02 Ιούν Θα με υπηρετείς; (BERTOLT BRECHT)
Και ο κ. Κ. αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:
Στο σπίτι του κ. Έγκε, που είχε μάθει να λέει όχι, ήρθε μια μέρα τον καιρό της παρανομίας ένας πράκτορας και του παρουσίασε ένα επίσημο χαρτί. Το χαρτί έλεγε ότι στον πράκτορα αυτόν θ’ ανήκε κάθε σπίτι όπου θα πατούσε το πόδι του, όπως και κάθε φαγητό που θα ζητούσε. Θα πρεπε ακόμα να τον υπηρετεί και κάθε άνθρωπος πού θ’ αντάμωνε.
Ο πράκτορας κάθισε σε μια καρέκλα, ζήτησε φαγητό, πλύθηκε, πλάγιασε και προτού κοιμηθεί ρώτησε τον κ. Έγκε με το πρόσωπο στον τοίχο:
Θα με υπηρετείς;
Ο κ. Έγχε τον σκέπασε με την κουβέρτα, έδιωξε τις μύγες, κάθισε δίπλα στο προσκεφάλι του, κι όπως εκείνη την ημέρα, τον υπάκουσε άλλα εφτά χρόνια. Ό,τι κι αν έκανε όμως για δαύτον, ένα πράγμα απόφυγε να κάνει: δεν τούπε ποτέ μια λέξη.
Σαν πέρασαν τα εφτά χρόνια κι ο πράκτορας χόντρυνε από το πολύ φαΐ, τον ύπνο και τις διαταγές -πέθανε.
Ο κ. Έγκε τον τύλιξε τότε στην ξεφτισμένη κουβέρτα, τον έσυρε έξω από το σπίτι, έπλυνε το στρώμα, άσπρισε τους τοίχους, ανάσανε βαθιά κι αποκρίθηκε: Όχι.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Μτφ ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΕΜΕΛΙΟ
Εικόνα: https://gr.pinterest.com/pin/115193702946058273/?nic_v1=1aGvzP%2BGq35QEmxzDefIYtuE5Xy7gmyTb15832lRhTC9ih4ry4SvDYrM%2FwzXn06mK9
Οι ηθικές αρετές Οι αρετές, οι οποίες απορρέουν από τη βούληση – ως διανοητική όρεξη – και εγγυώνται τη σωστή χρήση των πράξεων, είναι οι ηθικές. Θεωρούνται κυρίως και απολύτως αρετές (virtutes simpliciter), εν αντιθέσει προς τις διανοητικές, οι οποίες είναι σχετικές αρετές (virtutes secundum quid), εξαιτίας του ότι απλά και μόνο παρέχουν την ικανότη
