18 Ιούλ Ιουστινιανός & Θεοδώρα: Εκείνη με την οποία αποτέλεσαν ένα ιδανικό δίδυμο εκμετάλλευσης κάθε είδους αδυναμιών, ήταν η Αντωνίνα (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΤΗΣ) | Μέρος Β’
Κάπου εδώ πρέπει να έγινε η γνωριμία με τον Ιουστινιανό. Αυτή ήταν είκοσι δυο ετών, σχεδόν στη μισή ηλικία του. Ένα κοινό στοιχείο τους ήταν, ότι και οι δύο είχαν σπαταλήσει πολύ χρόνο της νεανικής τους ζωής σε διασκεδάσεις.
Όταν συναντήθηκαν τα βήματα της γοητευτικής γυναίκας και του πολυτάλαντου ανιψιού του αυτοκράτορα, εκείνη φαινόταν να έχει επιλέξει την ήσυχη και νοικοκυρεμένη ζωή και αυτός την αφοσίωση στην πραγματοποίηση των πολιτικών του φιλοδοξιών και την ενασχόληση με τις προσωπικές τον επιλογές γύρω από τη θεολογία, τη φιλολογία, τη φιλοσοφία, τη νομική, την αρχιτεκτονική και τη μουσική. Τα μεγάλα φλογερά μάτια της, που εξέπεμπαν έντονα ζωηρά και σαγηνευτικά βλέμματα γυναίκας έξυπνης και έμπειρης, αιχμαλώτισαν τον Ιουστινιανό. Αυτός με το ωραίο του παράστημα, την ευχάριστη ομιλία και τους ευγενικούς τρόπους του πατρίκιου, που εξελισσόταν με σιγουριά σε αυτοκράτορα, ήταν η ελκυστική παρουσία του ικανού άντρα και η υπόσχεση πραγματοποίησης κάθε επιθυμίας και φιλοδοξίας της.
Βαθιά ερωτευμένοι και οι δύο ήθελαν να παντρευτούν αμέσως και να διαψεύσουν τους κύκλους των ευγενών, που στοιχημάτιζαν σε βραχύβια ερωτική τους σχέση.
Εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεραστεί ήταν η νομική απαγόρευση γάμου υψηλού αυτοκρατορικού αξιωματούχου με θεατρίνα και η επίμονα αρνητική απέναντι τους στάση της αυτοκράτειρας Ευφημίας. Όταν η Ευφημία πέθανε, η Θεοδώρα μεταπήδησε από την ταπεινή καταγωγή της στη θέση πατρικίας και αμέσως μετά με νόμο του Ιουστίνου ορίστηκε ότι πρώην ηθοποιοί, που εγκατέλειψαν οριστικά την παλαιή τους ζωή και γυναίκες, που έχουν τιμηθεί με υψηλά αξιώματα μπορούν να παντρεύονται άντρες από την ανώτατη τάξη.
Η «φωτογράφηση» των νεονύμφων προηγήθηκε της τελετής και το νυφικό είχε κοπεί στα μέτρα της Θεοδώρας. Ο γάμος τους, αν και τελέστηκε τρεις ημέρες πριν από το Πάσχα, προκλητικά και αντίθετα σε θεϊκούς και ανθρώπινους κανόνες και παραδόσεις, είχε τις ευλογίες του ίδιου του Πατριάρχη στο Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας, που είχε κτιστεί από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και από όσους συνωστίσθηκαν στην τελετή ούτε ένας πολιτικός ή κληρικός έδειξε να έχει προσβληθεί στο ήθος και την αρετή τον. Σίγουρα ανάμεσα στους ενθουσιώδεις εορταστές θα ήσαν και πολλοί από τους Θεατές της στο Θέατρο και κάποιοι από τους παροδικούς εραστές της.
Το έτος 527 στο Θρόνο της αυτοκρατορίας εγκαταστάθηκε ο Ιουστινιανός με την Αυγούστα Θεοδώρα στο πλευρό του, μετά από λαμπρή τελετή και μεγαλειώδη πορεία στον Ιππόδρομο ανάμεσα στα πλήθη.
Μπορεί η αρχική παρουσία της όμορφης νέας, τα πρώτα φλογερά της βλέμματα και τα παιχνιδίσματα της έμπειρης γυναίκας, να άναψαν τη σεξουαλική επιθυμία στο Ιουστινιανό. Η συνέχεια όμως ήταν μια γαληνεμένη αγάπη, που ωρίμαζε μέρα με τη μέρα και αποζητούσε την ολοκλήρωσή της με την απόκτηση ενός παιδιού. Σε αυτό δεν ευτύχησαν, αλλά η προσωπική τους ζωή γέμιζε ευχάριστα με τον ίδιο έρωτα, η οικογενειακή θαλπωρή εξασφαλιζόταν με την πίστη και την αφοσίωση του ενός στον άλλο και τη γαλήνη αυτή δεν διατάραξαν οι άνεμοι και οι θύελλες που χτυπούσαν την αυτοκρατορία. Τα κύματα που κλυδώνιζαν την κοινή πλεύση τους, μπορεί και να τους αφάνιζαν, αν δεν εναλλάσσονταν στο τιμόνι, αν δεν αναγνώριζε ο ένας στον άλλο την ιδιαίτερη ικανότητα, που εξασφάλιζε τη σταθερή πορεία ανάλογα με την περίσταση.
Εκείνος, χαρισματικός σε πνευματικά προσόντα και ακαταπόνητος σε φυσική αντοχή, αδιάκοπα δραστήριος και επινοητικός, έτοιμος όμως να εγκαταλείψει μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες. Εκείνη, ευφυέστατη, αποφασιστική και δυναμική, έγινε το απαραίτητο συμπλήρωμα στην ολοκληρωμένη επιτυχία της συντροφικής πορείας τούς. Το πνευματικό υπόβαθρο του Ιουστινιανού και η διοικητική εμπειρία του, συνενώθηκαν στη σύλληψη μεγαλεπήβολων στόχων , χωρίς όμως την ανήσυχη παρατηρητικότητα και τη ρεαλιστική ευφυΐα της Θεοδώρας, ο προγραμματισμός δε θα κυοφορούσε πράξεις, οι οποίες κατέστησαν την αυτοκρατορία πανίσχυρη εσωτερικά και εξωτερικά και για μεγάλο διάστημα κέντρο της χριστιανικής οικουμένης.
Η επιλογή των αξιωματούχων ήταν ένας λογικός συγκερασμός προτιμήσεων. Στη χάραξη των πολιτικών στόχων ζύγιζαν με ακρίβεια πλεονεκτήματα και προτεραιότητες. Στη θρησκευτική πολιτική ένα μίγμα εκρηκτικό, με γόμωση αντίθετων προσωπικών πεποιθήσεων και συμπαθειών καθενός και πέραν αυτών των συμβούλων του αυτοκράτορα, του διαιρεμένου λαού και της χριστιανικής εκκλησίας, σε μια αυτοκρατορία που έσερνε από το παρελθόν πολλά προβλήματα, έδειχνε να αποδυναμώνεται με σύνεση και συνδιαλλαγή, παρέμενε όμως ένα γεμάτο όπλο, προσωρινά απασφαλισμένο.
Ο δεσμός δυο προσώπων, που έχουν ορκιστεί και τηρούν τον όρκο της αμοιβαίας αφοσίωσης και εμπιστοσύνης, που έχει θεμέλιο την ωριμότητα, η οποία πηγάζει από τη γνώση προηγούμενων αδυναμιών και την ανάγκη προσαρμογής σε υψηλά καθήκοντα και με όραμα την αποτελεσματικότητα και την επιτυχία στους στόχους, είναι δεσμός δυνατός και ανθεκτικός. Οι αδύνατοι κρίκοι του, οι οποίοι στο πρόσωπο του αυτοκράτορα εκφράζονταν στην παραχωρητικότητα έναντι φίλων και υπηκόων, την υποχώρηση στις μεγάλες δυσκολίες και την περισυλλογή στη μελέτη επιστημών και τεχνών, ενισχύθηκαν με το δυναμισμό, την αποφασιστικότητα και την αυταρχικότητα της αυτοκράτειρας.
Αυτή έπρεπε να είναι και ήταν η φανερή εξωτερική εικόνα του βασιλικού ζευγαριού κι έτσι την εμφανίζει η εξωτερική ανάγνωση της ιστορικής τούς διαδρομής. ‘Όμως μέσα του ο καθένας είχε πάντα σε ετοιμότητα όλα εκείνα τα στοιχεία, που χαρακτήρισαν την πορεία του. Εγωισμό, φιλοδοξία, δόλο, πανουργία, απληστία, ψέμα. Με τα στοιχεία αυτά κέρδισαν αξιώματα, χρήματα, εξουσία και δόξα, με τα στοιχεία αυτά επαυξημένα έπρεπε να διατηρήσουν, να διαχειριστούν και να προσθέσουν σε όσα κέρδισαν.
Ταπεινής καταγωγής και οι δύο, παραδόθηκαν στην πολυτέλεια και την επίδειξη πλούτου και μεγαλείου, στο βαθμό εκείνο που η προσωπική ικανοποίηση ζητάει όλο και πιο έντονη την υποταγή και τον σεβασμό τρίτων, αυλικών, λαού και ξένων ηγεμόνων. Με τις πομπώδεις εμφανίσεις τους και το εκθαμβωτικό τυπικό στις εξόδους τους, που απέπνεε την αντίληψη της θεϊκής προέλευσης της βασιλείας και την υποχρέωση πιστής υπακοής στους εκφραστές της αυτοκράτορες, απολάμβαναν την έκφραση των συναισθημάτων θαυμασμού στο μεγαλείο τους. Οι άλλοι με δέος δήλωση πίστης να σκύψουν αυθόρμητα να πιάσουν μια άκρη της λαμπρής αλουργίδας και να γονατίσουν να προσκυνήσουν τα υποδήματά τους. Από τη μια πλευρά ο πορφυρός χιτώνας χρυσοπλουμιστός, η χρυσοκέντητη ταινία που κατέβαινε από τους ώμους , χρυσοστόλιστη χλαμύδα που στερεωνόταν στους ωμούς με μια μαργαριταρένια πόρπη, το στέμμα με τα πολύτιμα πετράδια, το σκήπτρο από ελεφαντόδοντο και τα κόκκινα πέδιλα του αυτοκρατορα και από την άλλη πλευρά η πορφυρένια ενδυμασία που κατέληγε σε χρυσά κρόσια, στολισμένη με πολύτιμα πετράδια, το διαμαντένιο περιδέραιο, οι χρυσές πόρπες, η ζώνη με τα λαμπερά πετράδια, το μαργαριταρένιο διάδημα, από το οποίο δυο σειρές μαργαριτάρια κατέβαιναν στο στήθος, τα συμπαγή χρυσά βραχιόλια που κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος των χεριών και τα χρυσοκέντητα σανδάλια της αυτοκράτειρας, λάμπρυναν τις τελετές και γίνονταν προσκύνημα.
Στην απογείωση αυτή της ταπεινής καταγωγής στο ανώτερο ύψος του μεγαλείου κανόνας είναι η προσωπικότητα να μεταβάλλεται και η συναίσθηση της ισχύος σε συνδυασμό με τη διατήρησή της ακλόνητης, να οδηγεί και σε ακραίες εκδηλώσεις. Ο Ιουστινιανός, που γνώρισε τις μηχανορραφίες στις δύσκολες ανηφοριές προς την εξουσία και η Θεοδώρα, που ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό το ένστικτο της αυτοσυντήρησης για να επιβιώσει στην επικίνδυνη ζωή της πολιορκούμενης κάθε στιγμή γυναίκας από ποικίλα είδη ανδρών, συναισθάνονταν κάθε κίνδυνο και είχαν εικόνα του πριν αυτός εκδηλωθεί.
Εκείνη, μπροστά στους κινδύνους από την ίδια της τη γοητεία, είχε αντιπαρατάξει το δυναμισμό της. Αυτός διατηρούσε στοιχεία της έμφυτης προσήνειας και της συγγνώμης. Εκείνη, τώρα που γνώρισε τους κινδύνους της βασιλείας, μπόλιασε και τον αυτοκράτορα με την απαραίτητη σκληρότητα. Το ζευγάρι των βασιλέων εμφανίζεται ιστορικά να εξολοθρεύει αντιπάλους ή ύποπτα κινούμενους αντίζηλους και ανερχόμενους φιλόδοξα υφιστάμενους, με οργή και σκληρότητα.
Ο συνδυασμός της προσωπικής επιλογής από κοινού από τον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα των επιτελών τους και η αυστηρή πάταξη κάθε επαπειλούμενης ανυποταξίας, είναι από τα στοιχεία που επέτρψαν στον Ιουστινιανό να πραγματοποιήσει μεγαλεπίβολα σχέδια σε όλους τους τομείς. Επαληθεύτηκε με τις επιλογές τους η ιστορική διαπίστωση, ότι η επιτυχία εξασφαλίζεται με την ύπαρξη ικανών συνεργατών. Οι πιο πολλοί προέρχονταν από τις παραγωγικές δυναμικές τάξεις και όχι από την νωχελική αριστοκρατία των παλατιανών και των μεγαλογαιοκτημόνων και από άλλες πόλεις της αυτοκρατορίας (ο Ανθέμιος ήρθε από τις Τράλλεις και ο Ισίδωρος από τη Μίλητο).
Στον στρατιωτικό τομέα ένα μεγάλο όνομα δοξάστηκε και πρόσφερε δόξα στον Ιουστινιανό. Ο Βελισάριος περιβλήθηκε με το λαμπρό φωτοστέφανο του γενναίου αρχιστράτηγου και υμνήθηκε για τα κατορθώματά του μέσα και έξω από την αυτοκρατορία σε Ανατολή και Δύση. Και αυτός απογειώθηκε από λιγότερο ταπεινή καταγωγή σε ηρωϊκό αρχιστράτηγο του βυζαντινού στρατού, που κατατρόπωσε Βανδάλους, Γότθους, Πέρσες, Ούνους και τους στασιαστές του «Νίκα». Στο προσωπικό επίπεδο, αν και νεότερος, ήταν έμπιστος φίλος του Ιουστινιανού, η δε γυναίκα του Αντωνίνα ήταν μεγάλη αρχόντισσα του οίκου της αυτοκράτειρας με τον τίτλο της «Πατρικίας ζωστής» και στενή φίλη της Θεοδώρας. Είχε και αυτή την ελευθεριότητα της Θεοδώρας, αλλά δεν την τιθάσευσε μετά το γάμο της, όπως εκείνη. Ο στρατιωτικός Βελισάριος ατύχησε στη στρατηγική υποταγής της είτε κατά την απουσία του στα πολεμικά μέτωπα είτε παίρνοντάς την μαζί του στις εκστρατείες.
Οικονομικός σύμβουλος του Ιουστινιανού ήταν ο «έπαρχος των Πραιτωρίων» Ιωάννης Καππαδόκης, ένας άτεγκτος φοροσυλλέκτης, άπληστος, χυδαίος και λάγνος, μισητός στο λαό, αλλά αγαπητός στον Ιουστινιανό.
Άλλος, ο νομοθέτης Τριβωνιανός, μπορεί να άφησε ένα συστηματικό τεράστιο νομοθετικό έργο, αλλά έδενε σε προσωπική φιλοδοξία, απληστία, ιδιοτέλεια και ραδιουργία με το αυτοκρατορικό ζευγάρι. Κολάκεψε την φιλοδοξία, την μεγαλομανία και την ματαιοδοξία τους και έκοβε και έγραφε νόμους στα μέτρα των επιθυμιών τους, με χρησιμότητα προσωπική για τους ίδιους και τους φίλους τους, ανάλογη εκείνης που τους είχε αναδείξει, πολιτική σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους και θρησκευτική σύμφωνα με τις πνευματικές και ερευνητικές αναζητήσεις και υπερβάσεις του Ιουστινιανού σε δογματικά θέματα.
Οι θέσεις του αυτοκράτορα τον εμφάνιζαν θεοσεβή, αλλά τον έφεραν αντιμέτωπο με τον πάπα, πατριάρχες και επισκόπους. Η συμπεριφορά του αυτή απέναντι όλων αυτών δεν διακρίθηκε από σεβασμό και αβρούς τρόπους και είναι ένα μελανό σημείο της πορείας του.
Η Θεοδώρα στο μέσο βασιλικών ευθυνών και προσωπικών δεσμεύσεων και αναμνήσεων της παλαιότερης ζωής της, υπηρέτησε τις πρώτες, αλλά δεν ξέχασε τις δεύτερες. Ένας συγκερασμός των δύο είναι η νομοθέτηση από τον Τριβωνιανό αυστηρού νόμου «κατά των ληστών της τιμής των γυναικών και των διαφθορέων της αγνότητας αυτών. Η ζυγαριά γέρνει λίγο προς τις παλιές συνήθειες, όταν φρόντισε να πάρει κοντά της στο παλάτι φιλενάδες από το παρελθόν, όμορφες, έμπειρες και χρήσιμες στο ξελόγιασμα ανδρών, όπως οι «ποταγωγίδες» ή «προσαγωγίδες» στις τυραννίδες των αρχαίων.
Εκείνη με την οποία αποτέλεσαν ένα ιδανικό δίδυμο πανουργίας κ εκμετάλλευσης κάθε είδους αδυναμιών, ήταν η Αντωνίνα. Και αυτής ο πατέρας εργαζόταν στον Ιππόδρομο ως οδηγός αρμάτων και η μητέρα της ήταν χορεύτρια στο θέατρο. Η Αντωνίνα μέσα στις έντονες και φρενήρεις ελευθέριες επιδόσεις της, κατάφερε να αποκομίσει μερικά εξώγαμα παιδιά. Μία κόρη της, την Ιωαννίνα, είχε πάρει υπό την προστασία της η Θεοδώρα.
Μετά το γάμο της με τον Βελισσάριο, η Θεοδώρα επιτιμούσε τη φίλη της για τις απιστίες της, χωρίς όμως να είναι αυστηρή μαζί της.
Η Αντωνίνα, είχε επιδείξει τις καταχθόνιες ικανότητες της, όταν ο Βελισσάριος στην εκστρατεία της Ιταλίας είχε πολιορκήσει τη Ρώμη κατά των Γότθων. Η Αντωνίνα που ήταν μαζί του, χρησιμοποιήθηκε από τη Θεοδώρα στην προσωπική της εχθρότητα κατά του πάπα Σιλβέριου, τον οποίο εμεμηχανορραφίες κατάφερε να καθαιρέσει, για να χειροτονηθεί πάπας ο ευνοούμενός της διάκονος Βιγίλιος.
Η Θεοδώρα χρησιμοποίησε ακόμα τα ίδια γυναικεία όπλα, όταν αποφασισμένη να εκμηδενίσει την επιρροή του Ιωάννη Καππαδόκη στον Ιουστινιανό μηχανορραφούσε κατά του επάρχου των πραιτωρίων. Μαζί με την Αντωνίνα έστησαν σκευωρία και υποδαύλισαν τις τυχοδιωκτικές του φιλοδοξίες σε μια κρίσιμη περίοδο εισβολής των Βούλγαρων, που είχε αναστατώσει την Κωνσταντινούπολη. Η Αντωνίνα χρησιμοποίησε για το σκοπό τους την κόρη του Καππαδόκη Ευφημία, η οποία παράστησε στον πατέρα της την δήθεν εύνοια της αυλής για να θέσει εκτός θρόνου τον Ιουστινιανό και να αναλάβει αυτός την εξουσία. Η σκηνοθετημένη πραγμάτωση της φιλοδοξίας του αποκαλύφθηκε και ο Καππαδόκης εκτοπίστηκε στην Κύζικο και στη συνέχεια με άλλες κατηγορίες, που εξύφαινε με το μίσος της για αυτόν η Θεοδώρα, εξορίστηκε στην Αίγυπτο και δημεύθηκε η περιουσία του, αφού ο Ιουστινιανός δεν μπόρεσε να κάμψει την οργή της.
Εκτός από την πανουργία της η αδίστακτη Αντωνίνα δημιούργησε θύματα και με τον αχαλίνωτο ερωτισμό της. Πρώτο τραγικό θύμα ο άντρας της. Όταν ο Βελισσάριος είχε εκστρατεύσει κατά των Περσών στη Μεσοποταμία, αποκαλύφθηκε η σκανδαλώδης ερωτική της σχέση με το θετό γιο του, ένα όμορφο νεαρό Θρακιώτη, τον Θεοδόσιο. Το σκάνδαλο πληροφορήθηκε ο Βελισσάριος από ένα γιο της τον Φώτιο, τον οποίο διάταξε να συλλάβει και να φυλακίσει το Θεοδόσιο.
Ο στρατηγός επανέκαμψε στο οικογενειακό μέτωπο, εκεί όπου οι νίκες του στρατιωτικού μετώπου επισκιάστηκαν από τα στίγματα της συζυγικής απιστίας στο δικό του μέτωπο, αποφασισμένος να ασκήσει την εξουσία του συζύγου. Γρήγορα όμως παραδόθηκε στην τεχνητή αποκατάσταση της ευτυχίας μιας δήθεν αδικημένης συζύγου, που τον περίμενε με ανοιχτή αγκαλιά. Άβουλος και αδύναμος να αντιδράσει, πείστηκε ότι όλες οι πληροφορίες ήσαν συκοφαντικές και είδε με τα μάτια του την Αντωνίνα να κόβει τη γλώσσα της σκλάβας της «για τις ανόητες και ψεύτικες φλυαρίες της» και προσκολλήθηκε στη γυναίκα πιστός σκλάβος αυτός, υποταγμένος να κάνει ό,τι αυτή του ζητήσει.
Παράπλευρο θύμα της νικηφόρας στρατηγικής της συζύγου ήταν η τιμωρία του Φώτιου και η απομάκρυνσή του με τη βοήθεια της Θεοδώρας. Η βοήθειά της αυτή δεν ήταν ολοκληρωμένη. Έπρεπε να συμπληρωθεί με μια πιο ουσιαστική προσφορά στη φίλη. Η Θεοδώρα κάλεσε τη φίλη της στην κάμαρά της, την προετοίμασε για μια γενναιοδωρία της προς αυτήν και ανοίγοντας την πόρτα της ντουλάπας της της αποκάλυψε ένα χρυσό δώρο, έναν ολοζώντανο, ολόφρεσκο Θεοδόσιο, που ρίχτηκε στην αγκαλιά της Αντωνίνας. Η Θεοδώρα είχε πάρει υπό την προστασία της το Θεοδόσιο και τον φιλοξενούσε στο παλάτι. Τόσα κοινά στοιχεία είχαν οι δύο φίλες. Δεν θα ήταν αντίθετο στις εμπειρίες και το ταμπεραμέντο τους, ένα συμπέρασμα, ότι ο όμορφος νέος από τη Θράκη που συγκλόνισε ερωτικά την Αντωνίνα, ώστε να εκτεθεί δημόσια με την σκανδαλιστική συμπεριφορά της, συγκίνησε και αφύπνισε και την ερωτική επιθυμίας της Θεοδώρας, όσο καιρό διατρεφόταν μυστικά κοντά της στο παλάτι. Η «πρώτη αρχόντισσα του οίκου» και η «μεγάλη αρχόντισσα του οίκου» της, η «πατρικία ζωστή» της, που δεν συναντιόντουσαν μόνο στα ανοιχτά διαμερίσματα, αλλά συντονιζόντουσαν αποτελεσματικά σε υπόγειες διασυνδέσεις, θα είχαν και κάτι κοινόχρηστο.
Οι περιπέτειες για τους άρρενες πρωταγωνιστές της πολύπλευρης αυτής ιστορίας, επαναλαμβάνονταν μέχρις ότου ο Θεοδόσιος προσβλήθηκε από δυσεντερία και πέθανε. Στο μακρινό απόηχο της ιστορίας της Φαίδρας και τον κοντινότερο της Φαύστας, τραγικό και πάλι θύμα ο Βελισάριος. Μετά από μια άτυχη εκστρατεία του, τυχερός ήταν που αντικαταστάθηκε μόνο. Στο διάστημα όμως της αργίας του έγινε ένας μελαγχολικός άνθρωπος, φοβισμένος από ένα εχθρό που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο και κάποια στιγμή θα αποφάσιζε το θάνατό του.
Στα μελανά σημεία της πορείας της Θεοδώρας ως αυτοκράτειρας ανήκει και η τύχη του παιδιού της Ιωάννη. Ο πατέρας του πριν πεθάνει του αποκάλυψε, ότι μητέρα του ήταν η αυτοκράτειρα τον Βυζαντίου. Όταν ο Ιωάννης έμεινε μόνος, επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη και το Παλάτι και ζήτησε να δει την αυτοκράτειρα. Παραδόθηκε από την ίδια (ή τον Ιουστινιανό) σε ένα αξιωματούχο «ειδικών» αποστολών και από τότε ο νέος εξαφανίζεται και δεν τον είδε κανείς, όπως γράφει ο Προκόπιος.
Ακολουθεί γ’ μέρος
Μέρος Α’: https://www.lecturesbureau.gr/1/ioustinianos-and-theodora-part-a-2235a/
ΕΡΩΤΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ: ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΣΥΜΒΟΛΟ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΤΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑ 2018
Εικόνα: https://www.diggitmagazine.com/articles/empress-theodora-feminist-dawn-middle-ages
