υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη εκείνοι που...
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους. Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε· κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό. Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας — σα μουσική, την...
AEQUAM MEMENTO Να θυμάσαι να διατηρείς ατάραχο το πνεύμα σου στις δυσχερείς περιστάσεις, παρόμοια και στις ευχάριστες στιγμές να το προστατεύεις από την υπερβολική χαρά, μελλοθάνατε Δήλλιε, είτε ζήσεις όλον τον καιρό περίλυπος, είτε κατά τις εορταστικές ημέρες ξαπλωμένος σε απόμακρη χλόη ευφραίνεσαι με το παλαιότερο κρασί. Για ποιο λόγο το θεόρατο πεύκο και...
Σοφός ο θεός καλύπτει με σκοτεινή νύχτα (βαθύ σκοτάδι) την έκβαση του μέλλοντος χρόνου και γελάει αν ο θνητός (ο άνθρωπος) τρέμει (αγωνιά) πέραν του θεμιτού. Να θυμάσαι να τακτοποιείς (να διευθετείς, να ρυθμίζεις) το παρόν δίκαιος (με δικαιοσύνη, με αμεροληψία, με απάθεια)· τα λοιπά φέρονται δίκην ποταμού (με τον...
Τι ζητεί ο ποιητής από τον Απόλλωνα στον εγκαινιασμένο ναό του; Τι παρακαλεί χύνοντας καινούργιο νάμα από το αγγείο; Όχι τους εύφορους αγρούς της πλούσιας Σαρδηνίας ούτε τις ευτραφείς αγέλες της ζεστής Καλαβρίας ούτε το Ινδικό χρυσάφι και το ελεφαντόδοντο ούτε τους αγρούς που κατατρώγει με τα ήσυχα νερά του ο σιωπηλός...
Μόνος. Έν’ άδειο απέραντο τριγύρω μου, και μιας πολέμιας χλαλοής ασώπαστη η φοβέρα. Κι όταν εκείνη κατακάθεται, μόνος, θανάσιμη σιωπή παγώνει πέρα ως πέρα. Μόνος. Μ’ αρνήθηκαν οι σύντροφοι, κι από το πλάι μου γνωστικά τ’ αδέρφια τραβηχτήκαν. Μ’ έδειξε κάποιος. - Νά τος! - Καταπάνω μου γυναίκες, άντρες, γέροντες, παιδιά, σκυλιά...
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό, πᾶνε τώρα χρόνια, σ᾿ ἕνα τόπο μακρινό, ζοῦσαν μέσ᾿ στὰ χιόνια. Πάγωναν τὰ λούλουδα, μίσευαν τ᾿ ἀηδόνια, καλοκαίρι ζύγωνε κι ἦταν ὅλο χιόνια! Μάτια πάντα σκοτεινά, μέτωπα σκυμμένα, κι ἄνθρωποι δὲ βάδιζαν μὲ ρυθμὸ κανένα… Μιὰν ἀγάπη πέρασε, -μετὰ πόσα χρόνια;- καὶ τὰ μάτια δάκρυσαν κι ἕλιωσαν τὰ χιόνια… ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ Εικόνα: https://fineartamerica.com/shop/canvas+prints/sad+eyes...
“Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι, αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη – δεν αγαπώ, του λέει, εγώ παιδιά – μα αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας σου να φέρεις την καρδιά, να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου… Τρέχει ο γιος τη μάνα του σκοτώνει και την...
Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα Στ’ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ’ ομολογώ Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν τα κυνηγά Πάντα πάντα θα ‘ναι...
"… Κι επειδή συλλογίστηκεν: ωραία που είναι στην αγκαλιά ο ένας του άλλου γέμισαν έρωτα οι μεγάλες γούρνες αγαθά σκύψανε τα ζώα μοσκάρια και αγελάδες σαν να μην ήτανε στον κόσμο πειρασμός κανένας και να μην είχαν γίνει ακόμη τα μαχαίρια Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις είπε και στροφή γύρω του...
