07 Σεπ NOVALIS: Ευρώπη & Χριστιανισμός (NOVALIS)
Ήταν όμορφοι, υπέροχοι καιροί, όταν η Ευρώπη ήταν μια χριστιανική γη, στην οποία ένας μοναδικός Χριστιανισμός κατοικούσε σε αυτό το ανθρώπινα πλασμένο κομμάτι του κόσμου· ένα μοναδικό, μεγάλο κοινό συμφέρον ένωνε τις πιο μακρινές επαρχίες αυτού του αχανούς πνευματικού βασιλείου. – Χωρίς μεγάλα εγκόσμια αγαθά, ένας και μόνο ηγεμόνας κυβερνούσε και ένωνε τις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις. – Ακριβώς κάτω από εκείνον βρισκόταν μια τεράστια συντεχνία, στην οποία είχε πρόσβαση ο καθένας, εκτελώντας την κάθε του επιθυμία και πασχίζοντας με φίλο να εδραιώσει τη φιλάνθρωπη ισχύ του. Κάθε μέλος αυτής της κοινωνίας έχαιρε τιμής παντού και, αν ο λαός αναζητούσε από εκείνον παρηγοριά ή βοήθεια, προστασία ή συμβουλή και ως αντάλλαγμα φρόντιζε μετά χαράς τις διάφορες ανάγκες του, έβρισκε και εκείνος προστασία, σεβασμό και ακροατήριο από τους ανωτέρους του. και όλοι έβλεπαν αυτούς τους εκλεγμένους άντρες, οπλισμένους με θαυματουργές δυνάμεις, ως τα παιδιά του ουρανού, η απλή παρουσία και στοργή των οποίων σκόρπιζε κάθε είδος ευλογίας. Μια παιδιάστικη πίστη ένωνε τους ανθρώπους με τις διδασκαλίες τους. – Πόσο χαρούμενα μπορούσε να εκτελέσει ο καθένας τις επίγειες εργασίες του, εφόσον αυτοί οι άγιοι άντρες τούς είχαν εξασφαλίσει μια μελλοντική ζωή, είχαν συγχωρήσει κάθε αμαρτία, είχαν εξηγήσει και είχαν σβήσει κάθε σκοτεινό σημείο σε αυτή τη ζωή. Ήταν οι έμπειροι πλοηγοί στις μεγάλες άγνωστες θάλασσες, υπό την προστασία των οποίων μπορούσε κανείς να χλευάζει όλες τις καταιγίδες, και μπορούσε να τους εμπιστευθεί για να φτάσει με ασφάλεια στις ακτές του αληθινού πατρικού κόσμου.
Οι πιο άγριες και ακόρεστες ορέξεις έπρεπε να υποκύπτουν με τιμή και υπακοή στα λόγια τους. Ανέδυαν γαλήνη. – Δεν κήρυτταν παρά μόνο την αγάπη για την αγία και εξαίσια Δέσποινα της Χριστιανοσύνης, η οποία, προικισμένη με θεία δύναμη, ήταν πρόθυμη να σώσει κάθε πιστό από τους πιο τρομερούς κινδύνους. Μιλούσαν για ουράνια άτομα, από καιρό νεκρά, τα οποία, από αγάπη και πίστη σε εκείνη την Ευλογημένη Μητέρα και στον θείο και καλοκάγαθο γιο της, άντεξαν τον πειρασμό του επίγειου κόσμου και κατέκτησαν θεϊκές τιμές και τώρα είχαν γίνει προστατευτικές και ευεργετικές δυνάμεις για τους ζωντανούς αδελφούς τους, πρόθυμοι βοηθοί στην αναταραχή, μεσολαβητές στις ανθρώπινες ασθένειες και αληθινοί φίλοι της ανθρωπότητας μπροστά στον ουράνιο θρόνο. Με πόση γαλήνη οι άνθρωποι αποχωρούσαν από τις όμορφες συναθροίσεις στις μυστηριακές εκκλησίες, οι οποίες ήταν διακοσμημένες με εμψυχωτικές εικόνες, γεμάτες με γλυκά αρώματα και πλημμυρισμένες από ιερή και μεγαλειώδη μουσική. Εκεί, τα καθαγιασμένα λείψανα θεοσεβούμενων ανθρώπων διατηρούνταν με ευγνωμοσύνη σε πολύτιμες λειψανοθήκες. – Και μέσα σε αυτές παρουσιαζόταν η θεία καλοσύνη και παντοδυναμία, η ισχυρή καλοσύνη αυτών των χαρούμενων αγίων, με μεγαλειώδη θαύματα και σημάδια. Με αυτόν τον τρόπο οι αγαπημένες ψυχές διατηρούν τούφες μαλλιών ή κομμάτια γραφής αγαπημένων προσώπων που έχουν φύγει και τροφοδοτούν τη γλυκιά φλόγα μέχρι τον θάνατο που θα τους ενώσει ξανά. Με εγκάρδια φροντίδα οι άνθρωποι συγκέντρωναν από παντού οτιδήποτε ανήκε σε αυτές τις αγαπημένες ψυχές, και κάθε άνθρωπος θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό που μπορούσε να βρει, ή ακόμα και να αγγίξει, ένα τόσο παρηγορητικό λείψανο. Μερικές φορές η θεία χάρη έμοιαζε να έχει εμποτίσει ειδικά κάποια συγκεκριμένη εικόνα ή κάποιον τάφο. – Εκεί συνέρεε τότε κόσμος απ’ όλες τις περιοχές με εξαίσια δώρα και ως αντάλλαγμα έφευγε με επουράνια δώρα: τη γαλήνη της ψυχής και την υγεία του σώματος. Με προσοχή αυτή η πανίσχυρη οργάνωση. θεμελιωτής της ειρήνης, προσπαθούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους να μοιραστούν αυτή την όμορφη θρησκεία και έστελνε τα μέλη της σε κάθε μέρος του κόσμου για να κηρύξουν παντού το Ευαγγέλιο της ζωής και να κάνουν το Βασίλειο του Θεού το μοναδικό βασίλειο σε αυτόν τον κόσμο. Με λογική, η σοφή κεφαλή της Εκκλησίας αντιδρούσε στην παράτολμη ανάπτυξη των ανθρώπινων ταλέντων εις βάρος του ιερού συναισθήματος καθώς και σε άτοπες, επικίνδυνες ανακαλύψεις στο πεδίο της γνώσης. Έτσι απέτρεπε τολμηρούς στοχαστές από το να ισχυριστούν δημοσίως ότι η γη ήταν ένας ασήμαντος πλανήτης, επειδή συνειδητοποίησε ότι οι άνθρωποι, μαζί με τον σεβασμό για την κατοικία τους και το επίγειο σπίτι τους, θα έχαναν επίσης τον σεβασμό για το επουράνιο σπίτι τους και τη φυλή τους, και, προτιμώντας μια περιορισμένη γνώση από την άπειρη πίστη, θα συνήθιζαν να χλευάζουν οτιδήποτε σπουδαίο και άξιο θαυμασμού και θα το έβλεπαν ως το αποτέλεσμα ενός νεκρού νόμου. Όλοι οι σοφοί και σεβαστοί άνθρωποι της Ευρώπης συγκεντρώνονταν στην αυλή του. Όλοι οι θησαυροί έρεαν εκεί, πάρθηκε εκδίκηση για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και η ίδια η Ρώμη είχε γίνει η Ιερουσαλήμ, η ιερή οικία της θείας διακυβέρνησης πάνω στη γη. Οι πρίγκιπες υπέβαλλαν τις διαφωνίες τους ενώπιον του πατέρα της Χριστιανοσύνης και άφηναν πρόθυμα τα στέμματά τους και το μεγαλείο τους στα πόδια του, και πράγματι, θεωρούσαν δόξα για εκείνους να είναι μέλη αυτής της ιερής συντεχνίας και να κλείνουν το βράδυ της ζωής τους με θείο διαλογισμό μέσα στα μοναχικά τείχη ενός μοναστηριού. Το πόσο ευεργετικό ήταν αυτό το καθεστώς, αυτός ο διακανονισμός, πόσο ταιριαστός στην εσωτερική φύση του ανθρώπου, το απέδειξε η πανίσχυρη έκρηξη όλων των άλλων ανθρώπινων δυνάμεων, η αρμονική ανάπτυξη όλων των ικανοτήτων, το τρομερό ύψος στο οποίο τα μεμονωμένα άτομα έφτασαν σε όλους τους τομείς της γνώσης της ζωής και των τεχνών και από το ολοκληρωτικά επιτυχημένο εμπόριο σε πνευματικά και επίγεια αγαθά μέσα στα όρια της Ευρώπης και μέχρι τις μακρινές Ινδίες.
Novalis
Η Ιστορία της Φιλοσοφίας
Umberto Eco & Riccardo Fedrdiga
Eκδόσεις ΤΟ ΒΗΜΑ
Εικόνα: https://hiveminer.com/Tags/novalis%2Ctown
