Ο πιο τρανός καημός μου (ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ)
Την ώρα την υπέρτατη που θα το σβει το φως μου αγάλια – αγάλια ο θάνατος, ένας θε να είν’ εμένα ο πιο τρανός καημός μου. Δε θα είν’ οι κούφιοι λογισμοί,...
13 January, 2020
ΠΟΙΗΣΗ
Αυτό το πρωί προσεύχομαι για τους εχθρούς μου (2019, JOY HARJO)
Αυτό το πρωί προσεύχομαι για τους εχθρούς μου Ποιον όμως αποκαλώ εχθρό μου; Ένας εχθρός πρέπει να είναι άξιος να ασχοληθείς μαζί του. Γυρίζω προς την...
28 December, 2019
Το θαύμα της ζωής (FERNANDO PESSOA)
"Μπορεί να έχετε ελαττώματα, να ζείτε ανήσυχοι και μερικές φορές να θυμώνετε, αλλά ποτέ να μην ξεχνάτε ότι η ζωή σας είναι η...
17 December, 2019
Η Ιδιοφυΐα Του Πλήθους (CHARLES BUKOWSKI)
υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν...
30 November, 2019
Φωνές (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ)
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους. Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε· κάποτε μες στην σκέψι...
26 November, 2019
Ορατίου Οι Ωδές – Β΄-3
AEQUAM MEMENTO Να θυμάσαι να διατηρείς ατάραχο το πνεύμα σου στις δυσχερείς περιστάσεις, παρόμοια και στις ευχάριστες στιγμές να το προστατεύεις από την υπερβολική χαρά, μελλοθάνατε Δήλλιε, είτε...
04 November, 2019
Τα Θέλγητρα της Φύσης (απόσπασμα) [Ωδή 29η (βιβλίο III) – ΟΡΑΤΙΟΣ]
Σοφός ο θεός καλύπτει με σκοτεινή νύχτα (βαθύ σκοτάδι) την έκβαση του μέλλοντος χρόνου και γελάει αν ο θνητός (ο άνθρωπος) τρέμει (αγωνιά) πέραν του...
28 October, 2019
Ορατίου οι Ωδές
Τι ζητεί ο ποιητής από τον Απόλλωνα στον εγκαινιασμένο ναό του; Τι παρακαλεί χύνοντας καινούργιο νάμα από το αγγείο; Όχι τους εύφορους αγρούς της πλούσιας Σαρδηνίας ούτε...
30 September, 2019
Ο ποιητής (ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ)
Μόνος. Έν’ άδειο απέραντο τριγύρω μου, και μιας πολέμιας χλαλοής ασώπαστη η φοβέρα. Κι όταν εκείνη κατακάθεται, μόνος, θανάσιμη σιωπή παγώνει πέρα ως πέρα. Μόνος. Μ’ αρνήθηκαν...
07 September, 2019
Παραμύθι (ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ)
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό, πᾶνε τώρα χρόνια, σ᾿ ἕνα τόπο μακρινό, ζοῦσαν μέσ᾿ στὰ χιόνια. Πάγωναν τὰ λούλουδα, μίσευαν τ᾿ ἀηδόνια, καλοκαίρι ζύγωνε κι ἦταν ὅλο χιόνια! Μάτια πάντα σκοτεινά, μέτωπα...
12 August, 2019
