Το υπόγειο Aν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε, άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους, θα τέλειωνε ίσως κάποτε. Eγώ κάθομαι εδώ, ολομόναχος, μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει, και μετράω τα σφάλματα που έκανα, τις μάχες που έδωσα, τις δίψες, τις παραχωρήσεις, μετράω τις κακίες μου,...
Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου. Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση μ’ αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού, και με τον ήλιον όπου θα τα διαπεράση. Ας υποθέσουμε πως είμαστε εκεί πέρα, σε χώρες άγνωστες της δύσης, του βορρά, ενώ...
Συνάντησα έναν αναγνώστη στο Αμβούργο που αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μου την εμπειρία του για τις αναβάσεις της ζωής. Ανακάλυψε σε ποιο ξενοδοχείο μένω, έχει μια σειρά από κριτικά σχόλια για τη σελίδα μου στο διαδίκτυο. Κάνει σκληρά σχόλια και μετά ρωτάει: “Μπορείτε να βγείτε...
Σε μια λίμνη βαθιά μέσα σε στο δάσος ζούσε μια μεγάλη παρέα βατράχων. Όλη την ημέρα κολυμπούσαν και χαίρονταν χοροπηδώντας πάνω στα φύλλα. Έτρωγαν έντομα και απολάμβαναν τον ήλιο. Τα βράδια χαλούσαν τον κόσμο με τις φωνές και τα τραγούδια τους...
