01 Οκτ Μακρύτερα, βλέπει ο γλάρος που πετά ψηλότερα (RICHARD BACH)
Και τότε θα είσαι πια έτοιμος να διδαχθείς το πιο όμορφο μάθημα απ’ όλα.
“Αν θέλεις”, είπε ο Τσιανγκ, “μπορούμε ν’ ασχοληθούμε με τον χρόνο έτσι, ώστε να μάθεις να πετάς στο παρελθόν και στο μέλλον. Και τότε θα είσαι πια έτοιμος να διδαχθείς το πιο δύσκολο, το πιο δυνατό και το πιο όμορφο μάθημα απ’ όλα. Θα είσαι έτοιμος ν’ αρχίσεις να πετάς ψηλά και να γνωρίσεις το νόημα της καλοσύνης και της αγάπης”.
Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Ιωνάθαν έπιασε τον εαυτό του να σκέφτεται όλο και περισσότερο τη Γη από την οποία είχε έρθει. Τον καιρό που ήταν εκεί, αν γνώριζε το ένα δέκατο ή ακόμη και το ένα εκατοστό απ’ όσα είχε μάθει εδώ, πόσο μεγαλύτερη σημασία θα είχε η ζωή! Στεκόταν στην άμμο και αναρωτιόταν αν υπήρχε πίσω στη Γη έστω κι ένας γλάρος που πάσχιζε να ξεπεράσει τα όρια του και να αντιληφθεί ότι το νόημα της πτήσης δεν είναι μόνο ένας τρόπος μετακίνησης για να αρπάξει ένα ψίχουλο από κάποια βάρκα. Πέρα απ’ αυτό, όμως, ίσως υπήρχε και κάποιος Απόκληρος, εξοστρακισμένος μόνο και μόνο επειδή θα είχε τολμήσει να πει την αλήθεια του καταπρόσωπο στο Σμήνος.
Κι όσο συνέχιζε ο Ιωνάθαν να ασκείται στα μαθήματα της καλοσύνης, κι όσο πιο πολύ αγωνιζόταν να μάθει τη φύση της αγάπης, τόσο περισσότερο ήθελε να επιστρέψει στη Γη.
Γιατί, παρά το μοναχικό του παρελθόν, ο Ιωνάθαν ο Γλάρος, είχε γεννηθεί Δάσκαλος και ο δικός του τρόπος να εκφράσει την αγάπη ήταν προσφέροντας κάτι από την αλήθεια που είχε βιώσει σε όσους γλάρους δεν ζητούσαν τίποτε άλλο στην ζωή, παρά μόνο την ευκαιρία για να δουν την αλήθεια και αυτοί.
Ο Σάλιβαν, ήταν επιφυλακτικός.
“Ιωνα, κάποτε ήσουν και συ Απόκληρος. Τι σε κάνει λοιπόν να πιστεύεις ότι υπάρχει έστω κι ένας γλάρος στον παλιό σου κόσμο που θα καθόταν τώρα να σ’ ακούσει; Την ξέρεις την πολύ σωστή παροιμία που λέει: Μακρύτερα, βλέπει ο γλάρος που πετά ψηλότερα. Στον τόπο από τον οποίο ήρθες οι γλάροι το μόνο που ξέρουν είναι να στήνουν τα πόδια τους στην άμμο, να κρώζουν και να μαλώνουν μεταξύ τους. Απέχουν χίλια μίλια από τον παράδεισο – κι εσύ λες ότι θέλεις να τους κάνεις να τον δουν από κει που βρίσκονται!
Αυτοί, Ίωνα, δεν μπορούν να δουν ούτε τα ακροφτέρουγά τους! Μείνε μαζί μας”.
“Σάλυ, πρέπει να γυρίσω πίσω”.
Ο Ιωνάθαν, έφερε στη σκέψη του μια εικόνα από τα μεγάλα σμήνη γλάρων μιας άλλης εποχής. Γνώριζε καλά από πείρα πως δεν ήταν φτερό και κόκαλο, αλλά μια τέλεια ιδέα ελευθερίας και πτήσης, που τίποτε στον κόσμο δεν μπορούσε να την περιορίσει.
Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον
Richard Bach
Εικόνα: http://littlemy.net/myblog/page6/files/page6_blog_entry30_summary-sgll_000003.jpg