02 Μαρ ΑΝΑΒΙΟΥΝΤΕΣ Ἢ ΑΛΙΕΥΣ (ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ) | Μέρος Γ’
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Χύσε στην κλεψύδρα νερό για την απολογία του κατηγορουμένου. Κι εσύ, ο Παρρησιάδης, μίλα τώρα που ήρθε η σειρά σου. Για σένα τρέχει τώρα το νερό· μην καθυστερείς λοιπόν.
ΠΑΡΡΗΣΙΑΔΗΣ
Δεν τις είπε όλες τις κατηγορίες εναντίον μου ο Διογένης, Φιλοσοφία, αλλά τις περισσότερες και όσες ήταν βαρύτερες δεν ξέρω τι έπαθε και τις παρέλειψε. Εγώ πάντως όχι μόνο δεν πρόκειται να αρνηθώ ότι τα είπα αυτά, ούτε άλλωστε ήρθα έχοντας προετοιμάσει κάποια απολογία, αλλά αντίθετα, ακόμη κι αν μερικά πράγματα εκείνος τα αποσιώπησε είτε εγώ δεν πρόλαβα προηγουμένως να τα πω, τώρα νομίζω πως πρέπει να τα προσθέσω.
Εγώ λοιπόν, αμέσως κατάλαβα πόσα είναι τα αρνητικά προσόντα που απαιτείται να έχουν όσοι ασχολούνται με τη ρητορική, δηλαδή απάτη και ψέμα και θράσος και κραυγές και παραγκωνισμούς και χίλια δυο άλλα, αποφάσισα, όπως ήταν φυσικό, να ξεφύγω απ’ όλα αυτά, και αγκυροβολώντας στις δικές σου ομορφιές, Φιλοσοφία, είχα την επιθυμία να περάσω τη ζωή μου, όση τουλάχιστον μου απέμεινε, κάτω από τη δική σου σκέπη, σαν να είχα μπει με το καράβι μου σε κάποιο ήσυχο λιμάνι, έπειτα από μια καταιγίδα και τρικυμία. Τότε λοιπόν, και μόνο που έσκυψα να δω στην περιοχή σου, άρχισα να θαυμάζω και εσένα, όπως ήταν αναπόφευκτο, και όλους αυτούς, που ήταν νομοθέτες του άριστου βίου και άπλωναν χέρι βοήθειας σε όσους επιδίωκαν να φτάσουν σ’ αυτόν, δίνοντάς τους τις καλύτερες και τις χρησιμότερες συμβουλές, με την προϋπόθεση βέβαια ότι κάποιος δεν θα τις αθετούσε και δεν θα ταλαντευόταν, αλλά θα είχε σταθερά προσηλωμένο το βλέμμα του στους κανόνες που καθορίσατε, και με βάση αυτούς θα ρύθμιζε και θα κανόνιζε τη ζωή του, πράγμα που, μα τον Δία, λίγοι και από τους συγχρόνους μας το κάνουν.
Έβλεπα λοιπόν πολλούς να μην είναι προσκολλημένοι στη φιλοσοφία από έρωτα, αλλά να επιθυμούν μόνο τη δόξα που προέρχεται απ’ αυτήν, και σ’ αυτά που είναι κοινότοπα και εμφανή, και σε όσα είναι εύκολο να μιμηθεί ο οποιοσδήποτε – εννοώ τη γενειάδα και το βάδισμα και το ντύσιμο – να μοιάζουν πάρα πολύ με ενάρετους ανθρώπους, στη ζωή τους όμως και στην καθημερινή πραγματικότητα να διακηρύττουν τα αντίθετα απ’ ό,τι η εμφάνισή τους και να συμπεριφέρονται αντίθετα με τη διδασκαλία σας, αφανίζοντας έτσι το κύρος των αρχών που διακηρύξατε.
Κι αυτό που φαινότανε πιο φοβερό, Φιλοσοφία, ήταν το εξής: Οι άνθρωποι, αν έβλεπαν κάποιον απ’ αυτούς να συμπεριφέρεται με κακοήθεια ή με απρέπεια ή με προστυχιά, κατηγορούσαν όλοι τους την ίδια τη Φιλοσοφία και κατευθείαν τον Χρύσιππο ή τον Πλάτωνα ή τον Πυθαγόρα ή οποιονδήποτε άλλον του οποίου το όνομα επικαλούνταν εκείνος ο αδιάντροπος, προσπαθώντας να μιμηθεί τα λόγια του. Και από το άτομο αυτό, που ζούσε με κακοήθεια, έβγαζαν αρνητικά συμπεράσματα για σας, που είχατε πεθάνει προ πολλού.
Δεν ζούσατε λοιπόν για να συγκριθεί μ’ εσάς, αλλά από τη μια εσείς απουσιάζατε, κι από την άλλη έβλεπαν όλοι ξεκάθαρα εκείνον να συμπεριφέρεται με τρόπο απαράδεκτο και άσεμνο, με αποτέλεσμα να καταδικάζεστε απόντες μαζί μ’ αυτόν και να εμπλέκεστε άδικα στο ίδιο κατηγορητήριο.
Εγώ λοιπόν δεν μπόρεσα να τα ανεχτώ αυτά, αλλά φανέρωσα την πραγματικότητα και τους διαχώρισα από σας. Εσείς όμως, ενώ θα έπρεπε να με τιμήσετε γι’ αυτό, με πηγαίνετε στο δικαστήριο.
Και μάλιστα το πιο παράδοξο απ’ όλα είναι το εξής: οι περισσότεροι απ’ αυτούς γνωρίζουν ακριβέστατα τη διδασκαλία σας, ζούνε όμως με τέτοιον τρόπο, σαν να τη διαβάζουνε και να τη μελετούνε μόνο και μόνο γι’ αυτό, για να συμπεριφέρονται δηλαδή ακριβώς αντίθετα απ’ αυτήν. Όλα βέβαια όσα λένε, όπως το να περιφρονούμε τα χρήματα και την δόξα, και μόνο το ενάρετο να θεωρούμε αγαθό, και να μην οργιζόμαστε, και να προσπερνούμε αυτούς που διαθέτουν εντυπωσιακή μεγαλοπρέπεια, και να απευθυνόμαστε σ’ αυτούς σαν ίσοι προς ίσους, είναι ωραία πράγματα, θεοί μου, και σοφά και όντως αξιοθαύμαστα. Αυτοί λοιπόν από τη μια μεριά διδάσκουνε με πληρωμή αυτά ακριβώς τα πράγματα, κι από την άλλη μένουν έκθαμβοι μπροστά στους πλούσιους, και με το στόμα ορθάνοιχτο μπροστά στο χρυσάφι. Είναι πιο ευέξαπτοι από τα κουτάβια, πιο δειλοί από τους λαγούς, πιο δουλοπρεπείς από τους πιθήκους, πιο λάγνοι από τους γαϊδάρους, πιο αρπακτικοί από τις γάτες και πιο εριστικοί από τους πετεινούς. Σε κάνουν λοιπόν να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια, καθώς στριμώχνονται γι’ αυτά και σπρώχνουν με τους αγκώνες τους ο ένας τον άλλον στις αυλόπορτες των πλουσίων, και συμμετέχουν σε πολυάνθρωπα δείπνα, και σ’ αυτά ακριβώς κάνουν χοντροκομμένες φιλοφρονήσεις, και παραφουσκώνουν τις κοιλιές τους πέρα από το μέτρο της ευπρέπειας, και εκφράζουν συνεχώς παράπονα, και φιλοσοφούν δυσάρεστα και αταίριαστα την ώρα που πίνουνε, και δεν αντέχουν το ανέρωτο κρασί. Και οι απαίδευτοι, όσοι παρευρίσκονται, γελούνε φυσικά και αποστρέφονται με περιφρόνηση τη φιλοσοφία, αφού ανατρέφει τέτοιου είδους καθάρματα.
Και το πιο αδιάντροπο απ’ όλα: ενώ ο καθένας τους λέει πως δεν χρειάζεται τίποτε, μια και ο σοφός είναι ο μόνος πλούσιος, έπειτα από λίγο έρχεται κραυγάζοντας και απαιτεί χρήματα, και εξοργίζεται, αν δεν τα πάρει. Μοιάζει με κάποιον που, ενώ έχει εμφάνιση βασιλική, με όρθια τιάρα και με διάδημα και με όλα τα άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του βασιλικού αξιώματος, συμπεριφέρεται σαν ζητιάνος και παρακαλεί τους κατώτερούς του.
Όταν λοιπόν χρειάζεται να εισπράξουν, τότε γίνεται πολύς λόγος για το ότι πρέπει κανείς να είναι μεταδοτικός και ότι ο πλούτος ανήκει στα “αδιάφορα”, κι ακόμη: “Και τι είναι το χρυσάφι ή το ασήμι, που δεν διαφέρει καθόλου από τα πετραδάκια στην ακρογιαλιά;”.
Όταν όμως εμφανιστεί κάποιος σύντροφος και φίλος από τα παλιά που χρειάζεται βοήθεια, και ζητάει λίγα από τα πολλά διαθέσιμα, τότε σιωπή και αμηχανία και άγνοια και ανάκληση των πεποιθήσεων προς την αντίθετη κατεύθυνση. Κι εκείνα τα πολλά λόγια για τη φιλία, καθώς και η αρετή και η εντιμότητα, όλα αυτά κάνουν φτερά και φεύγουν κι εγώ δεν ξέρω που. Ο καθένας από αυτούς είναι φίλος ως αυτό το σημείο, όσο δηλαδή δεν μπαίνει στη μέση ασήμι ή χρυσάφι. Αν όμως κάποιος κάνει και μόνο πως παρουσιάζει έναν οβολό, καταλύεται η ειρήνη, ακυρώνεται κάθε ανακωχή και διαπραγμάτευση, και τα βιβλία σβήνονται και η αρετή εξαφανίζεται. Κάτι παρόμοιο παθαίνουνε και τα σκυλιά, όταν κάποιος ρίξει ένα κόκαλο ανάμεσά τους· πετάγονται επάνω, δαγκώνουνε το ένα το άλλο, και γαβγίζουν εναντίον εκείνου που πρόλαβε να αρπάξει το κόκαλο.
Λένε μάλιστα πως κάποιος Αιγύπτιος βασιλιάς δίδαξε κάποτε σε πιθήκους τον πολεμικό χορό “πυρρίχη”, και τα ζώα – είναι βέβαια εξαιρετικοί μιμητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς – τον έμαθαν πολύ γρήγορα, και χόρευαν ντυμένα πορφυρούς μανδύες και φορώντας προσωπεία. Και για ένα μεγάλο διάστημα το θέαμα είχε επιτυχία, ώσπου κάποιος έξυπνος θεατής, που είχε καρύδια κρυμμένα κάτω από τις δίπλες του ρούχου του, τα έριξε στη μέση. Οι πίθηκοι τα είδαν και, ξεχνώντας τον χορό, έγιναν αυτό ακριβώς που ήταν, δηλαδή πίθηκοι αντί για χορευτές “πυρρίχης”, και άρχισαν να κομματιάζουν τα προσωπεία και να ξεσχίζουν τα ρούχα και να μαλώνουν μεταξύ τους για τους καρπούς, με αποτέλεσμα να διαλυθεί η συγκροτημένη ομάδα της “πυρρίχης”, και οι θεατές να την περιγελούν.
Τέτοιου είδους πράγματα κάνουν κι αυτοί. Εγώ λοιπόν αυτού του είδους τους ανθρώπους κακολογούσα και δεν πρόκειται ποτέ να πάψω να φανερώνω το ποιόν τους και να τους διακωμωδώ.
Ολοκλήρωσα αυτά που είχα να πω για την υπεράσπισή μου. Κι εσύ, Αλήθεια, επιβεβαίωσε ως μάρτυρας μπροστά τους αν αυτά είναι αληθινά.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Μπορείς να αποχωρήσεις, Παρρησιάδη. Ακόμη μακρύτερα. Τι θα κάνουμε εμείς; Πώς σας φάνηκε η ομιλία του ανθρώπου;
ΑΛΗΘΕΙΑ
Εγώ, Φιλοσοφία, όσο αυτός μιλούσε, ευχόμουν να ανοίξει η γη να με καταπιεί· τόσα αληθινά ήταν όλα όσα είπε. Αναγνώριζα βέβαια, καθώς άκουγα, τον καθέναν απ’ όσους είχαν τέτοια συμπεριφορά, και ταυτόχρονα συνταίριαζα τα λεγόμενα: αυτό ταιριάζει στον τάδε, το άλλο πάλι το κάνει εκείνος. Με δυο λόγια, παρουσίασε τους ανθρώπους ξεκάθαρα, σαν να βρίσκονταν σε μια ζωγραφιά που τους έμοιαζε σε όλα, απεικονίζοντας όχι μόνο τα σώματά τους, αλλά και τις ίδιες τις ψυχές τους με την μεγαλύτερη ακρίβεια.
ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ
Κι εγώ, Αρετή μου, κατακοκκίνισα.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Εσείς τι λέτε;
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Τι άλλο, παρά να τον απαλλάξουμε από την κατηγορία, και να τον ανακηρύξουμε φίλο και ευεργέτη μας;
ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Και εγώ, Φιλοσοφία, επαινώ θερμά τον άνθρωπο και ανακαλώ τις κατηγορίες μου και τον κάνω φίλο μου, γιατί είναι λεβέντης.
Ακολουθεί μέρος δ’
Μέρος Α’: http://www.lecturesbureau.gr/1/relive-or-fish-part-a-1197/
Μέρος Β’: http://www.lecturesbureau.gr/1/relive-or-fish-part-b-1198/
Μέρος Δ’:http://www.lecturesbureau.gr/1/relive-or-fish-part-d-1200/
Σάτιρα φιλοσοφίας
και φιλοσοφούντων
ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ
