23 Αυγ Αν είστε δυστυχισμένοι, οφείλεται σε εσάς (OSHO)
Εσείς είστε τελικά –πάντοτε εσείς, ο αποφασιστικός παράγοντας– εκείνοι που αποφασίζουν τι θα σας συμβεί. Να το θυμάστε. Είναι το πιο βασικό πράγμα. Αν είστε δυστυχισμένοι, οφείλεται σε εσάς. Αν δεν ζείτε σωστά, οφείλεται σε εσάς. Αν είστε ελλιπείς, οφείλεται σε εσάς. Η ευθύνη είναι απόλυτα δική σας. Μη φοβάστε την ευθύνη αυτή.
Πολλοί άνθρωποι καταλήγουν να φοβούνται υπερβολικά την ευθύνη διότι δεν βλέπουν την άλλη πλευρά του νομίσματος. Στη μία πλευρά γράφει «ευθύνη», στην άλλη γράφει «ελευθερία». Ευθύνη σημαίνει ελευθερία. Όταν κάποιος σας αναγκάζει να ζείτε μέσα στη δυστυχία, τότε δεν μπορείτε να ξεφύγετε από αυτήν – πώς θα ξεφύγετε, όταν κάποιος άλλος – σας αναγκάζει να είστε δυστυχείς; Εκτός κι αν αποφασίσει ο άλλος να μη σας κάνει δυστυχισμένους, δεν μπορείτε να ξεφύγετε από τη δυστυχία. Εάν εσείς είστε υπεύθυνοι για τη δυστυχία σας, τότε η απόφαση είναι στο χέρι σας. Αν απολαμβάνετε τη δυστυχία σας, ας είστε όσο δυστυχείς θέλετε – δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Καλή σας απόλαυση! Αν δεν την απολαμβάνετε, βγείτε από αυτήν. Να είστε ξεκάθαροι.
Αυτό που βλέπω είναι ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά τι μπορούν να κάνουν; Αναγκάζονται να είναι δυστυχείς. Πρόκειται για τον απόλυτο παραλογισμό. Κανείς δεν αναγκάζει κανέναν – κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν να είναι δυστυχής. Ένας άνθρωπος που ξέρει πώς να είναι ευτυχισμένος γίνε ται ευτυχισμένος σε κάθε κατάσταση. Δεν μπορείτε να του παρουσιάσετε καμία κατάσταση όπου δεν θα βρει κάποιον λόγο για να είναι ευτυχισμένος. Και υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μάθει το τέχνασμα του να είναι δυστυχείς. Δεν μπορεί κανείς να τους παρουσιάσει μια κατάσταση όπου δεν θα βρουν κάποιον λόγο για να είναι δυστυχείς. Ό,τι θέλετε να βρείτε, αυτό θα βρείτε. Η ζωή συνεχίζει να σας παρέχει κάθε λογής πράγματα. Διαλέξτε εσείς!
Άκουσα το εξής.
Δύο άντρες βρίσκονταν στη φυλακή. Ήταν μια νύχτα με πανσέληνο· στέκονταν και οι δύο κοντά στο παράθυρο του σκοτεινού κελιού τους. Η πανσέληνος ήταν εκεί. Ο ένας κοιτούσε το φεγγάρι, κι επειδή έβρεχε, υπήρχε πολύ νερό και λάσπι μπροστά από το παράθυρο. Το κελί ήταν βρόμικο, μύριζε άσχημα.
Ο ένας άντρας κοιτούσε το φεγγάρι, ο άλλος κοιτούσε τη λάσπη. Ο άντρας που κοιτούσε τη λάσπη αισθανόταν άθλια. Και ο άντρας που κοιτούσε το φεγγάρι έλαμπε και ο ίδιος, σαν να είχε πάρει φωτιά στο πρόσωπό του καθρεφτιζόταν το φεγγάρι· τα μάτια του ήταν γεμάτα ομορφιά. Είχε ξεχάσει τελείως ότι ήταν φυλακισμένος.
Στέκονταν και οι δύο μπροστά από το ίδιο παράθυρο, αλλά επέλεγαν διαφορετικά πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που, αν τους δείξεις μια τριανταφυλλιά, θα μετρήσουν τα αγκάθια. Είναι σπουδαίοι στους υπολογισμούς, οι μαθημα τικές τους πράξεις είναι πάντα σωστές. Κι όταν έχουν μετρήσει χιλιάδες αγκάθια, είναι απλώς λογικό να μην μπορούν να δουν το ρόδο. Στην πραγματικότητα, ο εσωτερικός τους κόσμος θα πει «Πώς είναι δυνατόν ανάμεσα σε τόσα αγκάθια να υπάρχει ένα ρόδο; Πρέπει να είναι απάτη, πρέπει να είναι ψευδαίσθηση. Ή, ακόμα κι αν είναι δυνατό, δεν έχει αξία».
Κι ύστερα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τα αγκάθια μιας τριανταφυλλιάς – κοιτάζουν το ρόδο. Και κοιτάζοντας το ρόδο, νιώθοντας το ρόδο, την ομορφιά του, γιορτάζοντας τη στιγμή, νιώθουν τελικά ότι ακόμα και τα αγκάθια δεν μοιάζουν τόσο με αγκάθια. «Πώς γίνεται να είναι αγκάθια, όταν μεγαλώνουν στην ίδια τριανταφυλλιά όπου μεγαλώνει και το ρόδο;» Όταν το μυαλό τους εστιάζει στο ρόδο, αρχίζουν να κοιτάζουν και τα αγκάθια με άλλο μάτι: αρχίζουν να σκέφτονται ότι τα αγκάθια βρίσκονται εκεί για να προστατεύσουν το ρόδο. Δεν είναι πια άσχημα, δεν είναι πια ανούσια· δεν είναι πια ένα «αντί» – ξυπνάει μια θετική στάση.
Είναι στο χέρι σας να ερμηνεύσετε την ζωή σας με όποιον τρόπο θέλετε. Μια φωτισμένη συνείδηση καθιστά ακόμα και τον θάνατο όμορφο. Μια συνείδηση, που δεν έχει φωτιστεί, ασχημαίνει ακόμα και τη ζωή. Για μια φωτισμένη συνείδηση υπάρχει μόνο ομορφιά – μόνο ομορφιά. Υπάρχει μόνο ευδαιμονία – μόνο ευδαιμονία.
Άρα, το ζήτημα δεν είναι πώς να αλλάξετε την ασχήμια και να την κάνετε ομορφιά, πώς να κάνετε τον πόνο από λαυση και τη θλίψη χαρά, όχι. Το ζήτημα είναι πώς θα μετατρέψετε το ασυνείδητο σε συνειδητό, την απουσία φώτισης σε φώτιση – πώς θα αλλάξετε τον εσωτερικό σας κόσμο του είναι, πώς θα αποκτήσετε αξίες που υμνούν στη ζωή και θα απορρίψετε αξίες που την αρνούνται.
ΖΗΣΕ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ
OSHO
Εκδόσεις Διόπτρα
Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/3940718401206037/
