Να μην κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς. Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια. Κι η διάρκεια είναι πάθος. Η διάρκεια είναι πάθος. Ένα πάθος που σιγοκαίει. Σύμφωνοι χωρίς φλόγες αφού τις καταπίνει. Αλλά και χωρίς καπνούς. Με λιγότερη στάχτη. Δεν κορώνει μου λες. Ούτε κρυώνει. Αντιθέτως κρατάει ζωντανή τη φωτιά. Έστω τη σπίθα. Είναι κάτι κι αυτό. Είναι πολύ. Είναι...
Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου, μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου. Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά. Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του. Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία,...
Θα γίνη τώρα τούτο, κ’ έπειτα εκείνο۬ και πιο αργά, σε μια ή δυό χρονιές (ως κρίνω), τέτοιες θα είν’ η πράξεις, τέτοιοι θαν’ οι τρόποι. Δεν θα φροντίσουμε για μακρυνό κατόπι. Για το καλλίτερον ημείς θα προσπαθούμε. Και όσο προσπαθούμε, τόσο θα χαλνούμε, θα μπλέκουμε τα πράγματα, ως να βρεθούμε στην...
RECTIUS VIVES Ορθότερα θα ζήσεις, Λικίνιε*, εάν δεν αναζητείς διαρκώς και επίμονα το πέλαγος, ούτε εάν πλέεις πάρα πολύ κοντά στην επικίνδυνη ακτή, όταν τρέμεις τις θύελλες και παίρνεις προφυλάξεις. Όποιος αγαπά τη χρυσή μεσότητα αποφεύγει ασφαλής τους ρύπους ενός παλαιού οικήματος, αποφεύγει με φρόνηση την έπαυλη, που προκαλεί τον φθόνο. Συχνότερα τραντάζεται από...
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ ενός νεαρού πρίγκιπα, της Ανατολής απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων. Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό στη Μοσσούλη,...
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους περισσότερους από εμάς δεν είναι πως οι στόχοι μας είναι υπερβολικά ψηλοί για να τους φτάσουμε, αλλά ότι είναι υπερβολικά χαμηλοί και τους φτάνουμε. ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ (ΜΙΚΕΛΑΝΤΖΕΛΟ) (1475 – 1564) Εικόνα: https://www.morganlockyer.com/IAIN-CRAWFORD/Sport/1...
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ γράφτηκε το 1910. Παρά το γεγονός ότι μπορούμε να διακρίνουμε συγκεκριμένους ιστορικούς υπαινιγμούς, ο ποιητής μάς πληροφορεί ότι δεν υπονοεί κατανάγκη το Θεμιστοκλή ή το Δημάρατο ούτε και κατανάγκη άνθρωπο πολιτικό (Γ. Λεχωνίτης, Καβαφικά αυτοσχόλια). Έτσι το ποίημα αποκτά μία γενικότητα διαχρονική. Τι συμφορά,...
Ἡ μάνα μου μὲ γέννησε στὴ μαύρη ἐρημιά. Εἶμαι ἀραπάκι, μέσα μου ὅμως εἶμαι καλός. Ἐσεῖς εἴσαστε κάτασπρα, σὰν ἀγγελούδια μὲ φτερὰ κι ἐγὼ ἕνα παλιοκάντηλο ποὺ τοῦ ῾σβησαν τὸ φῶς. Βρῆκε ἕνα δέντρο ἡ μάνα μου, γιὰ νά ῾χουμε σκιά, ὅταν ἡ μέρα θ᾿ ἄρχιζε τὸν κόσμο μας νὰ...
XLII Η άμαξα πέρασε από το δρόμο κι έφυγε Κι ο δρόμος δεν έγινε ούτε πιο άσχημος ούτε πιο όμορφος. Έτσι και με των ανθρώπων τη δράση, σε όλο τον κόσμο. Δεν αφαιρούμε και δεν προσθέτουμε τίποτα. Περνάμε και ξεχνιόμαστε. Fernando Pessoa Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/636907572292874126/ ...
Η ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσύ. Όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός. Αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι. Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου. Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις...
