12 Μάι «Οι αμαθείς θρασείς» [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ)]
Γυμνάσιο δεν υπήρχε στο χωριό. Το πιο κοντινό ήταν στις Kροκεές. Εκεί ο μαθητής Δημήτρης Νικολακάκος έβγαλε τις πρώτες πέντε τάξεις του γυμνασίου. Η παρουσία του έγινε αμέσως αισθητή κιόλας από την πρώτη τάξη του γυμνασίου. Αριστούχος μαθητής σε όλες τις τάξεις.
Κώστας Παρθύμος, συμμαθητής του Λιαντίνη: «Μπορεί στα μαθηματικά να ήταν μαθητής του 18, αλλά στα φιλολογικά έπαιρνε 20. Ήταν ο πρώτος μαθητής στο γυμνάσιο όλες τις χρονιές».
Ο Παρθύμος υπήρξε ο στενός φίλος του Λιαντίνη στις Κροκεές. Περίεργο, αν και ο ίδιος ήταν κακός μαθητής, όπως ομολογεί, είχε μείνει και μια χρονιά στην ίδια τάξη, ο Λιαντίνης εκείνον επέλεξε για «κολλητό» του. Όπως λέει ο Παρθύμος, «δεν είχε κόμπλεξ ανωτερότητας. Ήξερε τόσο πολλά πράγματα και όμως ποτέ δεν έκανε επίδειξη. Μόνο όταν έγραφε καταλαβαίναμε. Κάποτε είχε γράψει μια έκθεση στην αρχαΐζουσα και ο φιλόλογος μας, Σώτο τον λέγανε, τον κάλεσε στην έδρα για να του εξηγήσει τι έγραφε. Τη θυμάμαι έντονα αυτή τη σκηνή. Ο μαθητής να εξηγεί στον καθηγητή τι γράφει και μετά ο φιλόλογος να μένει έκπληκτος. Φυσικά όλοι εμείς δεν καταλαβαίναμε τις εκθέσεις του Δημήτρη. Έπρεπε να μας μεταφράσει από την αρχαΐζουσα στη δημοτική». (Γέλια)
Στο αρχείο του Λιαντίνη βρήκα μια τέτοια έκθεση, πέντε σελίδων, με ημερομηνία 30-11-1956. Ήταν σε ταχυδρομικό φάκελο με παραλήπτη τον «Δημήτριον Νικολακάκον, μαθητήν Γυμνασίου». Αποστολέας ήταν η «Επιθεώρησις Σχολείων Λακεδαίμονος». Στην αρχή μού φάνηκε περίεργο. Τι δουλειά είχε μια έκθεση ενός μαθητή να στέλνεται στον… ίδιο; Ερευνώντας κατάλαβα. Ένας καθηγητής πήρε την έκθεση του μαθητή και την έστειλε στην Επιθεώρηση του Νομού. Στη συνέχεια, η Επιθεώρηση την επέστρεψε στο μαθητή.
Το θέμα της έκθεσης ήταν «Οι αμαθείς θρασείς», κατά πάσα πιθανότητα επιλογή του μαθητή, καθότι από μόνο του συνιστά δηκτικό σχόλιο, ξένο στα συνήθεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ας πάρουμε μια ιδέα από τη σκέψη του 14χρονου Λιαντίνη:
Πολλά και ποικίλα είναι τα μέσα εκείνα που υποβοηθούν εις τας απαιτήσεις της ζωής, ης η ευμάρεια και η ραστώνη οφείλεται εις την ανάπτυξιν του πολιτισμού.
Ο πολιτισμός δε αυτός είναι η μόρφωσις η εις ανάλογα της πνευματικής αναπτύξεως και ψυχικής αντιλήψεως κατέχει θέσιν εις την διάνοια έκαστου. Διάφοροι είναι αι αιτίαι οίτινες άλλων μεν εβοήθησαν εις την ανύψωσιν της ψυχής άλλων δε καθυστέρησαν και εσμίκρυναν τον ψυχικόν κόσμο.
Και η βασικωτέρα και κυριωτέρα αιτία καθυστερήσεως του νου, είναι η υστέρησις του σχολείου, η άγνοια της παιδείας.
«Τοις απαιδεύτοις μόνη τη μορφή των θηρίων διαφέρειν», μας λέγει ο μεγάλος Κλεάνθης. «Η απαιδευσία δε πάντων των κακών μήτηρ» μας επιβεβαιεί η μεγάλη μορφή του αρχαίου επιστημονικού κόσμου ο Πυθαγόρας.
Όντως τραγική και ωλεθρία η αποτελεσματικότης της απαιδευσίας στον άνθρωπον.
Άπειρος και αδαής, αγνοών τα πάντα, χαρίεις και μειδιών αγερώχως, ο παις έχει πλέον υποπέση στας άρκυς της αμαθείας. Η αχλυόεις νυξ βαθεία και σιωπηλή περιβάλλει τον νουν μου. Εις θα βρεθή να επιδιώξη και διαλύση το σκοτεινόν τούτον πέπλον;
Η παιδεία, μόνον η παιδεία θα ανυψώση τον νουν και θα εξευμενίση την καρδίαν.
ΕΖΗΣΑ ΕΡΗΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΣ
Λιαντίνης
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ
Εκδόσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ
Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/815221970019592135/
