02 Οκτ Το φίδι που χάριζε χρυσό
Κάποτε σε ένα όμορφο μέρος ζούσε ένας Βραχμάνος που λεγόταν Haridatta. Ήταν αγρότης,
αλλά η δουλειά του δεν πήγαινε καλά. Μια μέρα, στο τέλος του μεσημεριού, ο Βραχμάνος,
ζαλισμένος από τη ζέστη, ξάπλωσε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου για να κοιμηθεί.
Ξαφνικά είδε ένα μεγάλο φίδι με κουκούλα να πλησιάζει έρποντας το χέρι του.
Αμέσως σκέφθηκε μέσα του: "Σίγουρα αυτή είναι η θεότητα - φύλακας του χωραφιού,
και δεν την έχω λατρέψει
ποτέ. Γι' αυτό η σοδειά μου είναι φτωχή και ο κόπος μου μάταιος.
Θα πάω αμέσως να της υποβάλλω τα σέβη μου."
Αφού το αποφάσισε, πήρε λίγο γάλα, το έβαλε σε ένα μπολ, πήγε στο φίδι και του είπε δυνατά:
«Ω Προστάτη αυτής της γης, όλα αυτά τα χρόνια δεν γνώριζα ότι έμενες εδώ.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν σας έχω υποβάλει ακόμη τα σέβη μου.
Παρακαλώ και εύχομαι να με συγχωρήσετε».
Και αμέσως άφησε το γάλα και επέστρεψε στο σπίτι του.
Το επόμενο πρωί καθώς πήγε να πάρει το μπολ κοίταξε, και είδε μέσα σ' αυτό ένα χρυσό δηνάριο.
Από εκείνη την ημέρα συνέβαινε το ίδιο κάθε πρωί: πήγαινε γάλα στο φίδι και την επόμενη έβρισκε ένα χρυσό
δηνάριο.
Ώσπου μια μέρα ο Βραχμάνος έπρεπε να πάει στο χωριό, και ζήτησε από τον γιο του να πάει το γάλα στο φίδι.
Ο γιος πήγε, άφησε το γάλα και γύρισε στο σπίτι. Την επόμενη μέρα πήγε πάλι και βρήκε μέσα στο μπολ ένα
χρυσό δηνάριο.
Τότε σκέφτηκε :
«Αυτό το φίδι είναι σίγουρα γεμάτο με χρυσά δηνάρια· θα το σκοτώσω και θα τα πάρω όλα για μένα».
Έτσι, την επόμενη μέρα, ενώ έδινε το γάλα στο φίδι, ο γιος του Βραχμάνου το χτύπησε στο κεφάλι
με μια κοτρώνα.
Όμως με το θέλημα της μοίρας το φίδι γλίτωσε τον θάνατο και με μανία δάγκωσε το γιο του Βραχμάνου
με τους κοφτερούς κυνόδοντές του και τον έριξε αμέσως κάτω νεκρό.
Οι συγγενείς του τον έκαψαν στη νεκρική πυρά λίγα μέτρα μακριά από το χωράφι.
Δύο μέρες αργότερα ο πατέρας του επέστρεψε και όταν έμαθε την τύχη του γιου του θρήνησε και έκλαψε.
Μα μετά από λίγο καιρό, πήρε το μπολ με το γάλα, πήγε στο γνωστό σημείο και άρχισε να υμνεί το φίδι
με δυνατή φωνή.
Μετά από πολλή πολλή ώρα το φίδι εμφανίστηκε, βγάζοντας μόνο το κεφάλι του έξω από
το άνοιγμα της φωλιάς του, και είπε στο Βραχμάνο:
«Ποια απαίσια απληστία σε φέρνει εδώ και σε κάνει να ξεχάσεις ακόμη και την απώλεια του γιου σου;
Να ξέρεις πως από σήμερα η φιλία μεταξύ μας είναι αδύνατη.
Ο γιος σου με χτύπησε από νεανική άγνοια, τον δάγκωσα μέχρι θανάτου, αλλά
ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω το χτύπημα με την πέτρα !
Εσύ πώς μπορείς να ξεχάσεις τον πόνο και τη θλίψη για την απώλεια του γιου σου;».
Είπε αυτά, έδωσε στον Βραχμάνο ένα ακριβό μαργαριτάρι και εξαφανίστηκε.
Αλλά πριν χαθεί του είπε: «Μην ξαναγυρίσεις ποτέ εδώ»
Ο Βραχμάνος πήρε το μαργαριτάρι και ΄έφυγε, γκρινιάζοντας για την ανοησία του γιου του ...
ΠΗΓΗ : sacred-texts.com
Ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά : LECTURES BUREAU
EIKONA :pinterest.com/pin/1080512135573438526/
