fbpx

Le Corbusier και Gaudi. Δύο μεγάλες μορφές της Αρχιτεκτονικής συναντώνται

Le Corbusier και Gaudi. Δύο μεγάλες μορφές της Αρχιτεκτονικής συναντώνται

«Το σπίτι πρέπει να είναι η ιστορία της ζωής μας, η μηχανή της ευτυχίας».
Le Corbusier

Ο αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, ζωγράφος και γλύπτης Le Corbusier, μία από τις κορυφαίες πρωτοπόρες φυσιογνωμίες της Αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα, δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για το έργο του Γκαουντί, το οποίο γνώρισε κατά την επίσκεψή του στη Βαρκελώνη τον Μάιο του 1928 , όπου πήγε για να δώσει διαλέξεις.

Ο Charles-Édouard Jeanneret, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου στην Ελβετία και έγινε Γάλλος υπήκοος. Στον πρόλογο που έγραψε σε ένα βιβλίο αφιερωμένο στον Γκαουντί το 1958 , θυμήθηκε εκείνο το ταξίδι και την εντύπωση που του προκάλεσε η σύλληψη του οινοποιείου Güell στο Garraf και των έργων του Gaudi στη Βαρκελώνη: «Στην Paseo de Gracia, μεγάλα κτίρια τράβηξαν την προσοχή μου. Στο βάθος, η Sagrada Familia… Το μεγαλείο του Γκαουντί έκανε την εμφάνισή του!».

Ο Λε Κορμπιζιέ συνήθιζε να ζωγραφίζει στα ταξίδια του. Ένα αντιπροσωπευτικό σκίτσο της επίσκεψής του στη Βαρκελώνη (3) αναλύει τη γεωμετρία των στοιχείων της Σαγράδα Φαμίλια, (4) το οποίο συνοδεύει με ένα εποικοδομητικό σχέδιο λεπτής θολωτής κατασκευής από τούβλα. (5) Αυτό το σύστημα θα εφαρμοστεί σε έργα όπως τα σπίτια Jaoul, αν και θα χρησιμοποιηθεί εκεί μόνο ως μόνιμος ξυλότυπος για θόλους από οπλισμένο σκυρόδεμα.

Croquis Gaudi-LC Σκίτσο του Le Corbusier για την επίσκεψή του στη Βαρκελώνη το 1928. © Fondation Le Corbusier

 

Η συνημμένη απομίμηση της υπογραφής του Γκαουντί δείχνει ότι του έδειξαν σχέδια των έργων του, πιθανότατα κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο εργαστήριο όπου φυλάσσονταν μέχρι την καταστροφή τους το 1936. Δηλώνει έτσι τον θαυμασμό του: «Ο Γκαουντί ήταν μεγάλος καλλιτέχνης. Μόνο εκείνοι που αγγίζουν τις ευαίσθητες καρδιές των ανθρώπων μένουν και θα παραμείνουν».

 

Ο Γκαουντί, από την άλλη, δεν είχε τόσο ευνοϊκή γνώμη για τα κτίρια του Λε Κορμπιζιέ και των συντρόφων του στις αρχιτεκτονικές πρωτοπορίες. Για κάποια έργα είπε για παράδειγμα ότι «μοιάζουν με αποβάθρα σταθμού όπου έχουν ξεφορτώσει κοντέινερ». (6) Ας σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή σφυρηλατήθηκε το πιο δογματικό στάδιο της λειτουργικότητας και του ορθολογισμού, πρωτοποριακά ρεύματα που υπό την επίδραση των γερμανικών και ολλανδικών σχολών έκαναν να επικρατήσει η λειτουργικότητα και ο ωφελιμισμός.

Παρά το γεγονός ότι ήταν συνιδρυτής του «Purism», συνδεδεμένος με την αισθητική της μηχανής, και ότι η φήμη του βασίστηκε στον ρόλο του ως πρεσβευτή της «μοντέρνας αρχιτεκτονικής», ο Le Corbusier πάντα αντιλαμβανόταν την αρχιτεκτονική ως μία τέχνη όπου η ομορφιά και τα συναισθήματα παίζουν θεμελιώδη ρόλο, εγκαταλείποντας σταδιακά τις άκαμπτες θέσεις για εξερεύνηση των εκφραστικών δυνατοτήτων των υλικών . Εμφανίστηκε έτσι ένα όραμα στο οποίο η πλαστική ελευθερία κέρδισε έδαφος.

Κοιτάζοντας_κάτω_στο_Σχολείο_Γκαουντί_-_πανοράμιο Αεροφωτογραφία των σχολείων της Sagrada Familia. © Art Anderson / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)

 

Ο διάσημος ορισμός του που επινοήθηκε γύρω στο 1920 για το σπίτι ως «ζωντανή μηχανή» περιλαμβάνει όλους τους παράγοντες σχετικά με την σύγχρονη ιδέα περί της ζωής και όχι μόνο τους ελάχιστους λειτουργικούς χώρους .
«Το σπίτι πρέπει να είναι η αφήγηση της ζωής μας, η μηχανή της ευτυχίας», πρόσθεσε, επεκτείνοντας αυτή την έννοια.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ήταν κοντά σε αυτό που είχε δηλώσει ο Γκαουντί σχεδόν μισό αιώνα νωρίτερα στο γραπτό του «La Casa Pairal»: Το σπίτι πρέπει να είναι το μέρος όπου διαμορφώνονται δυνατά και υγιή όντα , προικισμένα με ακεραιότητα χαρακτήρα.

Η αναφορά στην μηχανική σχετιζόταν επίσης με την ιδέα του να παράγει βιομηχανικά ποιοτική αρχιτεκτονική, που ενσωματώθηκε στο έργο του «Maison Dom-Ino» και τελειοποιήθηκε στο «Maison Citrohan» της δεκαετίας του 1920, η οποία ξεπερνά τις έννοιες του ριζοσπαστικού λειτουργισμού δίνοντας στα περιβάλλοντα μία χωρική ποιότητα ικανή να ικανοποιήσει όχι μόνο βασικές ανάγκες, αλλά και ψυχολογικές και συναισθηματικές.

The Villa Savoye, by Le Corbusier. Εξωτερικό. © Fundación Antonio Gaudí

 

The Villa Savoye, by Le Corbusier. Εσωτερικό. © Fundación Antonio Gaudí

 

Παρεκκλήσι Ronchamp © https://megaconstrucciones.net/?construccion=capilla-notre-dame-du-haut

 

Παλάτι της Συνέλευσης, Chandigarh. © duncid / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0)

Γύρω στα μέσα του αιώνα, έργα όπως το παρεκκλήσι του Ronchamp ή τα κτίρια του Chandigarh εισήγαγαν πλήρως την ποιητική στο πανόραμα της αρχιτεκτονικής «Διεθνούς Στυλ», μια περίεργη έκφραση που επινοήθηκε για να περιγράψει αυτό που υποτίθεται ότι ήταν η απουσία στυλ. (7) Έτσι ενώθηκε με άλλους που δεν παρασύρθηκαν από μόδες όπως ο Wright ή ο Aalto που έθεσαν τους ανθρώπους και τη φύση στο επίκεντρο της αρχιτεκτονικής.

 

Παρά τις μεγάλες σχεδιαστικές και φιλοσοφικές διαφορές μεταξύ των έργων του Λε Κορμπιζιέ και του Γκαουντί, υπάρχει μία στάση σεβασμού προς τις ανάγκες του χρήστη της αρχιτεκτονικής και μία τάση συγχώνευσης του λειτουργικού με το καλαίσθητο.
Η τέχνη είναι ικανή να ξεπεράσει όλες τις ιδεολογικές διαφορές και προπαγανδιστικές προθέσεις και αυτό που τελικά μένει είναι η ποιότητα που ενσωματώνουν τα έργα των δύο μεγάλων δημιουργών.

 

 

 

 

ΠΗΓΗ

http://en.fundacionantoniogaudi.org/le-corbusier-and-gaudi/?fbclid=IwAR2agtx84z-1ZIV-h8svstugUo_ym_F9zOz2TycLfofMBn6BlTkQB7542I4

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
LECTURES BUREAU

 

Εικόνα Α: https://art-portrait.livejournal.com/33010.html
Εικόνα Β: https://www.dosde.com/discover/en/antoni-gaudis-biography/
Εικόνα Γ: https://www.getyourguide.com/barcelona-l45/barcelona-modernism-and-gaudi-walking-tour-t62801/



Facebook

Instagram

Follow Me on Instagram