20 Μάι Η αποστολή ενός μοναχού Ζεν
Μια γυναίκα ανέλαβε να συντηρεί έναν μοναχό. Του έφκιασε μια καλύβα στην άκρη του δάσους, τον έτρεφε και τον έντυνε.
Πέρασαν είκοσι χρόνια, οπότε σκέφτηκε: «Να δούμε αν οι κόποι μου έπιασαν τόπο ή πήγαν χαμένοι.» Έστειλε λοιπόν μια όμορφη νεαρή, διψασμένη για έρωτα, που την καθοδήγησε πώς να φερθεί. Η νεαρή πήγε στον μοναχό, τον πλησίασε και του ομολόγησε ότι καίγεται από τον πόθο και του ζήτησε να τη δροσίσει με τον έρωτά του. Εκείνος είπε: «είμαι ένας νεκρός». Η κοπέλα έσκυψε και του έπιασε το χέρι κι άρχισε να τον χαϊδεύει. «Είμαι σαν ένα ξερό ξύλο», ξαναείπε ο μοναχός. Η κοπέλα εγκατέλειψε τις προσπάθειες και γύρισε στη γυναίκα. «Έπρεπε να δείξει ενδιαφέρον για την κατάστασή σου», είπε η γυναίκα. «Έπρεπε να δείξει κατανόηση στο βάσανό σου. Το ζεν δεν είναι ηθική, είναι άπειρη κατανόηση. Χαμένοι πήγαν λοιπόν οι κόποι μου είκοσι χρόνων;» Και πήγε κι έβαλε φωτιά στην καλύβα του μοναχού. Κι ούτε που ξαναρώτησε γι’ αυτόν.
ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Γιάννης Υφαντής
Εκδόσεις Πατάκη
Εικόνα Α: https://gr.pinterest.com/pin/3940718411983372/
Εικόνα Β: Ana de Armas | https://gr.pinterest.com/pin/25684660366855746/
