21 Απρ Aυτά ήσαν τα τελευταία σοφά του λόγια
Πέρασαν καιροί και ζαμάνια. Του Χρόνου το σκληρό φτερό επέρασε απάνω κι’ απ’ το Χότζα, όπως απάνω από κάθε τι που έζησε σε τούτον το κόσμο, και του άφησε τα μοιραία του σημάδια. Ο Χάρος, ο καταστροφέας των Τέρψεων, και των Συναναστροφών ο Διαλυτής, τούχε πάρη πολλούς από τους δικούς του, κι’ άλλους, τους είχε πετάξη μακρυά του των Περιστάσεων η Σβούρα.
Έτσι, μονάχος κ’ έρημος, καμπουριασμένος κι’ ασπρομάλλης, ογδοντάρης πια, καθόταν, μια μέρα, ο Χότζας στη πόρτα του γέρικου σπιτιού του, φέρνοντας στο νου του παληές δόξες όταν, ένας άλλος γέρος, παληός του φίλος, πέρασε απ’ έξω.
Γνωρίστηκαν, αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν κ’ ύστερα ο φίλος τούπε·
— Πόσο χρόνων είσαι τώρα, Χότζα;
— Δόξα τω Θεώ είμαι καλά στην υγεία! απάντησε ο Χότζας.
— Πώς είνε η κατάστασί σου; Καλά τα περνάς;
— Δόξα τω Θεώ, δε χρωστώ σε κανέναν!
— Έχεις καμμιά έγνοια να σου ταράζη το πνεύμα;
— Δόξα τω Θεώ, δεν έχω μικρά παιδιά!
— Έχεις εχθρούς;
— Δόξα τω Θεώ δεν έχω στενούς συγγενείς! είπε ο Χότζας.
Κι’ αυτά ήσαν τα τελευταία σοφά του λόγια.
Πηγή:
https://www.artigo.gr
Εικόνα Α: https://theartling.com/en/artzine/famous-surrealist-artists-asia/
Εικόνα Β: https://gr.pinterest.com/pin/21884748169271176/
