09 Σεπ Ο Ιωνάθαν πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του μόνος…(RICHARD BACH)
Μόλις το μάθουν σκέφτηκε, μόλις τους πω τον Άθλο μου, θα ξετρελαθούν απ’ τη χαρά τους. Πόσο πιο πολλά πράγματα υπάρχουν τώρα στη ζωή! Αντί για το άχαρο και ανιαρό πηγαινέλα στις ψαρόβαρκες, τώρα έχουμε κάποιο σκοπό. Μπορούμε να βγούμε από την άγνοια, να δούμε τους εαυτούς μας σαν πλάσματα κοντά στο τέλειο, με πνεύμα και ικανότητες. Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι!!! Μπορούμε να μάθουμε πως να πετάμε!
Μπρος στα μάτια του ξεδιπλώνονταν κιόλας τα μελλοντικά χρόνια, φωτισμένα με υποσχέσεις.
Οι γλάροι είχαν ήδη συγκεντρωθεί για την Συνέλευση του Συμβουλίου όταν προσγειώθηκε και, απ’ ότι έδειχναν τα πράγματα, βρίσκονταν εκεί κάμποση ώρα. Στην πραγματικότητα, αυτόν περίμεναν.
“Γλάρε Ιωνάθαν Λίβινγκστον! Στάσου στο κέντρο!”
Τα λόγια του Γέροντα ήχησαν με υπερβολική επισημότητα. Οι λέξεις “Στάσου στο Κέντρο” μπορούσαν να σημαίνουν μόνο μεγάλη τιμή ή μεγάλη ατίμωση. Μα βέβαια, σκέφτηκε, το πρωί! Όλοι είδαν τον άθλο μου! Μόνο που εγώ δεν θέλω τιμητικές διακρίσεις. Δεν έχω καμιά διάθεση να γίνω αρχηγός. Το μόνο που θέλω είναι να μοιραστώ μαζί τους όλα όσα ανακάλυψα, να τους δείξω τους ορίζοντες που ανοίγονται μπροστά μας.
“Γλάρε Ιωνάθαν Λιβινγκστον, στάσου στο Κέντρο, για Ατίμωση στα μάτια των συντρόφων σου!”
Ο Ιωνάθαν ένιωσε σαν να τον είχαν χτυπήσει με μια τάβλα στο κεφάλι! Στο Κέντρο για να ατιμαστεί; Δεν ήταν δυνατόν! Και το μεγάλο Κατόρθωμα; Δεν μπορούν να καταλάβουν! Κάνουν λάθος, πολύ μεγάλο λάθος!
“…Για την απερίσκεπτη ανευθυνότητά σου” συνέχισε μονότονα η επίσημη φωνή του Γέροντα, “που βεβηλώνει την αξιοπρέπεια και την παράδοση της μεγάλης Οικογένειας των Γλάρων…”
Το να τον βάλουν να σταθεί στο Κέντρο σήμαινε πως θα τον εξόριζαν.
“…κάποια μέρα, Γλάρε Ιωνάθαν, θα μάθεις πως η ανευθυνότητα δεν αποδίδει. Η ζωή είναι το άγνωστο και τίποτε δεν μπορεί να γίνει γνωστό, εκτός από το γεγονός ότι ερχόμαστε στον κόσμο για να τρώμε και να παραμένουμε ζωντανοί όσο περισσότερο μπορούμε”.
Ένας γλάρος ποτέ δεν αντιμιλά στο Συμβούλιο του Σμήνους, αλλά ο Ιωνάθαν ύψωσε τη φωνή του.
“Ανευθυνότητα! Μα τι είναι αυτά που λέτε αδέρφια μου!
Ποιος μπορεί να είναι περισσότερο υπεύθυνος από ένα γλάρο που ανακαλύπτει και ακολουθεί κάποιο νόημα, κάποιον υψηλότερο σκοπό στη ζωή του; Εδώ και χίλια χρόνια πασχίζουμε να βρούμε ψαροκέφαλα, τώρα όμως, έχουμε κάποιο λόγο να ζήσουμε – να ζήσουμε για να μαθαίνουμε, ν’ ανακαλύπτουμε, να είμαστε ελεύθεροι! Δώστε μου μια ευκαιρία, επιτρέψτε μου να σας δείξω τι ανακάλυψα…”
“Η Αδελφότητα διαλύθηκε”, είπαν οι γλάροι, έκλεισαν τ’ αυτιά τους και του γύρισαν τις πλάτες.Ο Ιωνάθαν πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του μόνος.
Η μεγάλη του θλίψη δεν οφειλόταν τόσο στη μοναξιά όσο στο ότι οι άλλοι γλάροι δεν θέλησαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Είχαν αρνηθεί ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να δούν.
Εκείνος πάλι, κάθε μέρα, μάθαινε και πιο πολλά.
Όλα όσα οραματιζόταν για το Σμήνος, τώρα τα κέρδιζε μόνο για τον εαυτό του. Έμαθε να πετάει, και δεν μετάνιωνε για το τίμημα που είχε πληρώσει. Ο Ιωνάθαν ο Γλάρος ανακάλυψε ότι η ανία, ο φόβος και ο θυμός αποτελούν τις αιτίες που ο βίος των γλάρων είναι τόσο σύντομος και με αυτά τα συναισθήματα διωγμένα οριστικά από το νου του, μπόρεσε και έζησε μια μακρόχρονη κι ευτυχισμένη ζωή.
O ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ
Richard Bach
Εικόνα: έργο του Ουκρανού καλλιτέχνη Vladislav Erko για το βιβλίο ‘O ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ’
