ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ Εἰς τὸν Θεόκριτο παραπονιούνταν μιὰ μέρα ὁ νέος ποιητὴς Εὐμένης. «Τώρα δυὸ χρόνια πέρασαν ποῦ γράφω, κ’ ἕνα εἰδύλλιο ἔκαμα μονάχα. Τὸ μόνον ἄρτιόν μου...
Μ’ άσπρα πουλιά και σύννεφα τον ουρανό θα ντύσω και τ’ όνομά σου αθάνατο στην πέτρα θα κεντήσω Στο περιβόλι τ’ ουρανού θα μπω για να διαλέξω δάφνη μυρτιά...
Ασ’ τους ανθρώπους να φωνάζουνε ζήτω Να σηκώνουν κεφάλι Και να σκύβουν ξανά Ασ’ τους ανθρώπους τους βαριέμαι και πλήττω Μια ζωή θεωρίες Και καρδιά πουθενά Χαμογέλα μου εσύ Κι...
Στ' όνομα του τέλειου ψηλού μετώπου Στ' όνομα των ματιών που κοιτάζω Και του στόματος που φιλώ Για σήμερα και για πάντα. Στ' όνομα της θαμμένης ελπίδας Στ'...
Το υπόγειο Aν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε, άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους, θα τέλειωνε ίσως κάποτε. Eγώ κάθομαι εδώ, ολομόναχος, μέσα...
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού θριάμβου, με πουλιά, με...
Καθόμαστε σαν πάντα οι δύο βράδυ στο σπίτι˙ αντικρινά της εγώ γειρμένος στο βιβλίο, σκυμμένη εκείνη στη δουλειά της. Και το βιβλίο ήτανε στίχοι, ψυχή από λάμψη και...
Συμβιβασμοί αναμένονται και αύριο σε όλη τη χώρα με συνεχείς πτώσεις αξιοπρέπειας. Μέχρι τα μεσάνυχτα, οι φωνές θα πνέουν ασθενείς ενώ χιόνι θα...
Το πρώτο βράδυ Πλησιάζουν Και κόβουν ένα λουλούδι από τον κήπο μας Και εμείς δεν λέμε τίποτα. Το δεύτερο βράδυ, Δεν κρύβονται πλέον, Πατάνε πάνω στα λουλούδια, σκοτώνουν τον...
«Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ!» τὸ κύμα ἀνδρειωμένο λέγει στὴν πέτρα τοῦ γυαλοῦ θολό, μελανιασμένο. Μέριασε, μὲς στὰ στήθη μου, ποὖσαν νεκρὰ καὶ κρύα, μαῦρος βοριὰς ἐφώλιασε...
