28 Ιαν Η ισχύς της αυτοπεποίθησης (ROBERT GREENE)
Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος προσπαθούσε να βρει χρηματοδότη για τα θρυλικά του ταξίδια, πολλοί από τον περίγυρό του πίστευαν ότι καταγόταν από την Ιταλική αριστοκρατία. Η άποψη αυτή πέρασε και στην Ιστορία μέσω μιας βιογραφίας η οποία γράφηκε μετά το θάνατο του εξερευνητή από το γιο του, ο οποίος τον περιγράφει ως έναν απόγονο του Κόμη Κολόμπο του Κάστρου της Κουκάρο στο Μοντφεράτ. Ο Κολόμπο με τη σειρά του λέγεται ότι καταγόταν από το θρυλικό Ρωμαίο στρατηγό Κολώνιο και υποτίθεται ότι δύο από τα πρώτα του ξαδέλφια ήταν απευθείας απόγονοι ενός αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης – όντως ένδοξη καταγωγή. Αλλά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια ένδοξη φαντασίωση, διότι ο Κολόμβος στην πραγματικότητα ήταν γιος του Ντομένικο Κολόμπο, ενός ταπεινού υφαντή που είχε ανοίξει μια ταβέρνα όταν ο Χριστόφορος ήταν νεαρός και ο οποίος μετά έβγαζε τα προς το ζην πουλώντας τυρί. Ο Κολόμβος ο ίδιος είχε δημιουργήσει το μύθο της αριστοκρατικής του καταγωγής διότι από νωρίς αισθάνθηκε ότι η μοίρα τον είχε ξεχωρίσει για μεγάλα πράγματα και ότι έτρεχε βασιλικό αίμα στις φλέβες του. Επομένως ενεργούσε σαν να καταγόταν από βασιλική γενιά. Μετά από μια ήρεμη καριέρα εμπόρου σε εμπορικό πλοίο, ο Κολόμβος, αρχικά από τη Γένοβα, εγκαταστάθηκε στη Λισσαβόνα. Χρησιμοποιώντας την ιστορία περί ευγενικής καταγωγής, παντρεύτηκε την κόρη μιας σπουδαίας οικογένειας της Λισσαβόνας η οποία είχε διασυνδέσεις με τη βασιλική οικογένεια της Πορτογαλίας.
Με τη βοήθεια των πεθερικών του, ο Κολόμβος κατάφερε να κανονίσει μια συνάντηση με το βασιλιά της Πορτογαλίας, τον Ζοάο τον 2ο, από τον οποίο ζήτησε να χρηματοδοτήσει το προς δυσμάς ταξίδι του για την ανακάλυψη μιας συντομότερης διαδρομής προς την Ασία. Για να αναγγείλει ότι οποιεσδήποτε ανακαλύψεις έκανε είχαν γίνει στο όνομα του βασιλιά της Πορτογαλίας, ο Κολόμβος ήθελε μια σειρά από δικαιώματα: τον τίτλο του Μεγάλου Ναύαρχου της Ωκεανικής Θάλασσας, το αξίωμα του αντιβασιλέα των εδαφών που θα ανακάλυπτε και δέκα τοις εκατό επί των μελλοντικών συναλλαγών με τα μέρη αυτά. Όλα αυτά τα δικαιώματα θα ήταν κληρονομικά και για πάντα, ο Κολόμβος πρόβαλλε αυτές τις απαιτήσεις παρόλο που στο παρελθόν ήταν έμπορος, παρόλο που δεν είχε γνώσεις ναυσιπλοΐας, παρόλο που δεν ήξερε να χρησιμοποιεί τον εξάντα και παρόλο που δεν είχε ποτέ του ηγηθεί μιας ομάδας αντρών. Με λίγα λόγια δεν διέθετε κανένα προσόν για το ταξίδι που πρότεινε. Επιπλέον, το αίτημά του δεν περιελάμβανε λεπτομέρειες για το πώς θα έβαζε σε εφαρμογή τα σχέδιά του παρά μόνο αόριστες υποσχέσεις.
Όταν ο Κολόμβος ολοκλήρωσε αυτά που είχε να πει, ο Ζοάο ο 2ος, χαμογέλασε. Με ευγενικό τρόπο αρνήθηκε την προσφορά του, αλλά άφησε την πόρτα ανοιχτή για το μέλλον. Στο σημείο αυτό ο Κολόμβος πρέπει να παρατήρησε κάτι που δεν θα ξέχασε ποτέ: ακόμη και αν ο βασιλιάς απέρριψε τα αιτήματά του, τα αντιμετώπισε σαν να ήταν βάσιμα. Ούτε κορόιδεψε τον Κολόμβο αλλά ούτε και αμφισβήτησε την καταγωγή και την αξιοπιστία του. Στην πραγματικότητα ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε από την τόλμη των αιτημάτων του Κολόμβου και ένοι ωσε πολύ άνετα με την παρουσία ενός άντρα που ενεργούσε με τόση αυτοπεποίθηση. Η συνάντηση πρέπει να έπεισε τον Κολόμβο ότι τα ένστικτά του ήταν σωστά: ζητώντας τον ουρανό με τα άστρα αναβάθ μισε τη θέση του διότι ο βασιλιάς υπέθεσε ότι αν ο άνθρωπος αυτός που εκτιμούσε ότι άξιζε τόσα πολλά δεν ήταν τρελός, πράγμα που δεν έμοιαζε να είναι, τότε μάλλον τα άξιζε.
Μερικά χρόνια αργότερα ο Κολόμβος μετακόμισε στην Ισπανία. Χρησιμοποιώντας τις Πορτογαλικές του διασυνδέσεις, κινήθηκε στα υψηλά κυκλώματα της Ισπανικής αυλής, έλαβε επιδοτήσεις από επιφανείς χρηματοδότες και κάθισε σε τραπέζια μαζί με δούκες και πρίγκιπες. Σε όλους αυτούς τους άντρες επανέλαβε το αίτημά του για τη χρηματοδότηση ενός ταξιδιού προς δυσμάς – όπως επίσης και τα δικαιώματα που είχε ζητήσει από τον Ζοάο τον 2ο. Μερικοί, όπως ο ισχυρός δούκας της Μεδίνας, ήθελαν να βοηθήσουν αλλά δεν μπορούσαν διότι δεν είχαν τη δύναμη να του χαρίσουν τους τίτλους και τα δικαιώματα που ήθελε. Αλλά ο Κολόμβος δεν το έβαλε κάτω. Σύντομα συνειδητοποί ησε ότι το μόνο πρόσωπο που μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτή σεις του ήταν η Βασίλισσα Ισαβέλλα. Το 1487 τελικά κατάφερε να συναντηθεί με τη βασίλισσα και παρόλο που δεν μπόρεσε να την πείσει να χρηματοδοτήσει το ταξίδι του, την καταγοήτευσε και τον προσκαλούσε συχνά στο παλάτι.
Το 1492, οι Ισπανοί τελικά εξεδίωξαν τους Μαυριτανούς εισβολείς οι οποίοι αιώνες νωρίτερα είχαν κυριεύσει τμήματα της χώρας. Τώρα πια το βασιλικό χρηματοκιβώτιο απαλλάχτηκε από το φορτίο του πολέμου και η Ισαβέλλα τελικά ανταποκρίθηκε στα αιτήματα του εξερευνητή φίλου της. Αποφάσισε να πληρώσει για τρία καράβια, για τον εξοπλισμό, για τους μισθούς των ναυτικών και για ένα μέτριο μισθό για τον Κολόμβο. Αλλά το σπουδαιότερο απ’ όλα είναι ότι έβαλε να συντάξουν ένα συμβόλαιο το οποίο παραχωρούσε στον Κολόμβο τους τίτλους και τα δικαιώματα που είχε τόσο επίμονα ζητήσει να του παραχωρηθούν. Το μόνο πράγμα που του αρνήθηκε – στα ψιλά γράμματα του συμβο λαίου – ήταν το δέκα τοις εκατό επί των εισοδημάτων από τα εδάφη που θα ανακάλυπτε: μια παράλογη απαίτηση διότι ούτε καν έθετε ένα χρο νικό όριο (αν είχε παραμείνει ως όρος στο συμβόλαιο, τελικά θα καθι στούσε τον Κολόμβο και τους κληρονόμους του την πλουσιότερη οικογένεια στον πλανήτη. Ο Κολόμβος δεν διάβασε ποτέ τα ψιλά γράμματα).
Ικανοποιημένος πια, ξεκίνησε την ίδια χρονιά προς αναζήτηση του περάσματος για την Ασία (πριν φύγει φρόντισε να προσλάβει τον καλύτερο αξιωματικό πορείας σκάφους που μπορούσε να βρει για να τον βοηθήσει να φτάσει στον προορισμό του). Η αποστολή απέτυχε να βρει ένα τέτοιο πέρασμα, ωστόσο όταν ο Κολόμβος ζήτησε από τη βασίλισσα να χρηματοδοτήσει ένα ακόμη πιο φιλόδοξο ταξίδι την επόμενη χρονιά, εκείνη συμφώνησε. Τον αντιμετώπιζε πια σαν να ήταν προορισμένος από τη μοίρα για μεγάλα πράγματα.
ΔΥΝΑΜΗ
ROBERT GREENE
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΣΟΠΤΡΟΝ
Εικόνα: https://laekids.com/story-christopher-columbus-kids/
