16 Μαρ Κάποτε, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας προσκάλεσε τον Χακούιν στο παλάτι, να δώσει μια ομιλία για τη σιωπή… (OSHO)
Ο Χακούιν ήταν άνθρωπος των λίγων λέξεων, άνθρωπος της σιωπής. Επί χρόνια δεν μιλούσε καθόλου κι ύστερα έλεγε μόνο κάνα δυο λέξεις.
Κάποτε, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας τον προσκάλεσε να δώσει μια ομιλία στο παλάτι. Η βασίλισσα, ο βασιλιάς, ο πρωθυπουργός, υπουργοί, ανώτεροι αξιωματούχοι και στρατηγοί είχαν συγκεντρωθεί με μεγάλο σεβασμό για να τον ακούσουν. Ο Χακούιν ήρθε, κάθισε εκεί για μια στιγμή, κοίταξε γύρω του και έφυγε από την αίθουσα. Ο βασιλιάς ένιωσε αμήχανα. Ρώτησε τον πρωθυπουργό του: «Τι συμβαίνει μ’ αυτόν τον άνθρωπο; Εμείς ήρθαμε για να τον ακούσουμε.»
Ο πρωθυπουργός, που ήταν ηλικιωμένος άνθρωπος, είπε: «Αυτή είναι η σπουδαιότερη ομιλία που έχω ακούσει ποτέ. Ό,τι είχε να πει, το είπε. Του ζήτησες να έρθει και να σε διδάξει σχετικά με τη σιωπή και εκείνος αυτό έκανε. Κάθισε εκεί σιωπηλά. Ο ίδιος ήταν καθαρή σιωπή. Τι περισσότερο μπορείς να ζητήσεις; Τι περισσότερο μπορείς να απαιτήσεις; Εκείνος ήταν μια καθαρή σιωπή, που κάθισε εκεί για μερικά δευτερόλεπτα… καθαρή σιωπή. Ήταν σιωπή ο ίδιος, μια σιωπή που παλλόταν. Εσύ όμως ήθελες να ακούσεις λόγια.»
Τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί σχετικά με τη σιωπή. Όλα όσα μπορούν να ειπωθούν σχετικά με τη σιωπή θα είναι λανθασμένα. Πώς μπορείς να πεις οτιδήποτε σχετικά με τη σιωπή; Οτιδήποτε κι αν πεις, θα είναι ψέμα. Γι’ αυτό, ο Λάο Τσου λέει ότι τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί σχετικά με το Τάο — κι ότι αν κάτι ειπωθεί, από τη στιγμή που λέγεται, έχει γίνει ψέμα. Το Τάο είναι σιωπή, όμως αυτή η σιωπή δεν είναι η σιωπή του νεκροταφείου. Είναι η σιωπή ενός κήπου, όπου τα δέντρα είναι ζωντανά, αναπνέουν κι όμως υπάρχει καθαρή σιωπή. Δεν είναι μια σιωπή νεκρή, είναι μια σιωπή γεμάτη ζωντάνια.
Σημείωση: Ο ΧΑΚΟΥΙΝ ΕΚΑΚΟΥ (1686-1769) υπήρξε ζωγράφος, καλλιγράφος και ο δάσκαλος του Ζεν στη σχολή Ρινζάι- το ένα από τα δύο ρεύματα Ζεν στην Ιαπωνία.
Στα δεκαπέντε του έγινε δεκτός από τον Ζεν ναό Σόιντζι, στη Χάρα της Ιαπωνίας όπου και γεννήθηκε. Συνέχισε ως περιπλανώμενος μοναχός, στα είκοσι τέσσερά του είχε την πρώτη εμπειρία φώτισης και αργότερα επέστρεψε στο ναό Σόιντζι, όπου και έγινε δάσκαλος.
Ακολούθησε τις παραδόσεις των διδασκαλιών του Ζεν δίνοντας έμφαση στο ότι κάθε μαθητής πρέπει πρώτα να διερευνήσει τη δική του φύση και στη συνέχεια, να σπάσει την εννοιολογική σκέψη διαλογιζόμενος στο είδος των παραδοξολογικών ερωτήσεων που ονομάζονται κόαν. Τα περισσότερα κόαν προέρχονταν από τους πρώιμους Κινέζους δασκάλους τού Ζεν. Το πιο γνωστό δικό του κόαν είναι: «Ποιος είναι ο ήχος του ενός χεριού που χειροκροτεί;»
Η επιτυχία του Χακούιν στην ανανέωση της σχολής Ρινζάι ήταν τόσο αποφασιστική, ώστε οι αρχές που καθιέρωσε, εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι σήμερα. Παρήγαγε ένα ογκώδες και σημαντικό έργο, που περιλαμβάνει ομιλίες, διδασκαλίες, επιστολές, ποιήματα και ιστορίες.
Στην έκτη δεκαετία τής ζωής του στράφηκε στη ζωγραφική με πινέλο και μελάνι. Οι πίνακές του και η καλλιγραφία του ξεχωρίζουν για την αυθόρμητη απλότητα και το ελαφρώς ειρωνικό χιούμορ τους.
Οι πληροφορίες προέρχονται από την ENCYCLOPEDIA OF JAPAN,
Kodansha Ltd., 1999
Εικόνα: http://www.riseearth.com/2016/12/a-scientists-spiritual-awakening.html
Ο ΒΡΗΧΥΘΜΟΣ ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ
OSHO
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΜΠΕΛ
