01 Αυγ – Έπρεπε να μπεις ΜΕΣΑ για να της τα πεις όλα αυτά; – Μπορεί και ναι (ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΞΕΝΑΚΗΣ)
Η Τρίτη 7 Μαρτίου, η δεύτερή μου μέρα ΜΕΣΑ, ήταν η πιο δύσκολη. Η μέρα που διέρρευσε παντού ότι ήμουν ΜΕΣΑ. Εκεί που καθένας έβγαλε τη χολή του. Κανένα μέσο από αυτά που σχολίασαν πικρόχολα –εννοείται, κανένα δημοσίευμα δεν διάβασα ούτε πρόκειται να διαβάσω- δεν είχε αναφερθεί μέχρι τότε σε μένα. Η μετάφραση ενός ελληνικού βιβλίου σε 31 γλώσσες δεν είναι είδηση, βλέπεις. Η σύλληψη του μπεστσελερά όμως είναι λαβράκι.
Τη μέρα εκείνη, λοιπόν, είχε βουίξει ο τόπος. Το είχαν μάθει τα παιδιά μου, το είχε μάθει όλη η Ελλάδα.
Στο σχόλασμα των σχολείων πήρα τις κόρες μου από το τηλέφωνο του κρατητηρίου. Ήμουν σίγουρος ότι το είχαν μάθει από το σχολείο και τους συμμαθητές τους:
«Τι κάνετε, αγάπες μου;»
Ήμουν έτοιμος για όλα.
«Μπαμπά, ξέρουμε ότι είσαι καθαρός. Είμαστε και θα είμαστε περήφανες για σένα. Αυτά που γράφουν είναι βλακείες…»
Συγκινήθηκα.
Αντί να παρηγορώ εγώ τα παιδιά μου, παρηγορούσαν εκείνα εμένα,
«Όταν βγω, θα σας πάρω μια Τεράστια Αγκαλιά. ΕΓΩ είμαι περήφανος για σας. Σας αγαπώ πολύ».
«Και εμείς σε αγαπάμε, μπαμπά… Μπαμπά;»
«Ελάτε, αγάπες μου…»
«Θέλει να σου μιλήσει η μαμά…»
Ωχ…
«Δώστε τη, μωρά μου, να της μιλήσω».
Ποιος ξέρει τι θα μου σούρει…
Η αναμονή χειροτερεύει την κατάσταση.
«Στέφανε…»
(Πες το…)
«Με ακούς;…»
(Πες το, λέμε…)
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Εγώ ειδικά ξέρω πόσο καθαρός είσαι».
Κενό.
«Με ακούς;»
Κενό.
«Στέφανε;»
«Σε ακούω. Σε ευχαριστώ από καρδιάς».
Είχα συγκινηθεί. Δεν το περίμενα.
Έκλεισα το τηλέφωνο τόσο μαλακά, λες για να μην τσαλακώσω τη στιγμή και το συναίσθημα.
Έμεινα δίπλα στη συσκευή του τηλεφώνου λίγη ώρα να νιώθω και να αναλογίζομαι. Όλα αυτά που ήθελα να της πω, αλλά ποτέ δεν της είπα.
Με τη Μαρήλια κατά καιρούς έχουμε τεράστιες διαφωνίες και ενίοτε προστριβές. Κυρίως ως προς την επικοινωνία μου με τα κορίτσια. Παρ’ όλα αυτά, της αναγνωρίζω ότι είναι ο ορισμός της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας. Είναι Κυρία. Και είναι και ο λόγος που είμαι μπαμπάς των παιδιών μου. Ό,τι σημαντικότερο συνέβη ποτέ στη ζωή μου.
«Εγώ σε ευχαριστώ για όλα. Δεν μετανιώνω για τίποτα. Το 2003, που σε γνώρισα στα Κουφονήσια, ξεχώριζες με την ποιότητα και τη φινέτσα σου. Το 2004 μετακόμισες σπίτι μου με την Κάντι, την αγαπημένη σου γατούλα, και ήταν ό,τι καλύτερο είχε συμβεί μέχρι τότε στη ζωή μου. Δεν θα ξεχάσω τα μοναδικά μας ταξίδια και τις υπέροχες στιγμές μας. Δεν θα ξεχάσω τον όμορφο γάμο μας. Θα σου χρωστάω πάντα ευγνωμοσύνη για τα παιδιά μας. Είμαι περήφανος που είσαι η μαμά τους. Ξέρω πόσο τα νοιάζεσαι και τα αγαπάς. Ξέρω ότι κάθε μέρα τούς δίνεις στιβαρές αξίες.
»Και κάτι τελευταίο. Θέλω να σου ζητήσω μια τεράστια Συγγνώμη. Που σε ματαίωσα. Που σε ταπείνωσα. Που σε απάτησα. Που τσαλαπάτησα το όνειρό σου να είμαστε οικογένεια. Συγγνώμη για κάθε φορά που σε πόνεσα.
»Σε αγαπάω και πάντα θα σε αγαπάω».
«Της τα είπες;»
«Όχι, αλλά τα είπα».
«Δηλαδή, έπρεπε να μπεις ΜΕΣΑ για να τα πεις όλα αυτά;»
«Μπορεί και ναι».
8 ΜΕΡΕΣ ΜΕΣΑ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΞΕΝΑΚΗΣ
Εκδόσεις KEY BOOKS
Εικόνα: https://mensbible.gr/pos-kai-pote-na-tis-pareis-loyloydia-san-andras/
