27 Οκτ Η Κατάρα του Οίκου του Ατρέα – Αίγισθος, ο καρπός της ανοσιώτερης αιμομιξίας
*Η Μυθολογία αναφέρει ότι ο Ήλιος, από τον αποτροπιασμό που ένιωσε για τα εγκλήματα της οικογένειας του Ατρέα, μια μέρα ανέτειλε από τη δύση …
Ο Πέλοπας είχε παντρευτεί την Ιπποδάμεια και είχε γιό τον Ατρέα.
Ο Ατρέας γιός του Πέλοπα και εγγονός του Τάνταλου, ήταν βασιλιάς της πόλης των Μυκηνών. Ακόμη ήταν πατέρας του Μενελάου του βασιλιά της Σπάρτης και του Αγαμέμνονα· εκείνου του ονομαστού αρχηγέτη των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά της Τροίας.
Ο Ατρέας ήταν μεν ισχυρός βασιλιάς, αλλά έσερνε μαζί του τις κατάρες του ηνιόχου Μύρτιλου, που ήταν γιος του Ερμή, και που ύπουλα είχε δολοφονήσει ο πατέρας του Ατρέα, Πέλοπας.
Ο Ατρέας είχε γυναίκα του τη κρητικιά Αερόπη, εγγονή του Μίνωα και αδελφό του τον Θυέστη. Τα δυό αδέλφια, μετά το θάνατο του πατέρα τους είχαν συμφωνήσει εναλλάξ κάθε χρόνο να διαδέχονται στο θρόνο. Σύμβολο της εξουσίας ήταν ένα σκήπρο από χρυσή προβιά, που όπως μας λέει ο Σενέκας είχε φτιάξει ο Ήφαιστος. «Οποιος κρατούσε στο χέρι του το σκήπτρο, κατείχε και την εξουσία». Ο Ατρέας όμως καταπάτησε τη συμφωνία, δεν παρέδωσε στο πλήρωμα του χρόνου το συμβολικό σκήπτρο και σφετερίστηκε τον θρόνο.
Ο Θυέστης, στην απληστία του αδελφού του αντιστάθηκε χρησιμοποιώντας αντίστοιχα μέσα. Σχετίστηκε ερωτικά με την Αερόπη την γυναίκα του Ατρέα, και κλέψανε μαζί το σκήπτρο, για να του πάρουν την εξουσία.
Όταν ο Ατρέας το έμαθε, ζήτησε τη βοήθεια του Δία, συνέλαβε αρχικά την Αερόπη, την πέταξε στη θάλασσα και σε συνέχεα κατεδίωξε τον Θυέστη. Μετά το ξανασκέφτηκε και άλλαξε το εκδικητικό του σχέδιο. «Εμείς Θυέστη, από μια μάνα είμαστε» του μήνυσε. «Γύρισε πίσω και όλα θα γίνουν σαν πρώτα, μέλι γάλα». Ο Θυέστης πείστηκε και γύρισε. Αλλά το φείδι δεν πρέπει να το εμπιστεύεσαι. Στο τραπέζι του Ασώτου που του έστησε να το γιορτάσουνε, τον τάϊσε με τις σάρκες των παιδιών του. «Ευθύμως άγειν δοκών παρέσχε δαίτα παιδείων κρεών» (Αισχύλος Αγαμέμνων). Και στο τέλος στην ανοιχτή πιατέλα του σερβίρισε και τα κεφάλια τους. Ο Θυέστης φρίττει από την ύπουλη αγάπη του αδελφού του, τον καταριέται και ορκίζεται να τον σκοτώσει.
Ο Ατρέας στο μεταξύ παντρεύεται την Πελοπία και ευκαιρίας δοθείσης συλλαμβάνει και τον Θυέστη, με σκοπό να τον σκοτώσει.
Αναδρομική διευκρίνιση του μύθου :
Η Πελοπία ήταν κόρη του Θυέστη, αλλά ο Ατρέας την παντρεύτηκε χωρίς να το γνωρίζει. Η Πελοπία ήταν μια πολύ όμορφη κοπέλα, που όταν μεγάλωσε, αφιερώθηκε ιέρεια στο ναό της Αθηνάς στη Σικυώνα. Μια μέρα εκεί στο ποτάμι την συνάντησε ο Θυέστης· δεν κατάλαβε πως ήταν η κόρη του. Θαμπώθηκε από την ομορφιά της και την βίασε. Στην πάλη του βιασμού έχασε το σπαθί του. Η Πελοπία το βρήκε, το πήρε και το φύλαξε. Από τον βιασμό όμως έμεινε έγκυος. Ιέρεια ούσα, πώς να φανερώσει το παιδί που εν τω μεταξύ γεννήθηκε; Το εγκαταλείπει στο δάσος· το βρίσκουν οι βοσκοί και το τρέφουν με γάλα κατσίκας. Γι’ αυτό και του δίνουν τ’ όνομα Αίγισθος (αίξ+θάω = θηλάζω).
Η Πελοπία. όμως έχει τύψεις. Εγκαταλείπει την ιεροσύνη και έρχεται στη Θεσπρωτία. Μία ημέρα περνούσε από εκεί ο Ατρέας. Τον θάμπωσε και αυτόν η ομορφιά της. Την πέρασε για κόρη του βασιλιά της Θεσπρωτίας και την παντρεύτηκε. Εν τω μεταξύ οι βοσκοί, το παιδί το φέρνουν στο παλάτι, στις Μυκήνες. Ο Ατρέας το συμπαθεί και χωρίς να ξέρει ποιο είναι, το μεγαλώνει μαζί με τα παιδιά του. Ήταν τότε που κατάφερε να συλλάβει και τον αδελφό του τον Θυέστη και αποφασίζει να τον σκοτώσει. Τη θανάτωση την αναθέτει στον Αίγισθο.
Η Πελοπία που εν τω μεταξύ στο πρόσωπο του Θυέστη έχει αναγνωρίσει τον βιαστή της, αλλά όχι τον πατέρα της, τα εξομολογείται στον Αίγισθο και γεμάτη εκδίκηση του βάζει στο χέρι το ξίφος του βιαστή της που είχε διαφυλάξει. Ο Αίγισθος τώρα με μίσος σηκώνει το ξίφος να σκοτώσει τον Θυέστη. Δεν το ξέρει ακόμα πως ο Θυέστης είναι ο γονιός του. Ο Θυέστης έντρομος αναγνωρίζει το ξίφος του.
Η όλη η αλήθεια αποκαλύπτεται. Ο Αίγισθος μαθαίνει πως ο Ατρέας είναι σφετεριστής του θρόνου που κληρονομικά ανήκε στον πατέρα του. Τα μαθαίνει και η Πελοπία. Τώρα καθοδηγεί τον Αίγισθο να σφάξει τον Ατρέα και να αποκαταστήσει στον θρόνο τον Θυέστη· στον θρόνο που τελικά ποτέ δεν στέριωσε γι’ αυτόν.
Παιδοθυσία, παιδοφαγία, Θυέστεια δείπνα, κατάρες, μοιχαλίδες, αιμομιξίες, βιασμοί, όλα βαλμένα στον βωμό της εξουσίας.
Γιάννης Κορναράκης
ΠΗΓΗ : ebdomi.com
EIKONA : facebook.com
