22 Ιούλ Κι εμάς που σε αγαπάμε πώς θα μας λέγανε; (RABINDRANATH TAGORE)
Κι εμάς που σε αγαπάμε πώς θα μας λέγανε;
Συκοφαντία
Γιατί δάκρυσες παιδί μου;
Απαίσιο δεν είναι όταν σε μαλώνουν για το τίποτα;
Γέμισες μελάνια από το γράψιμο – γι’ αυτό σε λένε βρώμικο;
Θα τολμούσες να αποκαλέσεις την πανσέληνο βρώμικη
γιατί γέμισε το πρόσωπό της μελάνια;
Για καθετί ασήμαντο εσένα κατηγορούν,
παιδί μου. Εκείνοι είναι αλάνθαστοι.
Έσχισες τα ρούχα σου παίζοντας
– γι’ αυτό σε λένε απρόσεκτο;
Πώς θα αποκαλούσαν ένα φθινοπωρινό πρωινό
που χαμογελάει μέσα απ’ τα ακατάστατά του σύννεφα;
Μη νοιάζεσαι γι’ αυτά που λένε για σένα,
παιδί μου.
Απαριθμούν τις σκανδαλιές σου.
Όλοι ξέρουν ότι αγαπάς τα γλυκά
– γι’ αυτό σε λένε λαίμαργο;
Κι εμάς που σε αγαπάμε πώς θα μας λέγανε;
Πηγή: Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (2010:20) ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα
Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/860891285033390330/
