15 Ιαν Η ανωτερότητα του υποσυνειδήτου και ο έλεγχος που ασκεί στον άνθρωπο. Οι αλληλεπιδράσεις συνειδητού – ασυνείδητου
Εδώ και αιώνες, να μην πούμε χιλιετίες, ο εγκέφαλος, αποτελεί ένα ανεξάντλητο πεδίο έρευνας, καθώς η φύση και η ύπαρξή του, αποτελούν μυστήριο για τον άνθρωπο και την επιστήμη.
Ο εσφαλμένος, έως τώρα, διαχωρισμός που προκύπτει απο τη διαφορετική λειτουργία των τμημάτων του εγκεφάλου, έδωσε αυτήν ψευδαίσθηση, ότι το συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο αποτελούν ξεχωριστά τμήματα. Οι σύγχρονες έρευνες, όμως, οδηγούν στο ότι υπάρχει μια άγνωστη συνεργασία που αφορά στο σύνολο του τριπτύχου της συνείδησης.
Το συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο παρά την διαφορετικότητα που διαθέτουν και στον τρόπο που εμείς τα αντιμετωπίζουμε, έχουν έναν κοινό χώρο, τον εγκέφαλο του ανθρώπου. Αυτό δε που μοιάζει να συνειδητοποιεί πλέον η επιστημονική κοινότητα, είναι ότι αποτελεί μονόδρομο η αναζήτηση του συνδυασμού της λειτουργικότητάς τους με έναν παρανομαστή, αφού μόνο έτσι δύναται ο άνθρωπος να ασχοληθεί με τα ανώτερα στρώματα στην επιστήμη και την τεχνολογία, που ξεφεύγουν απο την υπάρχουσα λογική, μέσω αυτών, όπως απαιτεί η σύγχρονη πραγματικότητα.
Βέβαια, το πιο δύσκολο να εννοήσουμε είναι πώς θα κατανοήσουμε τη συνεργασία αυτών των τριών μερών της συνείδησης του ανθρώπινου εγκεφάλου, που λειτουργούν μυστηριωδώς και αυτόνομα, μπορεί να πει κανείς, για τις έως τώρα γνώσεις μας.
Ας προσπαθήσουμε αρχικά, να δούμε αυτό που καλούμε διαφορετική υπόσταση αν και συμπληρωματική στη λειτουργία των τριών αυτών συνειδήσεων.
Η σύγχρονη επιστήμη αναγνωρίζει τη μεγάλη αξία και συμβολή της φιλοσοφίας, όσο και της γλωσσολογίας, στην οριστικοποίηση εννοιών και την ανακάλυψη της ίδιας της γνώσης. Έτσι, γνωρίζουμε πλέον ότι οι ίδιες οι λέξεις γίνονται αποκαλυπτικές.
Συνειδητό, λοιπόν, είναι αυτό που είναι αντιληπτό απο τις αισθήσεις μας, αυτό το μερικό που γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας. Από την άλλη, το υποσυνείδητο είναι η παλαιότερη γνώση μας, που είναι υπό, δηλαδή κρυμμένη μέσα στις παρελθούσες γνώσεις μας τις οποίες προσωρινά ξεχνάμε, αλλά, λειτουργούν μέσα μας ως γνώση. Ασυνείδητο, όπως λέει το ίδιο το στερητικό α αφορά στην ίδια τη γνώση που υπάρχει στο ανθρώπινο DNA και αναζητείται η πρόσβαση σε αυτήν μέσω της σύνδεσης του ανθρώπου με τον κεντρικό έλεγχο των πάντων, που βρίσκεται μέσα του, σε σχέση με το άγνωστο 99% του εγκεφάλου μας που η ίδια η επιστήμη παραδέχεται ότι δεν γνωρίζουμε.
Η πολυπλοκότητα και το άγνωστο του ανθρώπινου εγκεφάλου
Όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλος με τα μέρη του είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία και κίνηση ολόκληρου του σώματός μας, τη σκέψη, την αντίληψη αλλά και την αλληλεπίδρασή μας με το εξωτερικό και εσωτερικό μας περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τμήμα του σώματός μας έχει άμεση σχέση με τον εγκέφαλο, καθώς συλλέγει τα ερεθίσματά του στο ανώτερο αυτό όργανο, το οποίο τα επεξεργάζεται, τα ταξινομεί και ανταποδίδει μια απάντηση έπειτα στο σώμα μέσω των νευροδιαβιβαστών, τον ΥΥΕ άξονα (Υποθαλαμο – υπόφυση – επινεφρίδια) αυτών των ερεθισμάτων σε όλο το σώμα, καθορίζοντας την ευεξία ή την ασθένεια, αναλόγως των ερεθισμάτων που δέχεται.
Έχει ήδη διαπιστωθεί η άμεση αλληλεπίδραση εγκεφάλου και γαστρεντερικού καθώς το δεύτερο έχει το ίδιο ένα δικό του νευρικό σύστημα. Το ίδιο συμβαίνει και με την καρδιά μας, έχει κι αυτή το δικό της νευρικό σύστημα. Όλα αυτά μαζί αλληλεπιδρούν δίνοντας τα ερεθίσματά τους στον εγκέφαλο και ο εγκέφαλος μας ανταμοίβει ανάλογα.
Μέγιστη σημασία για την αντίληψη και τη σκέψη έχουν τα αστροκύτταρα που είναι γλοία κύτταρα και έχουν εξέχουσα θέση για τις λειτουργίες που προσφέρουν. Για την ακρίβεια τα αστροκύτταρα λαμβάνοντας την πληροφορία στον προμετωπιαίο φλοιό, η οποία πληροφορία είναι ένα κβάντο, την μεταφέρουν στο εσωτερικό του εγκεφάλου και μεταφέρουν έτσι τις σκέψεις και τις πράξεις σε παράλληλη και ταυτόσημη ερμηνεία και σύνδεση με αυτή του ασυνειδήτου και υποσυνειδήτου. Διότι το κβάντο, που λαμβάνεται ως πληροφορία, αφορά ένα ζιπαρισμένο αρχείο πολλών διαστάσεων του τώρα το οποίο έρχεται να προσδεθεί σε εμάς, στην αντίληψή μας ενώ εμείς αντιλαμβανόμαστε και ενσωματώνουμε μόνο λίγο από αυτό, σε συνάρτηση με το ασυνείδητο-υποσυνείδητο, δημιουργώντας τις ανάλογες συνάψεις και νευροδιαβιβαστές – υγείας ή ασθένειας – στο κύκλωμα του εγκεφάλου.
Θα μπορούσαμε για να το κάνουμε πιο προσιτό στον σύγχρονο άνθρωπο να δούμε και να εννοήσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο σαν έναν υπερφυσικό υπολογιστή όπου το συνειδητό του μέρος αφορά στη μνήμη οθόνης, δηλαδή όλα όσα διαδραματίζονται στην καθημερινότητά του, το υποσυνείδητο ως τα αρχεία που υπάρχουν στην μνήμη του υπολογιστή προς επεξεργασία, ενώ το ασυνείδητο είναι ουσιαστικά η άπειρη μνήμη του υπολογιστή στο σκληρό του δίσκο όπου εμπεριέχεται το όλον της γνώσης και των δυνατοτήτων του.
Συνειδητό, υποσυνείδητο και ασυνείδητο
Η διαφορά του συνειδητού με το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο, είναι η αρχή που πρέπει να αναγνωρίσουμε προκειμένου να θέσουμε τις βάσεις της ανεξαρτησίας του καθενός, ώστε μετά να εννοήσουμε τα περιθώρια συνεργασίας και ενοποίησής τους.
Έτσι συνειδητό καλούμε το νοητικό πεδίο του εγκεφάλου που εμπεριέχει όλες τις ιδέες και τις μνήμες που αντιλαμβανόμαστε και υπάρχουν ενεργές στη μνήμη μας. Στο μη συνειδητό τμήμα του εγκεφάλου, υπάρχουν όσα δεν έχουμε μνήμη αυτών στο παρόν και όσα δεν έχουμε καν σκεφτεί ποτέ. Παρά τη σύγχιση που υπάρχει σχετικά με το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο, υπάρχουν διαφορές που τα ξεχωρίζουν και τα διαχωρίζουν.
Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι στο μη συνειδητό μέρος του εγκεφάλου, υπάρχουν επίπεδα γνώσης και μνήμης όπου υποσυνείδητο καλείται το τμήμα που μπορεί να αποκαλυφθεί πιο εύκολα, καθώς ανασύρεται πιο εύκολα στη μνήμη, ενώ το ασυνείδητο ελέγχει τις πολυ βαθύτερες και δύσκολες να ανασυρθούν μνήμες του ανθρωπίνου εγκεφάλου.
Γι’ αυτό στο υποσυνείδητο βρίσκουμε μνήμες που έχουν κατασταλεί αλλά έχουν διαμορφώσει τον τρόπο που λειτουργούμε. Από την άλλη στο ασυνείδητο έχουμε την γνώση που δεν αντιλαμβανόμαστε πλήρως και γι αυτό δε μπορούμε να εξηγήσουμε και να ερμηνεύσουμε.
Ο συνειδητός νους, ελέγχει τις σκέψεις που κανουμε στο τώρα, ό,τι θυμόμαστε σε παρόντα χρόνο, οπως επίσης και ό,τι αισθανόμαστε, ή επιθυμούμε άμεσα, σε λογικό πλαίσιο. Αυτό πάλι, δε μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τις αναμνήσεις, εμπειρίες του υποσυνειδήτου, ούτε, χωρίς τη συλογική μνήμη του ασυνειδήτου.
Η ανωτερότητα του υποσυνειδήτου και ο έλεγχος που ασκεί στον άνθρωπο. Οι αλληλεπιδράσεις συνειδητού – ασυνείδητου
Ας πάρουμε, αρχικά, τη διαφορά μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου μυαλού, όπως ορίζεται απο την ψυχολογία. Τα ασαφή και παρόμοια χαρακτηριστικά που έχουν και τα δύο, κάνουν σχεδόν αδύνατο το διαχωρισμό τους από την επιστήμη και τους ειδικούς του χώρου.
Κι αυτό γιατί σε θεωρητικό επίπεδο έχουμε το συνειδητό, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο, αλλά, επειδή αφορούν στις βασικές λειτουργίες του ανθρώπου όσο και στις ψυχικές εκφράσεις, ανακαλύπτεται ένα πεδίο συνεργασίας μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου, καθώς στην εποχή μας, ορίστηκε μέσα από διάφορες ερευνητικές εργασίες ο προσδιορισμός του ορθολογισμού και της λογικής σκέψης του συνειδητού όσο και οι ακούσιες ενέργειες που αποδίδονται στο υποσυνείδητο.
Αποτέλεσμα αυτού, είναι η προσπάθεια να διαπιστωθεί ένα πλαίσιο συνεργασίας τους, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής μας.
Όπως είπαμε, λοιπόν, το συνειδητό τμήμα του εγκεφάλου, ορίζει τον εξορθολογισμό, τη λογική σκέψη αλλά και την εστίαση του νου όσο και το σκεπτικό που έχουμε. Έτσι, αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας, με τον συνειδητό εαυτό μας μέσα απο τις πράξεις και τη σχέση μας με το εξωτερικό μας περιβάλλον και ό,τι λαμβάνουμε από αυτό. Η συλλογικότητα όμως που υπάρχει στο κοινωνικό σύνολο, μας αναγκάζει να χρησιμοποιούμε παράλληλα και το υποσυνείδητό μας, καθώς είναι δικό του έργο, η επαφή μας με τα σύνολα και την κοινωνία γύρω μας.
Ένα υποσυνείδητο που αντιλαμβάνεται τις ακούσιες ενέργειες και το σύνολο των πληροφοριών που διαπραγματεύονται σε συνολικό πλαίσιο στην ανθρωπότητα. Μην ξεχνάμε, ότι η αναπνοή, η κυκλοφορία του αίματος και οι καρδιακοί παλμοί, ελέγχονται απο το υποσυνείδητο. Αν λοιπόν, επιχειρήσουμε να έχουμε αντίληψη αυτών των σωματικών μας δραστηριοτήτων, τότε, το συνειδητό αποκτά μια συνεργασία με το υποσυνείδητο, σε πρώτη φάση. Και τα συναισθήματα, ελέγχονται από το υποσυνείδητό μας, γι’ αυτό βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα ακούσια χωρίς να παρεμβαίνει το συνειδητό που θα μπορούσε να τα ελέγξει καλύτερα. Κι αυτό γιατί, οι μνήμες του υποσυνείδητου είναι ανεπεξέργαστες και γι’ αυτό οι προκαταλήψεις όσο και οι θέσεις που έχουμε, παραμένουν ανοργάνωτες με αποτέλεσμα να μη μας βοηθούν τόσο.
Αν όμως, περάσουν στο συνειδητό μέρος του εγκεφάλου, αυτό δύναται να ορθολογίσει και να μετατρέψει σε λογικά βήματα τις επομενες κινήσεις μας. Το συνειδητό, λοιπόν, ελέγχει τις λογικές και διανοητικές μας λειτουργίες, ενώ το υποσυνείδητο τις φυσικές μας λειτουργίες.
Η πολυπλοκότητα και η ευρύτητα του ανθρώπινου εγκεφάλου, είναι μοναδική. Δισεκατομμύρια νευρικών κυττάρων πραγματοποιούν μια συνεχή άπειρη ανταλλαγή και συνδυασμό πληροφοριών, αποδεικνύοντας έτσι το απεριόριστο εύρος αποθηκευτικου χώρου που διαθέτει! Ένας εγκέφαλος που δεν περιορίζεται στον χώρο που διαθέτει στο κεφάλι μας, αλλά, πληρεί όλο μας το σώμα, καθώς ελέγχει όλες τις σωματικές και μη σωματικές μας λειτουργίες. Ο μετωπιαίος λοβός, βέβαια, είναι το τμήμα του εγκεφάλου που ορίζει τη σκέψη και τη λογική, που παίρνουν τις αποφάσεις ενώ διαμορφώνει την ατομική μας στάση και θέληση, διευθύνοντας, στην ουσία όλο το σώμα του ανθρώπου.
Κι όμως, το συνειδητό, περιορίζεται στον υλικό κόσμο που ζούμε και γι αυτό έχουμε το υποσυνείδητο να το συμπληρώνει με την αντίληψη των κοσμικών δρωμένων, όπως είπαμε παραπάνω. Όσο και αν εκτιμάμε τη νηφαλιότητα και τη λογική του συνειδητού μας μέρους του εγκεφάλου, αυτή ακριβώς η λογική και η νηφαλιότητα, του βάζουν όρια που δε μπορεί να ξεπεράσει. Η λειτουργία του εγκεφάλου έχει την υλική της απεικόνιση στον ηλεκτρονικό υπολογιστή που πλέον, όλοι έχουμε στα σπιτια μας και φυσικά, στους χώρους εργασίας.
Αυτό υποστήριξε ο δρ Τζώρτζ Μίλλερ, ένας απο τους ιδρυτές της γνωστικής ψυχολογίας, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος ομαδοποιεί τις πληροφορίες που λαμβάνει, έστω και με τη μορφή της μνήμης μικράς διαρκείας. Εκατομμύρια λειτουργικές ενέργειες πραγματοποιούνται απο το σύνολο του εγκεφάλου και φυσικά, μοιράζονται στο συνειδητό, υποσυνείδητο και ασυνείδητο μέσα του.
Από την αρχαιότητα αναζητήθηκε ο ορισμός της ψυχής και του νου. Έτσι ο Αριστοτέλης, όρισε ότι ο χώρος της φαντασίας αφορούσε σε αφηρημένες έννοιες και νοήματα, που αγγίζουν πιο πολύ το ασυνείδητο και το υποσυνείδητο, ενώ το συνειδητό εδράζονταν στην αντίληψη και στην πραγματικότητα που ζεί ο άνθρωπος.
Το υποσυνείδητο είναι η βάση που πάνω του χτίζονται τα επίπεδα του εγκεφάλου
Η σύγχρονη επιστήμη και περισσότερο η ψυχολογία κάνουν εδώ και αιώνες, μια τεράστια προσπάθεια να εστιάσουν στον χώρο του υποσυνείδητου, αλλά η λογική του χρόνου και του τώρα, εμποδίζει την ανάλυση και επεξήγηση του υποσυνειδήτου. Ένα υποσυνείδητο, που όλοι παραδέχονται ότι ελέγχει το μεγαλύτερο τμήμα, σε σχέση με το συνειδητό, τον ανθρώπινο εγκέφαλο, αλλά κανείς δεν τολμά να του δώσει τον αντίστοιχο “πρωταγωνιστικό” γι’ αυτό ρόλο. Κι όμως, το υποσυνείδητο, ελέγχει εκατομμύρια ενέργειες του σώματός μας, κύριες και δευτερεύουσες, για τις οποίες το συνειδητό έχει παντελή άγνοια!
Ο μεταβολισμός, οι σωματικές μας λειτουργίες, όπως η αναπνοή, οι χτύποι της καρδιάς μας, το ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων μας, οι κινήσεις των χεριών μας, το βάδισμα, η ομιλία και τόσες άλλες, ελέγχονται απο το υποσυνείδητό μας, οι αισθήσεις και τα αισθητηριακά όργανά μας, οι μνήμες του παρελθόντος και το άπειρο μέγεθός τους, ένα πραγματικά άπειρο σύνολο της ύπαρξής μας, κινείται από το υποσυνείδητο!
ΠΗΓΗ : psychology.gr
EIKONA : GEORGE CHRISTAKIS PHOTOGRAPHY
slrlounge.com