19 Ιούλ Τύχη – Ευτυχία – Δυστυχία | Μέρος Γ’
Όλοι ομολογούν ότι στάθηκαν πολύ τυχεροί εκείνοι που ευτύχησαν στην ερωτική τους ζωή. Και μ’ αυτό εννοούν την πλήρη – κατά το δυνατόν- συνάντηση των δύο εραστών, που είχαν καταργήσει την επιφυλακτικότητα και την υποκρισία και οι προσωπικότητες των δύο συγχωνεύονται σε μία, έτσι που η πεζή ζωή μετατρέπεται σε παράδεισο. Το ερωτικό φαινόμενο δίνει μια άλλη διάσταση, πιο υπερβατική στη ζωή μας.
Το ερωτικό φαινόμενο αφορά στην ελκτική γοητεία δυο ατόμων που βασικά στοχεύουν στην απόλαυση της σεξουαλικής ηδονής. Αυτό είναι το πρωτογενές βιολογικό κίνητρο της ερωτικής έλξης, και δευτερογενώς η φύση επιτελεί το θαυμαστό έργο της: την διαιώνιση του είδους.
Υπάρχει λοιπόν το «ένστικτο της συνουσίας και όχι της αναπαραγωγής» (Νίτσε). Η αμοιβαία έλξη είναι η αφετηρία του έρωτα που οδηγεί σε έναν δαιδαλώδη δρόμο αιθρίας και καταιγίδων, συμφωνίας και ασυμφωνίας χαρακτήρων, ρεαλισμού και ρομαντισμού, ορθολογικής αποτίμησης και φαντασιακής αλληλοεξιδανίκευσης, έως ότου ο έρωτας τερματίσει στον γάμο και την συμβίωση, ή στον χωρισμό και τη μοναξιά. Γι’ αυτό ένας επιτυχημένος έρωτας στηρίζεται σε άτομα μη εγωκεντρικά, αλλά αλτρουιστικά, με κατανόηση και διαλλακτικότητα, με ευγένεια και ήθος, συνεργάσιμα και συμβιβαστικά, υποχωρητικά και καλλιεργημένα.
Αντίθετα, άτομα ανίκανο να ψυχολογήσουν σωστά τον σύντροφό τους, άτομα υπερθυμικά, παρορμητικά και ευέξαπτα, χαρακτήρες ασταθείς και θρασύδειλοι, συμπλεγματικοί και καχύποπτοι, αποτυγχάνουν στον έρωτα. Οι άνθρωποι που θέλουν να παίρνουν χωρίς να δίνουν, παραχαϊδεμένοι και άβουλοι (από την υπερπροστασία των γονέων) υπερόπτες και «ρατσιστές» δεν έχουν θέση στον ερωτικό παράδεισο. Κάθε άνθρωπος διψάει για έρωτα που συνδυάζει την ψυχική αγάπη και την σωματική συνεύρεση. Κι αυτή η δίψα πραΰνεται προσωρινά και πάλι φουντώνει ανικανοποίητη, γιατί η ζωή είναι δεμένη με τον έρωτα και με όλες τις παραλλαγές του.
Βασικό στοιχείο του μεγάλου έρωτα είναι η αποκλειστικότητα. Χαρακτηριστικά του γνωρίσματα είναι η αφοσίωση μέχρι θυσίας, το συναίσθημα της ιδιοκτησίας απ’ όπου πηγάζει και η επιθετικότητα προς τους ανταγωνιστές. Ο αληθινός έρωτας γνωρίζει να εξισορροπεί το ένστικτο με το συναίσθημα και τη φαντασία. Η φύση διδάσκει την τέχνη και την φιλοσοφία του έρωτα, και η εμπειρία του ολοκληρώνεται αφού περάσει η πρώτη νεότητα. Στους ώριμους ανθρώπους ωριμάζει και ο έρωτας. Τότε εξευγενίζεται, ωραιοποιούνται οι τρέλες του και
υποβαθμίζεται ο εγωισμός του, γιατί ο έρωτας είναι ένα πάθος εγωιστικό και απαιτητικό, αδηφάγο και αψίκορο. Ωστόσο ο έρωτας είναι μια συζυγία ψυχών αμφίσημη: επιτυχημένη ή αποτυχημένη. Άλλοτε πρόκειται για μια διπλή ευτυχία και άλλοτε καταλήγει σε μια διπλή μοναξιά.
Για την έν-θεη ή εν-θουσιαστική μανία του έρωτα μας μιλούν ο Πάν και οι Νύμφες, καθώς και όλοι οι θεοί και τα σύμβολα της γονιμότητας σε όλους τους λαούς της γης.
Ο έρωτας στην αρχαιοελληνική μυθολογία ενσαρκώνεται στο πρόσωπο της Αφροδίτης, ενώ ο γάμος στην φυσιογνωμία της Ήρας. Η πρώτη εμφανίζεται γεμάτη θέλγητρα και καλοσύνη, αλλά η δεύτερη σαν κακότροπη και εχθρό της. Κι αυτό δείχνει την δυσκολία της συνύπαρξης του έρωτα μέσα στο γάμο, μιας ύπαρξης – της ανθρώπινης – που από την φύση της είναι βιολογικά δισυπόστατη, ενστικτικά πολυερωτική και συναισθηματικά μονογαμική. Το μεγάλο κατόρθωμα αυτής της ύπαρξης είναι να μπορέσει να διατηρήσει τον έρωτα μέσα στον γάμο. Αυτό θέλει μεγάλη τέχνη και πείρα, θέληση και ψυχική επάρκεια.
Ο έρωτας αρχίζει από την επαφή των χειλιών στο φιλί, που είναι μια πρόγευση – ωμοφαγική – του πλάσματος που αγαπάμε. Και ύστερα «οι εραστές αγκαλιάζονται, παλεύουν και φιλιούνται ο καθένας για λογαριασμό του, λέγοντας: «σ’ αγαπώ, σε λατρεύω» και κλαίνε και πονούν και μαλώνουν λέγοντας: «είμαστε ευτυχισμένοι»! (Henry Barbusse).
Στον έρωτα – όπως άλλωστε και σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες – υπάρχουν διαβαθμίσεις εντάσεων: η έλλειψη, η μεσότητα, η υπερβολή. Στην πρώτη βαθμίδα βρίσκονται οι αφύσικα εγκρατείς – ανέραστοι. Εδώ υπάγονται οι βιολογικά ανίκανοι ή υποτονικοί, οι ψυχολογικά κομπλεξικοί από τον φόβο του σεξουαλικού συντρόφου ή από κάποια ατυχή απόρριψη στην ερωτική τους ζωή, και σε μεγάλο ποσοστό οι υποταγμένοι σε κάποια θρησκευτική πίστη ή στην διακονία ενός υψηλού ιδανικού που έταξαν ως σκοπό της ζωής τους. Αυτές είναι οι βασικές και συνηθέστερες περιπτώσεις αυτής της βαθμίδας. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες εξατομικευμένες αλλά σπανιότερες.
Στην μέση – νορμάλ κατηγορία βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Γι’ αυτούς η ερωτική λειτουργία είναι μια φυσιολογική και αναγκαία επιταγή στην οποία πειθαρχούν χωρίς άγχος και ψυχικές αναστολές, χωρίς υπερβολές και απαράδεκτες εκτροπές. Η χαρά που προσφέρει η ζωή με τον ερωτικό σύντροφο είναι μεγάλη και δεν την αρνούνται. Την επιδιώκουν όσο το επιτρέπει ο τρόπος της ζωής τους, και ενώ την αναγνωρίζουν ως ύψιστο αγαθό, δεν θυσιάζονται γι’ αυτό, όταν κάτι δεν πάει κατ’ ευχήν. Είναι πάντοτε ανοιχτοί και καλοπροαίρετοι στον έρωτα, και δεν δένονται στο κατάρτι της άρνησης και της εγκράτειας σαν τον Οδυσσέα, όπως οι άνθρωποι της πρώτης βαθμίδας.
Στην ερωτική υπερβολή ανήκουν οι ερωτομανείς και παθιασμένοι, οι λάγνοι οι παράφοροι και οι τρελοί από το πάθος. Αυτοί είναι οι αδηφάγοι και μέθυσοι, που γίνονται παρανάλωμα της ερωτικής φλόγας και οδηγούνται συχνά στην παραφροσύνη, στο έγκλημα και στην καταστροφή. Η κατάχρηση της θεραπευτικής δόσης μετατρέπει το φάρμακο του έρωτα σε φαρμάκι θανατηφόρο. Ο φυσιολογικός πόθος γίνεται αφύσικο πάθος και καταλήγει σε πάθημα.
Τόσο η πρώτη κατηγορία: το ισόβιο ΟΧΙ στον έρωτα, όσο και η τρίτη με την ισόβια υπερβολή, έχουν το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα για τον άνθρωπο. Ο Ευριπίδης το είχε επισημάνει: «Αυτοί που αποφεύγουν υπερβολικά την Αφροδίτη είναι το ίδιο άρρωστοι μ’ εκείνους που την κυνηγούν υπερβολικά» (Οι την Κύπριν άγαν φεύγοντες, νοσούσι ομοίως τοις άγαν θηρωμένοις).
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ
ΙΑΣΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Μ. ΒΕΡΕΤΤΑΣ
Μέρος Α’: http://www.lecturesbureau.gr/1/luck-happiness-misfortune-part-a-886a/
Μέρος Β’: http://www.lecturesbureau.gr/1/luck-happiness-misfortune-part-b-886b/