07 Οκτ Ένα Μάθημα για Βασιλιάδες
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ο Μπράχμα-ντάτα βασίλευε στο Μπενάρες, ο μελλοντικός Βούδας επέστρεψε στη ζωή ως γιος και κληρονόμος του. Και όταν ήρθε η μέρα για την επιλογή ενός ονόματος, τον ονόμασαν Πρίγκιπα Μπράχμα-ντάτα.
Μεγάλωσε σε εύθετο χρόνο, και όταν ήταν δεκαέξι χρονών, πήγε στην Τακκασίλα, όπου μυήθηκε και γνώρισε καλά όλες τις τέχνες. Και αφού πέθανε ο πατέρας του, ανέβηκε στον θρόνο, και κυβέρνησε το βασίλειο με δικαιοσύνη και ισότητα.
Εξέδιδε αποφάσεις χωρίς μεροληψία, μίσος, άγνοια ή φόβο. Εφόσον ο ίδιος βασίλευε με δικαιοσύνη, με δικαιοσύνη και οι υπουργοί του απέδιδαν το νόμο. Έτσι, οι αγωγές κρίνονταν με δικαιοσύνη, και δεν υπήρχε κανένας που πρόβαλλε ψευδείς υποθέσεις και κανένας δεν παραπονούταν. Και καθώς αυτά σταμάτησαν, ο θόρυβος και η αναταραχή των αντιδικιών σταμάτησε στο βασίλειο. Και αφού οι δικαστές κάθονταν όλη μέρα στο δικαστήριο, έπρεπε να φύγουν καθώς κανείς δεν προσερχόταν για δίκη. Έφτασε δε η μέρα όπου το Δικαστήριο δεν χρειαζόταν πια και έπρεπε να κλείσει!
Τότε ο μελλοντικός Βούδας σκέφθηκε: «Πολύ ωραία !Από τη βασιλεία μου με δικαιοσύνη δεν έρχεται πια κανένας για δίκη , η φασαρία έχει σταματήσει και το Δικαστήριο έκλεισε. Μάλλον πρέπει τώρα να εξετάσω τα δικά μου λάθη· και αν διαπιστώσω ότι κάτι δεν κάνω σωστά, να το διορθώσω και να ακσηθώ στην αρετή».
Έκτοτε έψαχνε κάποιον να του πει τα ελαττώματά του, αλλά ανάμεσα στους γύρω του δεν βρήκε κανέναν που θα του έλεγε κάποιο λάθος, παρά άκουγε μόνο επαίνους.
Τότε σκέφθηκε: «Από φόβο αυτοί οι άνθρωποι μου λένε μόνο καλά πράγματα και όχι κακά» και αναζήτησε την αλήθεια για τα ελαττώματά του ανάμεσα σε εκείνους που ζούσαν έξω από το «παλάτι». Και μη βρίσκοντας ούτε εκεί κάποιον, την αναζήτησε ανάμεσα σε αυτούς που ζούσαν έξω από την πόλη, στα προάστια, στις τέσσερις Πύλες. Και αφού ούτε εκεί βρέθηκε κανένας να του επισημάνει κάποιο λάθος, παρά μόνο τον επαινούσαν, αποφάσισε να ψάξει στα μέρη της εξοχής.
Ανέθεσε λοιπόν το βασίλειο στους υπουργούς του ,ανέβηκε στο άρμα του, και μόνο μ’ αυτό έφυγε από την πόλη μεταμφιεσμένος. Και ψάχνοντας όλη τη χώρα, μέχρι τα άκρα, δεν βρήκε κανέναν να μέμφεται για κάποιο λάθος τον βασιλιά παρά μόνο εξυμνούσαν όλοι την αρετή του. Και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής από το πιο ακριτικό μέρος της χώρας του προς την πόλη από τον κεντρικό δρόμο.
Εκείνη την εποχή, ο βασιλιάς της Κοζάλα, ο Μαλλίκα, κυβερνούσε επίσης το βασίλειό του με δικαιοσύνη. Και όταν αναζητούσε και εκείνος κάποιο σφάλμα στον εαυτό του, δεν βρήκε επίσης κανέναν στο παλάτι να του επισημάνει κάποιο λάθος, παρά μόνο τον εξήραν για την αρετή του! Ψάχνοντας λοιπόν σε ακριτικά μέρη της χώρας του, έφτασε κι αυτός στο ίδιο ακριβώς σημείο. Και οι δύο βασιλιάδες με τις άμαξές τους έπρεπε να περάσουν από μία στενή γέφυρα με απόκρημνες άκρες η οποία χωρούσε ένα μόνο άρμα !
Τότε ο αμαξάς του βασιλιά Μαλλίκα είπε στον αμαξά του βασιλιά του Μπενάρες: “Βγάλε το άρμα σου από το δρόμο!”
Αλλά ο αμαξάς του βασιλιά Μπράχμα-ντάτα είπε, “Βγάλε το άρμα σου από το δρόμο, αμαξά! Σε αυτό το άρμα κάθεται ο Κύριος του βασιλείου του Μπενάρες, ο μεγάλος βασιλιάς Μπράχμα-ντάτα.”
Κι ο άλλος τότε απάντησε: “Σε αυτό το άρμα, αμαξά κάθεται ο Κύριος του βασιλείου της Κοσάλα, ο μεγάλος βασιλιάς Μαλλίκα. Πάρε την άμαξα από το δρόμο και κάνε χώρο για το άρμα του βασιλιά μας!”
Τότε ο αμαξάς του βασιλιά του Μπενάρες σκέφθηκε: “Λένε ότι κι αυτός είναι βασιλιάς! Τι πρέπει να γίνει τώρα;” Μετά από λίγη σκέψη, είπεστον εαυτό του, “Ξέρω έναν τρόπο. Θα μάθω πόσο χρονών είναι, και μετά θα αφήσω “το άρμα του νεότερου να απομακρυνθεί, και έτσι να κάνω χώρο για τον μεγαλύτερο”
Και όταν κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα, ρώτησε τον ηνίοχο του βασιλιά της Κοσάλα ποια ήταν η ηλικία του βασιλιά του. Αλλά μετά από έρευνα διαπίστωσε ότι οι ηλικίες και των δύο ήταν ίσες. Τότε ρώτησε για την έκταση του βασιλείου του, και για τον στρατό του, τον πλούτο του, τη φήμη του, και για τη χώρα στην οποία ζούσε, την κάστα, τη φυλή και την οικογένειά του. Και διαπίστωσε ότι και οι δύο ήταν άρχοντες ενός βασιλείου σε έκταση τριακόσιες λεύγες και σε ό,τι αφορούσε τον στρατό , τον πλούτο και τη φήμη, καθώς και τις χώρες στις οποίες βασίλευαν, την κάστα, τη φυλή και την οικογένειά τους, ήταν ακριβώς στο ίδιο επίπεδο!
Τότε σκέφθηκε: «Θα ανοίξω δρόμο για τον πιο δίκαιο». Και ρώτησε: «Πόσο δίκαιος στην διακυβέρνηση είναι αυτός ο βασιλιάς σου;».
Τότε ο ηνίοχος του βασιλιά της Κοσάλα, διακηρύσσοντας την κακία του βασιλιά του ως καλοσύνη, πρόφερε την παρακάτω στροφή:
«Τον δυνατό τον ανατρέπει με δύναμη,
Τον ήπιο με ηπιότητα τον αντιμετωπίζει ο βασιλιάς Μαλλίκα.
Τους καλούς τους κατακτά με την καλοσύνη,
Και τους κακούς τους νικά με την κακία αναλόγως.
Τέτοια είναι η φύση αυτού του βασιλιά! Φύγε από το δρόμο, ω ηνίοχε!»
Αλλά ο αμαξάς του βασιλιά του Μπενάρες τον ρώτησε: “Λοιπόν, είπες όλες τις αρετές του βασιλιά σου;”
«Ναι», είπε ο άλλος.
«Αν αυτές είναι οι αρετές του, πού είναι τότε τα λάθη του;» απάντησε εκείνος.
Ο άλλος είπε, “Λοιπόν, δεν υπάρχουν λάθη, αν δεν σας πειράζει! Αλλά προσευχηθείτε, τώρα, και πείτε μου ποιο είναι το είδος της δικαιοσύνης που έχει ο δικός σας βασιλιάς ;”
Και τότε ο αμαξάς του βασιλιά του Μπενάρες τον κάλεσε να ακούσει, λέγοντας την παρακάτω στροφή:
«Τον θυμό τον νικά με την ηρεμία,
Και με το καλό νικά τους κακούς.
Τον τσιγκούνη τον κατακτά με δώρα,
Και με την αλήθεια νικά τον ψεύτη.
Τέτοια είναι η φύση αυτού του βασιλιά!
«Φύγε από το δρόμο, ω ηνίοχε!»
Και όταν άκουσαν αυτά, τόσο ο βασιλιάς Μαλλίκα όσο και ο αμαξάς του απέσυραν το άρμα τους και άνοιξαν τον δρόμο για τον βασιλιά του Μπενάρες!
Ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά : LECTURES BUREAU
ΠΗΓΗ : sacred-texts.com
EIKONA : pinerest.com/pin/47921183527961447/
