fbpx

Όσο μεγαλύτερη είναι η επένδυση χρόνου, κόπου ή χρημάτων σε μια προσπάθεια τόσο πιο δύσκολο είναι να την εγκαταλείψουμε (PAWEL MOTYL)

Όσο μεγαλύτερη είναι η επένδυση χρόνου, κόπου ή χρημάτων σε μια προσπάθεια τόσο πιο δύσκολο είναι να την εγκαταλείψουμε (PAWEL MOTYL)

Το φαινόμενο του χαμένου κόστους βασίζεται στην ιδέα της παράλογης συνέχισης μιας ενέργειας που δεν έχει καμία ελπίδα επιτυχίας, αλλά στην οποία έχουμε επενδύσει πολλά χρήματα, χρόνο και προσπάθεια. Όσοι πέφτουν σε αυτή την παγίδα πιστεύουν ότι, επειδή έχουν ήδη υποστεί σοβαρή ζημία, δεν μπορούν να παραιτηθούν, διότι στην ουσία θα επιβεβαίωνε στους ίδιους τη ζημία. Όλοι μας έχουμε συναντήσει πολλά παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς. Κάποιος που έχει επενδύσει χρήματα σε μια κακή επιχείρηση είναι προετοιμασμένος να συνεχίσει να επενδύει, διατηρώντας έτσι ζωντανές τις ψευδείς ελπίδες του για επιτυχία. Ένας χαρτοπαίχτης στο καζίνο που έχει χάσει όλα του τα χρήματα, δε θα το σκεφτεί δεύτερη φορά πριν δώσει ως ενέχυρο το ρολόι του, με την ελπίδα να ανακτήσει τα χρήματα που έχασε. Ένα αυτοκίνητο που διαρκώς χαλάει παρά τις άπειρες επισκευές (και πρέπει να το πουλήσετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε), συνεχίζει να εξαντλεί τους οικονομικούς σας πόρους προς μεγάλη ευχαρίστηση του μηχανικού. Το βρίσκουμε δύσκολο να πάρουμε μιαν απόφαση που ισοδυναμεί με την παραδοχή μας ότι κάναμε λάθος και, κατά συνέπεια, συνεχίζουμε να ζημιωνόμαστε περισσότερο στην προσπάθειά μας να ανακτήσουμε όσα χάσαμε.

 

Μια ιδιαίτερα επικίνδυνη μορφή χαμένου κόστους είναι η παγίδα της εικόνας, καθώς η υπόληψή μας είναι επίσης ένα είδος επένδυσης. Όσο περισσότερο έχουμε στηρίξει ένα εγχείρημα, τόσο περισσότερο δενόμαστε συναισθηματικά μαζί του. Όσο πιο δεμένοι είμαστε συναισθηματικά μαζί του, τόσο πιο δύσκολο είναι να παραμείνουμε ουδέτεροι απέναντί του. Ένας φίλος μου από τον χώρο της υψηλής τεχνολογίας παρατήρησε πριν από πολλά χρόνια ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από το να παρατήσουμε ένα σχέδιο στο οποίο έχουμε βάλει το όνομά μας. Δεν είναι τυχαίο.

Τα παραδείγματα γύρω μας είναι άφθονα. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ακόμη και οι Γερμανοί που πάντα θεωρούνταν πρότυπα σταθερότητας και σχολαστικής επιχειρηματικής λογικής, παλεύουν με ένα έργο που η οικονομική του διάσταση έχει απίστευτη ομοιότητα με ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Το Βερολίνο εξυπηρετούνταν παλιότερα από τρία αεροδρόμια, το Σένεφελντ, το Τέγκελ και το Τέμπελχοφ. Με την επανένωση της Γερμανίας προέκυψε η ιδέα να κατασκευαστεί ένα πολύ μεγάλο αεροδρόμιο που θα απορροφούσε μεγάλο μέρος των επιβατών που ως τότε χρησιμοποιούσαν τα ήδη υπάρχοντα αεροδρόμια και να εξυπηρετήσει όχι μόνο τη γερμανική πρωτεύουσα, αλλά ολόκληρο το Βρανδεμβούργο. Υστερα από πολλές διαφωνίες, η κατασκευή του νέου αεροδρομίου του Βερολίνου-Βρανδεμβούργου, που επρόκειτο να εξυπηρετεί περίπου τριάντα εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, ξεκίνησε το 2006. Το κόστος υπολογίστηκε σ’ ένα ποσό άνω των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ και ο αερολιμένας είχε προγραμματιστεί να ανοίξει για τους επιβάτες και για τις αεροπορικές εταιρείες το 2010. Η διορία δεν τηρήθηκε αν και το Τέμπελχοφ διέκοψε τη λειτουργία του το 2008 ενόψει των εγκαινίων του νέου αεροδρομίου.

Πολύ σύντομα έγινε αντιληπτό ότι κανείς δεν μπορούσε να ορίσει μια ρεαλιστική ημερομηνία για την ολοκλήρωση του έργου. Μέχρι το 2010, η μόνη πρόοδος του έργου ήταν ότι είχε επιλεγεί το πρόσωπο που το όνομά του θα δινόταν στο αεροδρόμιο (ήταν ο Βίλι Μπραντ, ο οποίος υπερίσχυσε του Αϊνστάιν, της Μαρλέν Ντίτριχ και του Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, μεταξύ άλλων). Τελικά, ανακοινώθηκε ότι το αεροδρόμιο θα άνοιγε στις 3 Ιουνίου του 2012. Τον Μάιο του 2012, η ημερομηνία μεταφέρθηκε στις 17 Μαρτίου του 2013. Όταν έφτασε ο Σεπτέμβριος του 2012, δόθηκε νέα ημερομηνία για τα εγκαίνια: η 27η Οκτωβρίου του 2013. Όπως σίγουρα θα έχετε ήδη μαντέψει, κι αυτή επίσης η ημερομηνία αποδείχθηκε μη ρεαλιστική, οπότε στις αρχές του 2013, οι αρχές ανακοίνωσαν ότι το αεροδρόμιο Βερολίνου-Βρανδεμβούργου θα άνοιγε το 2014. Και αυτή όμως η ημερομηνία αποδείχτηκε ότι ήταν υπερβολικά αισιόδοξη πρλοβλεψη, διότι στις αρχές του 2014 πληροφορηθήκαμε ότι ήταν απλώς αδύνατον να γίνει ακριβής πρόβλεψη για την ημερομηνία που θα άνοιγε το αεροδρόμιο, ιδίως για τον λόγο ότι είχε προκύψει ένα βασικό πρόβλημα: η μοναδική αεροπορική εταιρεία που σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει το Βερολίνο-Βρανδεμβούργο ως κύρια έδρα της ήταν η οικονομικά ασταθής Air Berlin (η οποία τελικά χρεοκόπησε στα τέλη του 2017, κάτι που περιέπλεξε περαιτέρω την κατάσταση). Πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή περίπου επτά δισεκατομμύρια ευρώ είχαν επενδυθεί στο έργο – και δεν ήταν το τελικό κόστος. Ο Κλάους Βοβεράιτ, δήμαρχος του Βερολίνου και επικεφαλής της ομάδας που επέβλεπε το έργο της κατασκευής του αεροδρομίου Βερολίνου-Βρανδεμβούργου, παραιτήθηκε από επικεφαλής της ομάδας, αναγνωρίζοντας την εμπλοκή του στο ατελέσφορο φιάσκο. Παρά την ηρωική του πράξη, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν το νέο αεροδρόμιο θα γίνει ποτέ και, αν γίνει, με ποιο κόστος.

 

 

 

Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

PAWEL MOTYL

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 

Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/8092474316313962/

 



Facebook

Instagram

Follow Me on Instagram