13 Μάι Σωκράτης: Πόσο ακαταμάχητος πρέπει να είναι ο Χαρμίδης , αν συμβαίνει να έχει ένα ακόμα μικρό προσόν ! (ΠΛΑΤΩΝ) | Μέρος Α’
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) : Ήρθα χθες το βράδυ από το στρατόπεδο της Ποτίδαιας και, επειδή ξαναγύριζα μετά από πολύ καιρό, πήγαινα με χαρά να επισκεφθώ τα μέρη όπου συνήθιζα να συχνάζω. Μπήκα λοιπόν στην παλαίστρα του Ταυρέας, απέναντι από το ιερό της Βασίλης, όπου βρήκα πολλούς, άλλους άγνωστους σε μένα, αλλά τους περισσότερους γνωστούς μου. Μόλις με είδαν να μπαίνω απροσδόκητα, άρχισαν αμέσως να με χαιρετούν από μακριά, άλλος από εδώ κι άλλος από εκεί. Ο Χαιρεφών όμως, έτσι τρελός που είναι, πηδώντας ανάμεσα απ’ όλους έτρεξε προς το μέρος μου και μου έπιασε το χέρι λέγοντας: Πώς σώθηκες, Σωκράτη, από τη μάχη; Διότι, λίγο πριν φύγω, είχε γίνει μάχη στην Ποτίδαια, την οποία μόλις είχαν πληροφορηθεί οι παρευρισκόμενοι.
Κι εγώ απαντώντας του είπα: Καθώς βλέπεις κι εσύ.
Έχουμε ωστόσο πληροφορηθεί, είπε ο Χαιρεφών, ότι η μάχη ήταν πολύ σκληρή και πολλοί γνωστοί μας σκοτώθηκαν σε αυτή.
Η πληροφορία, είπα εγώ, είναι απόλυτα αληθινή.
Πες μας, είπε αυτός, ήσουν στη μάχη;
Ήμουν. Έλα τότε, είπε, κάθισε και διηγήσου μας, διότι δεν έχουμε μάθει ακόμη σαφώς όλα τα γεγονότα. Και συνάμα με βάζει να καθίσω κοντά στον Κριτία, τον γιο του Καλλαίσχρου. Καθώς λοιπόν καθόμουν, χαιρέτισα τον Κριτία και τους άλλους και τους εξιστόρησα τα γεγονότα από το στρατόπεδο, απαντώντας σε ό,τι με ρωτούσε καθένας· άλλος ρωτούσε το ένα κι άλλος το άλλο.
Όταν εξαντλήθηκε το θέμα, τους ρώτησα κι εγώ για τα εδώ, δηλαδή για τη φιλοσοφία, σε ποια κατάσταση βρίσκεται αυτό τον καιρό, και για τους νέους, αν διακρίθηκε κάποιος ανάμεσά τους για τη σοφία ή για το κάλλος ή και για τα δυο. Ο Κριτίας τότε, στρέφοντας το βλέμμα προς την πόρτα, είδε κάποιους νεαρούς να μπαίνουν και να βρίζουν ο ένας τον άλλο, ακολουθούμενοι από άλλο πλήθος. Για τους ωραίους, είπε, Σωκράτη, νομίζω ότι θα μάθεις αμέσως· διότι αυτοί που μπαίνουν τυχαίνει να είναι οι πρόδρομοι και εραστές εκείνου που σήμερα θεωρείται ο ομορφότερος μου φαίνεται μάλιστα ότι και αυτός κάπου εδώ κοντά βρίσκεται.
Ποιος είναι, ρώτησα εγώ, και τίνος γιος;
(ΚΡΙΤΙΑΣ): Τον γνωρίζεις, αν δεν κάνω λάθος, κι εσύ, είπε, όταν όμως έφυγες, δεν είχε ενηλικιωθεί ακόμη. Είναι ο Χαρμίδης, ο γιος του θείου μου του Γλαύκωνα, εξάδελφός μου.
Ασφαλώς και τον γνωρίζω, μα τον Δία, είπα εγώ· διότι και τότε που ήταν ακόμα παιδί, δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητος, τώρα βέβαια θα είναι πια, πιστεύω, ένας πολύ καλοφτιαγμένος έφηβος.
Θα μάθεις αμέσως, είπε, και πόσο μεγάλωσε και πόσο όμορφος είναι. Και καθώς έλεγε αυτά, μπαίνει μέσα ο Χαρμίδης.
Εγώ λοιπόν, φίλε μου, δεν μπορώ να κρίνω· διότι είμαι εντελώς λευκή στάθμη σχετικά με τους ωραίους -αφού όλοι σχεδόν οι νέοι ωραίοι μου φαίνονται αυτός όμως και τότε αξιοθαύμαστος μου φάνηκε στο ανάστημα και στην ομορφιά, αλλά και όλοι οι άλλοι μου φαίνονταν ερωτευμένοι μαζί του – τόση έκπληξη και ταραχή πάθαιναν μόλις έμπαινε μέσα – ενώ και πολλοί άλλοι εραστές τον ακολουθούσαν από πίσω. Για εμάς τώρα τους άνδρες αυτό ήταν λιγότερο παράξενοι εγώ όμως πρόσεξα ότι και από τα παιδιά, κανένα δεν γύριζε αλλού το βλέμμα του, ούτε και το μικρότερο, αλλά όλοι τον κοίταζαν σαν να ήταν άγαλμα. Τότε ο Χαιρεφών με φώναξε και είπε: Πώς σου φαίνεται ο νεαρός, Σωκράτη; Δεν έχει ωραίο πρόσωπο;
Υπερβολικά, είπα.
Αλλά κι αν θελήσει να γδυθεί, είπε, θα σου φανεί σαν να μην έχει πρόσωπο τόσο όμορφος είναι σ’ ολόκληρο το σώμα.
Όλοι συμφώνησαν με τα λόγια του Χαιρεφώντα. Ω Ηρακλή, είπα εγώ, πόσο ακαταμάχητο περιγράφετε τον άνδρα, αν συμβεί να έχει ακόμα κι ένα μόνο μικρό προσόν.
Τι; είπε ο Κριτίας.
Αν τυχαίνει να έχει γεννηθεί με καλή ψυχή.
Ακολουθεί β’ μέρος
ΠΛΑΤΩΝ
ΙΠΠΑΡΧΟΣ
(* Φιλοκερδής)
ΘΕΑΓΗΣ
(ἢ Περὶ φιλοσοφίας)
ΧΑΡΜΙΔΗΣ
(ἢ Περὶ σωφροσύνης)
Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ
