θα σκάσει ο Ήλιος πομπωδώς η έρευνά σου σαν τη Νύχτα, που όσα ερέβη και αν δέρνουν, κάτι σιγολάμπει, είτε η πληθώρα των άστρων,...
Αρκεί να τραβήξεις ένα ξέφτι απ’ όσα ύφαν’ η συνήθεια κι ευθύς την καταστρέφει Η τόλμη έστω μιας φοράς δίχως ν’ αφήσεις το νήμα που στα χέρια σου κρατάς ανοίγει δρόμους που ποτέ δεν είδες Μιας στιγμής η αστραπή τη νύχτα τη ραγίζει Πάνος Κυπαρίσσης Σκύβοντας Ουρανέ Εκδόσεις Αθήνα: Γαβριηλίδης 2015...
Θα σας πω πώς έγινε Έτσι είναι η σειρά Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα Τι τα θες τι τα γυρεύεις Κάποιος άλλος...
Το ποίημα ανήκει στο πρώτο μέρος της ποιητικής σύνθεσης Σκλάβοι Πολιορκημένοι, η οποία εκδόθηκε το 1927. Ο ποιητής, ακολουθώντας τη δημοτική μας παράδοση, χρησιμοποιεί τη μορφή της Παναγιάς, για να εκφράσει τον ανθρώπινο πόνο της μάνας· η Παναγιά κατέχεται από τα τρυφερότερα συναισθήματα για το...
