22 Μαρ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ – Ίσως έτσι εξηγείται γιατί διάλεξε να μην πεθάνει απλά, αλλά να εξαφανιστεί | Μέρος Β’
Μια δροσερή μαγιάτικη νύχτα του 585 π.Χ. σε μια σκοτεινή γωνιά στις παρυφές της πόλης της Κορίνθου, δύο στρατιώτες κρύβονται στις σκιές και περιμένουν τον διαβάτη που σκυφτός έρχεται από την άλλη άκρη του δρόμου. Η εντολή που έχουν από τον ηγέτη τους, είναι σαφής: Ο πρώτος διαβάτης που θα περάσει από εκείνο το σημείο πρέπει να πέσει νεκρός.
Ο γερασμένος ξένος πλησιάζει. Τα κουρέλια που φοράει και το σκυφτό κορμί του διακρίνονται μέσα στη νύχτα όταν οι δύο στρατιώτες πέφτουν πάνω του και τον σκοτώνουν σε λίγα λεπτά. Κουβαλούν το πτώμα του και το θάβουν λίγο πιο πέρα σε μια έρημη γη, μακριά από την πλούσια πολιτεία. Παίρνουν το δρόμο του γυρισμού…
Ξαφνικά τέσσερις άνδρες πετάγονται μέσα από το σκοτάδι και τους επιτίθενται. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού, η άνιση μάχη φέρνουν το λογικό αποτέλεσμα: Οι δύο στρατιώτες πέφτουν νεκροί. Οι τέσσερις άνδρες τους θάβουν πρόχειρα σε μιαν άκρη και προχωρούν προς την πόλη …όταν ξαφνικά, οκτώ άλλοι στρατιώτες ορμούν στα σκοτάδια και τους σκοτώνουν κι αυτούς!
Με το ξημέρωμα, οι έκπληκτοι Κορίνθιοι ανακαλύπτουν τα πτώματα των στρατιωτών και υποθέτουν ότι έμπλεξαν σε αψιμαχίες, καβγάδες και διαφωνίες. Εξάλλου, την Κόρινθο την απασχολεί άλλο σοβαρότερο θέμα: Ο Περίανδρος, ο σοφός τύραννος της πόλης έχει εξαφανιστεί!
Οι φήμες φουντώνουν και νωρίς το απόγευμα οργιάζουν για το τι συμβαίνει όταν ξαφνικά το φως του ήλιου χάνεται, ένα μαύρο σκοτάδι καταπίνει τον ζωοδότη αστέρα και βυθίζει την πόλη σε ένα κρύο μαύρο πέπλο κι ένας αέρας – κρύος κι αυτός – σαρώνει τα πάντα!
Οι Κορίνθιοι τρομαγμένοι κοιτάζουν τον ουρανό και βλέπουν γύρω από τον μαύρο κύκλο να αστράφτει ολόφωτο ένα στέμμα τόσο εκθαμβωτικό, που τους τυφλώνει!
Σε λίγα λεπτά όλα έχουν ξαναπάρει την παλιά μορφή τους και μόνο το δέος και ο φόβος έχει μείνει να τρυπά την καρδιά τους. Όλα εκτός από ένα: Ο τύραννος Περίανδρος έχει χαθεί για πάντα! Κανείς δεν ξέρει πως, κανείς δεν ξέρει πού! Οι πιο ζωηρές φαντασίες ιστορούν ότι χάθηκε την ώρα που έσβησε ο ήλιος…
Αυτός ο διφορούμενος, κραταιός, αδυσώπητος και συνάμα σοφός ηγέτης πήρε υπό την αιγίδα του τα γράμματα και τις τέχνες, ενισχύοντας κάθε πολιτιστική δραστηριότητα. Επί των ημερών του τα κορινθιακά κεραμικά έγιναν διάσημα σε όλη τη Μεσόγειο, ενώ ο ποιητής Αρίων βρήκε καταφύγιο στην αυλή του, τελειοποιώντας τον διθύραμβο, τον πρόγονο της Τραγωδίας. Ο ίδιος ο Περίανδρος έγραψε ένα έργο σε ελεγειακό μέτρο, αποτελούμενο από 2000 στίχους υπό τον τίτλο «Υποθήκες στον ανθρώπινο βίο», εκ του οποίου σώζονται αποσπάσματα, που ξαφνιάζουν γιατί έρχονται σε αντίθεση με πολλές από τις αποφάσεις και τις ενέργειες του τυράννου.
Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό υπάρχει η απόσταση μεταξύ τυράννου και φιλοσόφου που κάποιοι αρχαίοι συγγραφείς προσπάθησαν να το δικαιολογήσουν λέγοντας ότι ήταν δύο διαφορετικά πρόσωπα, γεγονός βέβαια που δεν ισχύει.
Μερικά λοιπόν από τα αποφθέγματά του είναι: Να προσηλώνεσαι στην αλήθεια. Η Δημοκρατία προτιμότερη της τυραννίδας. Να τιμάς τους δίκαιους. Οι ηδονές είναι εφήμερες, οι αρετές όμως αθάνατες. Να ελπίζεις ως θνητός και να οικονομείς ως αθάνατος. Όταν ευτυχείς να είσαι μετριόφρων όταν δυστυχείς να δείχνεις φρόνηση. Μελέτα το παν. Να μην υπερηφανεύεσαι για δόξα. Μη τιμωρείς μόνο τους παρανόμους αλλά και τους μελλοντικούς εμπόδιζε. Ευημερεί η πόλη στην οποία όλα θεωρούνται ίσα, αλλά η αρετή περισσότερο ως άριστη ενώ η κακία ως χείριστη.
Ρωτήθηκε κάποτε γιατί δεν εγκαταλείπει την εξουσία και απάντησε: Για εκείνον που κυβερνά δια της βίας και η εκούσια παραίτηση συνεπάγεται κίνδυνο.
Ίσως έτσι εξηγείται γιατί διάλεξε να μην πεθάνει απλά, αλλά να εξαφανιστεί!
Πηγή: https://gnomipoliton.com/
