Θάρρεψα πως το ταξίδι μου είχε φτάσει στο τέλος του, πως ήμουν στο τελευταίο όριο της δύναμής μου, πως το μονοπάτι έκλεισε εμπρός μου, πως οι τροφές μου εξαντλήθηκαν, και πως είχε έρθει ο καιρός να προστρέξω στη σιωπή της μοναξιάς. Κατάλαβα όμως ότι η επιθυμία μου παρέμενε κι όταν οι παλιές λέξεις ξεθώριασαν και η γλώσσα απόκαμε, καινούργιες...
Προσοχή μη σου ξεφύγει πως αγαπάς ακόμα τους χαρταϊτούς...
Έτσι ο ποιητής. Σκληρός. Και να ζητάει τ’ αδύνατα ΠΗΡΕ ΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΖΕΙ. Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου. Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντίκρυ στο πέλαγος. Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη, αν δεν την έχω κιόλας περάσει. Ανάμεσα σε μια παλιά...
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού, και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράση. Ας υποθέσουμε πως είμαστε εκεί πέρα, σε χώρες άγνωστες της δύσης, του βορρά, ενώ...
Ασκητική (απόσπασμα) Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς...
∆εν αντέχω να το σκέπτοµαι. Μόλις συνειδητοποίησα πως τόσο καιρό ζω σ’ έναν τόπο που επί τέσσερις χιλιάδες χρόνια τρώνε ανθρώπους. Τότε που πέθανε η αδελφή µου, ο αδελφός µου είχε το κουµάντο του σπιτιού, και µπορεί να µαγείρεψε το κρέας της µε ρύζι, και να τη φάγαµε χωρίς να...
"Αγαπητοί Συμμετέχοντες στην 77η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, Χαιρετισμοί από την Ελλάδα, Όπως και εσείς, κι εμείς ζούμε σε μια εποχή όπου το απροσδόκητο μπορεί να αναμένεται, όπου η αβεβαιότητα και η ανοησία χαρακτηρίζουν ένα σημαντικό μέρος της τρέχουσας στιγμής μας στην ιστορία και όταν η...
