
16 Ιαν Η μάθηση δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη (LEONARD MLODINOW)
Κάποτε o πατέρας μου μου μίλησε για έναν σκελετωμένο συγκρατούμενό του στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μπούχενβαλντ, ο οποίος είχε σπουδάσει μαθηματικά. Ρωτώντας έναν άνθρωπο τι του έρχεται στο μυαλό όταν ακούει τον όρο «π», μπορείς να καταλάβεις κάποια πράγματα για αυτόν. Ο μαθηματικός θα αναφέρει τον λόγο της περιμέτρου ενός κύκλου προς τη διάμετρό του. Ο πατέρας μου, που είχε φοιτήσει μόνο μέχρι την πρώτη γυμνασίου, θα ανέφερε αυτό που χρησιμοποιούν ορισμένοι τραυματίες για να περπατήσουν. Μια μέρα ωστόσο, παρά το μορφωτικό έρεβος που τους χώριζε, ο μαθηματικός συγκρατούμενος έδωσε στον πατέρα μου να λύσει έναν γρίφο. Ο πατέρας μου παιδεύτηκε μερικές μέρες αλλά δεν τα κατάφερε. Όταν συνάντησε ξανά τον συγκρατούμενό του, του ζήτησε τη λύση. Εκείνος δεν του την αποκάλυψε, λέγοντάς του ότι όφειλε να την ανακαλύψει μόνος του. Αργότερα, ο πατέρας μου τον ξαναρώτησε, αλλά εκείνος κρατούσε το μυστικό του επτασφράγιστο, λες και ήταν χρυσάφι. Ο πατέρας μου προσπάθησε να κατανικήσει την περιέργειά του, αλλά δεν τα κατάφερε. Αν και περιτριγυρισμένος από τη δυσωδία. και τον Θάνατο, κυριεύτηκε από την εμμονή να μάθει την απάντηση. Τελικά ο άλλος τού πρότεινε μια συμφωνία – να του αποκαλύψει τη λύση του γρίφου με αντάλλαγμα τη μερίδα ψωμιού του. Δεν ξέρω πόσο ζύγιζε ο πατέρας μου τότε, όταν όμως ελευθερώθηκε ζύγιζε μόλις τριάντα οχτώ κιλά. Κι όμως, η ανάγκη του πατέρα μου να μάθει ήταν τόσο ισχυρή, που δέχθηκε να ανταλλάξει τη μερίδα του με την απάντηση.
Όταν ο πατέρας μου αφηγήθηκε αυτό το επεισόδιο, ήμουν κοντά στα δεκαοχτώ και εντυπωσιάστηκα φοβερά. Ο πατέρας μου είχε χάσει την οικογένειά του, τα υπάρχοντά του, είχε γνωρίσει την πείνα, την ταπείνωση, τις κακουχίες. Ήταν φυλακισμένος, αλλά το μυαλό του ήταν ελεύθερο να περιπλανιέται, και αυτό έκανε.
Η ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
LEONARD MLODINOW
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/415527503089159433/