Το σιδερένιο τώρα πια σπαθί έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει, εκδικήθηκε· τα τρομερά δοξάρια τώρα και τα δόρατα στο αντίπαλο βάφτηκαν αίμα που χύθηκε. Σε πείσμα ενός θεού και του πελάγου του, ο Οδυσσέας ξαναγύρισε στη γυναίκα, στη γης του, σε πείσμα ενός θεού και των ανέμων του των παγωμένων, του Άρη...
Προμηθεύς δεσμώτης 454 κ.εξ. ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ: Τις δυστυχίες ακούστε των θνητών, που ενώ δεν είχαν πρωτύτερα μυαλό, με νου και σκέψη τους φώτισα. Κι όσα θα πω δεν είναι παράπονο γι’ αυτούς, μονάχα δείχνω το τι καλό τούς έχω κάνει· πρώτα εκείνοι έβλεπαν, μα έβλεπαν του κάκου, κι άκουγαν, μα δεν άκουγαν καθόλου, αλλά ως...
1524 Ό,τι γεννιέται, με το πέρασμα του χρόνου πάντα πεθαίνει- δεν αφήνει ο ήλιος πίσω του τίποτα ζωντανό. Χάνεται η χαρά και η αιτία κάθε θλίψης, μαζί τους χάνονται οι σκέψεις και τα λόγια- και η αρχαία γενιά μας μια σκιά στον ήλιο, στον άνεμο καπνός. Όπως εσείς, άνθρωποι ήμασταν κι εμείς, όπως εσείς,...
ΙΙΙ. Έτσι μιλώ για σένα και για μένα Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω Να μπαίνω σαν Πανσέληνος Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια Να μαδάω γιασεμιά -- κι έχω τη δύναμη Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω Μεσ’ από φεγγαρά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές Υπνωτισμένα...
Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα και με τα πιο μικρά.. Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους. Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα...
Σ’ ένα κιτρινισμένο δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ Λυπόμουν που να πάρω και τους δυό τους δρόμους δε γινόταν, Γιατί ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ καιρό Και κάτω κοίταζα τον ένα ως το μακρυνό Σημείο που έγερνε και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν. Ύστερα, δίκαια κι ωραία, πήρα, αποφασισμένος, Τον άλλο...
Ένας γενναίος ιππότης χαρούμενα ντυμένος, μ’ ήλιο και με βροχή, τη λύρα του ζωσμένος ταξίδεψε να βρει την χώρα του Ελντοράντο. Μα γέρασεν ο νέος ο ιππότης ο γενναίος. Με θλίψη κι η καρδιά του γέμισε που δεν βρήκε μήτε ίχνος καν μπροστά του της χώρας του Ελντοράντο. Κι όταν η δύναμή του έφυγε απ’ το κορμί του, συνάντησε...
Ένας Ταξιδευτής σκέψεων και χρόνων—ειρήνης και πολέμων, Νεότητας από καιρό εξοδεμένης, και μέσης ηλικίας που ξεπέφτει, (Όπως ο πρώτος τόμος μιας ιστορίας που μελετήθηκε κι αφέθηκε στην άκρη, και αυτός εδώ ο δεύτερος, Τραγούδια, αποκοτιές, καιροσκοπίες, που πάνε για να κλείσουν,) Αργοπορώντας μια στιγμή, εδώ και τώρα, σ' Εσένα...
Αν μπορώ να σταματήσω μια καρδιά που πάει να σπάσει Δεν θα ζήσω μάταια. Αν μπορώ να απαλύνω μιας ζωής την Οδύνη Ή να ηρεμήσω άλλου τον Πόνο Ή να βοηθήσω έναν μισολιπόθυμο Κοκκινολαίμη Να μπει ξανά μες στη Φωλιά του Δεν θα ζήσω μάταια. Emily Dickinson Εικόνα: https://www.pinterest.co.uk/pin/424253227366953970/...
Όταν τα φύλλα πέφτουνε πέρα στις πεδιάδες , Έτσι το λευκό σκεπάζει τις κοιλάδες, Κι όμως λάμπει η μέρα από υψήσταλτες ηλιαχτίδες, Λάμπει το πανηγύρι στις πόλεις, ήδη από τις πύλες. Είναι η νηνεμία της φύσης, των αγρών η σιωπή Είναι σαν των ανθρώπων το πνεύμα, και υψηλότερες οι Διαφορές φαίνονται,...
